Ikinci elçi: Hz. Osman

Elçiler vasitasiyla görüsmeler devam ediyordu. Resûl-i Ekrem Efendimiz ise, bir an evvel kat’i neticeyi elde etmek istiyordu. Gelis maksadini tekrar Kureyslilere güzelce anlatmak için bu sefer Hz. Ömer’i göndermek istedi. Hz. Ömer mazeretini bildirdi. Söyle dedi:

“Yâ Resûlallah! Kureys reisleri, benim onlara ne derece siddetli düsman oldugumu bilirler. Korkarim, bana suikastte bulunurlar. Mekke’de kabilemden hiç kimsem yoktur ki, beni himâyesine alsin. Buna ragmen, muhakkak benim gitmemi istiyorsaniz, giderim.”

Peygamber Efendimiz hiçbir sey söylemeden sustu. Bunun üzerine Hz. Ömer, “Bu is için, Osman bir Affan gitse daha münasip olur. Zira onun Mekke’de asiret ve akrabasi çoktur” teklifinde bulundu.

Gerçekten de Mekke’nin esrafindan olan Benî Ümeyye hep Hz. Osman’in amcazadeleri idiler.

Resûl-i Ekrem Efendimiz Hz. Ömer’in bu teklifini kabul etti. Hz. Osman’i yanina çagirdi. Ona su talimati verdi:

“Kureyslilere git! Biz buraya hiç kimse ile çarpismak için gelmedik. Sadece su Beytullahi ziyaret için gelmis bulunuyoruz. Yanimizdaki kurbanlik develeri kesip dönecegiz, diye söyle. Sonra da onlari Islâmiyete dâvet et.”

Peygamber Efendimiz (a.s.m.), ayrica Mekke’de Müslümanliklarini gizleyen Müslümanlarla da görüsüp onlara teselli vermesini ve Mekke’nin yakinda fetholunup imanlarini gizlemeye ihtiyaç kalmayacagini da onlara haber vermesini Hz. Osman’a emretti.

Hz. Osman, Kureys müsriklerinin yanina vardi. Peygamber Efendimizin (a.s.m.), gelis maksadini tek tek anlatti. Onlari Islâma dâvet etti. Fakat bu görüsmeden de bir netice alinamadi. Müsriklerin Hz. Osman’a da cevaplari menfi oldu:

“Git! Seni gönderene söyle. O hiçbir zaman Mekke’ye girip, Kâbe’yi tavaf edemeyecektir.”

Hz. Osman’la birlikte ayrica on kadar muhacir Resûl-i Ekremin müsaadesiyle akrabalarini ziyaret maksadiyla gitmislerdi. Hz. Osman’la birlikte onlar da görüstükleri Müslüman akrabalarina Mekke’nin yakinda fethedilecegi müjdesini vererek, onlari sevindirdiler.

Bu arada Kureys ileri gelenleri Hz. Osman’a, “Kâbe’yi tavaf etmek istersen, et” dediler.

Hz. Osman, “Hayir,” dedi, “Resûlullah (a.s.m.) tavaf etmedikçe, ben de etmem.”

Kureysliler bundan rahatsiz oldular. Hattâ hiddete gelerek Hz. Osman’i bir müddet yanlarinda tutup göz hapsine aldilar.

Fakat bu durum, Peygamber Efendimize Hz. Osman ve beraberindeki muhacir Müslümanlarin müsrikler tarafindan öldürüldükleri tarzinda ulasti.1