Teker teker bîat

Önce Halid bin Velid, Peygamber Efendimize (a.s.m.) sadakat elini uzatti ve Müslüman olarak saadet dâiresine girme serefine eristi.

Resûl-i Ekrem, böyle bir bahadirin Islâmla müserref olup kendi safinda yer almasindan dolayi Allah’a hamd ve senâdan sonra Hz. Halid’e söyle dedi:

“Ben, zaten senin akilli biri oldugunu biliyordum. Bu akilliligin seni er geç hayra kavusturacagini da ümit ediyordum.”1

Ancak, Hz. Hâlid, o anda huzurunda bulundugu Hz. Resûlullaha karsi geçmiste yapmis olduklarindan dolayi mahcup ve mahzundu. Utancindan basini kaldirip Efendimize bakamiyordu. Yaptiklarinin kalb ve ruhuna yükledigi agir vebâl yükünü üzerinden atip mânen hafiflik ve huzura kavusturacak bir yol ariyordu. Server-i Kâinat Efendimize bu halini söyle arzetti:

“Yâ Resûlallah! Sana karsi yapilmis olan harblerin hepsinde bulundugumu biliyorsun. Benim bu husustaki vebal ve günahimin affi için Allah’a dua etsen.”

Resûl-i Ekrem, “Ey Halid! Islâmiyet kendisinden evvel islenmis olan bütün günahlari siler, temizler,” deyip Hz. Halid’i mânen rahatlatti. Arkasindan da söyle duâ etti:

“Allah’im, Hâlid’in, kullarini Senin yolundan çevirmek için gösterdigi bütün gayretleriden dolayi, yüklenmis oldugu günahlarini affeyle.”1

O andan itibaren Hâlid, güç ve kuvvetini ve harp dehasini Islâm dininin yücelip yayilmasi, Hz. Resûlullahin muhafazasi ve Müslümanlarin huzur içinde yasayip çogalmalari için kullanacak ve bu ugurda gösterdigi kahramanliklarindan dolayi da Peygamber Efendimizden “Seyfullah” (Allah’in kilici)” ünvanini almaya hak kazanacaktir.

Hz. Hâlid bin Velid’den sonra, Peygamber Efendimizle soyu dördüncü dedesi Kusay’da birlesen Osman bin Talha, Müslüman oldugunu ilân ederek Resûl-i Ekreme bîat etti.2