Anne...
Anne...
Annemin yalnızca bir gözü vardı. Ondan nefret ederdim…
Çünkü bu durum beni utandırıyordu.
Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı.
İlkokulda iken bir gün annem bana merhaba demeye gelmişti.
Yerin dibine geçmiştim.
Bunu bana nasıl yapabilirdi?
Onu görmezden geldim.
Ona nefretle baktım ve oradan kaçtım.
Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım dedi ki,
-- “Eeee, senin annenin yalnızca bir gözü var!”
Yerin dibine girmek istedim.
Ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim.
Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki,
-- “Beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi?!!!”
Annem karşılık vermedi.
Dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedim
çünkü çok kızmıştım.
Onun duyguları beni ilgilendirmiyordu.
Onu evde istemiyordum..
Çok çalıştım ve Singapur’a okumaya gittim.
Sonra evlendim. Kendi evimi aldım.
Çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum.
Bir gün annem beni ziyarete gelmişti.
Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı.
Kapıya gelince çocuklarım ona güldüler.
Ona;
-- “Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin!
HEMEN BURADAN GİT!”
diye bağırdım.
Buna annemin sessizce
--“Kusura bakmayın.
Yanlış adrese geldim galiba” dedi
ve gözden kayboldu.
Bir gün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım.
Karıma “iş seyahatine gidiyorum”
diye bahane uydurdum.
Mezunlar toplantısından sonra sırf meraktan eski eve gittim!!!.
Komşularım, annemin öldüğünü söylediler.
Hiç üzülmemiştim.
Bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler.
--“En sevgili oğlum, her zaman seni düşünüyorum…
Singapur’a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm.
Mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim.
Ama seni görmek için yataktan kalkabilir miyim bilemiyorum.
Sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm.
Biliyor musun… sen çok küçükken bir kaza geçirmiştim
ve gözünü kaybetmiştin.
Anne olarak senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım.
Bu yüzden sana kendi gözümü verdim…
O gözle benim yerime görüyor diye
seninle o kadar gurur duyuyordum ki.
Bütün sevgimle…..
Annen…
Allah’ın Rahmeti Boldur
Annenin çocuğuna sevgisi böyle olursa Allah’ın (c.c.)
kullarına sevgisini, rahmetini siz hesaplayın.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyumuştur ki,
“Allah (c.c.)’ın yüz bölümlük rahmeti vardır.
Yalnızca bir bölümünü yarattıkları arasında dağıtmıştır.
Bu rahmet sayesinde vahşi hayvanlar yavrularını korurlar
ve birbirleriyle geçinirler. Diğer 99 kısım rahmetini Allah (c.c.)
kullarına rahmet eder.”
Ebu Hüreyre (r.a.)’den
Peygamber (s.a.v) Efendimiz önce Allah’a (c.c.) ve resulüne
itaat etmemizi sonra da annemize ve daha sonra babamıza
itaat etmemizi emretmiştir.
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.