Konu: Anne...

Benim hiç sapanım olmadı anne ne kuşları vurdum,

Ne de kimsenin camını kırdım.

Çok uslu bir çocuk değildim ama,

Seni hiç kırmadim, hep boynumu kırdım.

Ben hayatım boyunca bir tek kendimi vurdum!

Suskun görünsem de, fırtınalı ve mağrurdum anne.





Bir mızrak gibi,

Aynada hep dik durdum anne!

Ben sana hiç bir gün laf getirmedim,



Leke sürmedim.








Ama göğsümü çok hırpaladım kalbimi çok yordum.








Ben hayatım boyunca, en çok kendimi sordum! .










Benim hiç sevgilim olmadı anne,










Ne bir yuva kurdum ne bir gün şansım güldü.








Öpemeden bir bebeğin gidişini tükendi gitti çağım.








Kimi yürekten sevdiysem ,yüreğini başkasına böldü.




Resim Otomatik Ekrana Olarak Uygun Küçültüldü Orjinal Büyüklükte Görmek İçin Tıklayınız...













Kaybolmuş bir anahtar kadar. Sahipsizim anne.










Ne omuzumda bir dost eli, ne saçımda bir şefkat.









Say ki yollardan akan şu faydasız çamurdum anne.



.


Say ki ıslanmaktım, üşümektim say ki yağmurdum anne!








Bunca yıldır gözyaşlarını hangi denizlere sakladın?



Oysa ben öleyim,







Sen beni ne diye doğurdun anne ?

çok güzeldi emeyine sağlık

teşekkür ederim zümrüt sağol