Peygamberimizin duâ etmesi

Sahabîlerden bir kismi basini kazittiriyor, kimisi de kisalttiriyordu. Bunu gören Efendimiz, “Allah baslarini kazittiranlara rahmet etsin”3 diye duâ etti.

Saçlarini kisalttiran Sahabîler bu duâ karsisinda bir an tereddüt geçirdiler. Ayni duâyi kendilerine de yapmalarini Efendimizden rica ettiler.

Peygamberimiz yine, “Allah baslarini kazittiranlara rahmet etsin” diye duâ etti.

Sahabîler üçüncü kere, “Yâ Resûlallah! Kirptiran, kisalttiranlara da duâ et” deyince, Resûl-i Ekrem, “Allah saçlarini kirptiran, kisalttiranlara da rahmet etsin”1 diyerek onlari da duâsinin içine dahil etti.

Sahabîler, “Yâ Resûlallah! Neden saçlarini kirptiran, kisalttiranlari hariç tutup, saçlarini kazittiranlara rahmet diledin?” diye sordular.

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, cevaben söyle buyurdu:

“Çünkü, saçlarini kazittiranlar, emre tam uyup digerleri gibi süpheye düsmediler.”2

Sahabîler tiras olduktan sonra, Allah tarafindan estirilen bir rüzgâr, saçlarini Harem-i Serife dogru uçurup götürdü. Onlar bunu umrelerinin kabulüne bir isâret sayarak birbirlerine müjdelediler.