HoŞgeldİn ey nebî
HOŞGELDİN EY NEBî
Ufuklar karanlık! Umutlar karanlık! Kalpler karanlık! Her yer karanlık!
İşte o, karanlığın temsilcisi. Adı şeytan. Bütün ordusuyla savaş açmış kâinata. Ve ne yazık ki; vaadini yerine getirmeyi başarmış. Semalar kararmış, umutlar kararmış, kalpler kararmış. Çünkü şeytan, aydınlığa giden yolu kapatmış. Yaratan'ı unutmuş yaratılan! Dipsiz bir kuyuda, sonu gelmez bir hırsa tutsak; yaratılış sebebini unutmuş zavallı insanlık! Nefsine köle olmuş, bir et ve kemik yığınından ibaret, yol almış. Bir yol ki; umarsızca, şeytanca...
Hani nerede asırlar evvel yaşanan İslâm? Nerede Ashâb-ı Kiram? Hani nerede Osmanlı'nın torunları? Atalarımız ağlıyor. Ayaklar altına alınmış Osmanlı'nın mirası. Mü'minler ağlıyor. Mü'minler hasret! Mü'minler yaralı!
MEDET EY YERİ GÖĞÜ YARATAN! KARANLIKLAR İÇİNDE REHBERSİZİS.
MEDET EY RAHMETİ BOL OLAN! ISSIZ ÇÖLLERDE KİMSESİZİS.
MEDET EY MERHAMETİ BOL OLAN! ZALİMLER ARASINDA ÇOK GARİBİZ.
İşte! İşte bir güneş doğuyor karanlık ufku delercesine. Allah'ın nuru iniyor yeryüzüne.
Semalarda bayram! Kalplerde bayram! Her yerde bayram! Sözün en güzeli yankılanıyor göklerde: "Ey mü'minler! Sahipsiz değilsiniz. Ey mü'minler! Siz garip değilsiniz. Bir dost var ki; cihana bedel! Bir dost var ki; canlara değer! Bir dost ki; kurtuluşu müjdeler! O müjde sizler için. O müjde Allah'ı sevenlerin, Allah'ın sevdiklerinin..."
İŞTE O GELDİ. O ki; arzda ve arşta NUR'UN TEMSİLCİSİ. Adı semalara altın harflerle işlenen '' O'' geldi. O, asırlardır yolunu beklediğimiz. O, canlar içinde can. O, hidayet güneşimiz. O ki; güzeller içinde en güzelimiz.
Hoş geldin ey Hakk İncisi Resûl! Hoş geldin ey gönüller sultanı Resûl! Hoş geldin ey sevgili! Hoş geldin en sevgili! Sefalar getirdin kararan gönüllere, şifalar getirdin hasta kalplerimize. Hoş geldin ey canların canı! Müjdeler getirdin mü'minlere...
Bir can ile geldin, binlerce cana hayat verdin. Ey Allah'ın nazlı çiçeği! Gelişinle ölü kalplerimizi dirilttin. Allah'ın dînini, gelişinle yücelttin. Meğer nasıl da aldanmışız asırlardır. Ne kadar zavallıymışız! Bilmiyorduk, öğrettin. Sevmiyorduk, sevdirdin.
Ey gönüller sultanı! Seninle bahara döndü mevsim. Kuruyan dallara Sen hayat verdin. Suya hasret toprağa, coşkun sular getirdin. Sen geldin, cananı arayanlar cananı buldu. Sen geldin, dermansız dertler devayı buldu. Sen geldin, gönüller aşk ateşiyle tutuştu. Ey Allah'ın Resûlü! Seninle bu canlar hayat buldu.
İblis şaşkın, iblis kızgın. Tüm ordusunu seferber etmiş, Resûl'ün sesini gizlemek için. Tam 19 silahıyla saldırıyor insanoğluna. Allah'ı anlatan, Allah'ı öğreten Mehdi Resûl'ü susturmak istiyor. Resûl'ün talebelerini hedef almış, kalplerindeki Hakk aşkını söndürmek istiyor. Bir çok insanı da ordusuna katmayı başarmış bu iş için. Ama bilmez misin be hey kara şeytan?! Bilmez misin ki; Resulün karşısında sen bir hiçsin! Be hey karanlıklar kaynağı! Sen Resul'ün Nuru'nu yok edebilir misin? Varsın bir kâinat değil, bin kâinat emrine girsin; be hey kara şeytan! Sen hiç mü'minlerin Rabbiyle baş edebilir misin?
Allah'ın Resûlü bir başına çıktı yola. Bir başına, bin bir zorlukla. O cihanın güneşi, hiç yılmadan devam etti yoluna. Durmadan, dinlenmeden Allah'ı anlattı insanlığa. Bir fırtına kopardı kararmış gönüllerde. Bir sevgi seli oluşturdu, bir deli ırmak gibi. Sevgiye susamış dudaklar, sevgiyi içti kana kana. Umudu kaybetmiş olanlar, sımsıkı sarıldılar umuda.
Bir Allah, bir de Resûlü. Kim karşı koyabilir, kim yenebilir? Hangi kara el, Allah'a ve Allah'ı Resûlü'ne engel olabilir ki? İşte yol alıyor Allah'ın Resûlü, başı dik. Bakışlar kararlı, keskin. İşte yol alıyor, gönlünde aşk. Rabbinden emin, kendinden emin. Bir destan yazıyor mutluluk ülkesinde. Bir destan ki; sevgi üstüne...
Ve LİVAYI HAMD sancağı dalgalanıyor ufuklarda. Nihayet Osmanlı'nın mirası, yeniden taç oldu başımıza. Tüm kâinat duysun; artık Allah'ın Resûlü var aramızda. O'nunla doğduk, O'nunla hayat bulduk. Bir can değil, binlerce can bir bütün olduk. Kenetlendik birbirimize ölürcesine. Sevdik, öyle sevdik ki; İlâhi kudretle. Varsın tüm dünya düşman olsun bize, ne çıkar?! Allah'ın resûlü bizimle ya! Yaşamın başka ne anlamı var. O, bizim canımızda can; O, bizim canımızda kan; O, aldığımız nefes, içtiğimiz su. O, herşeyimiz, O bizim Efendimiz!
Gönlünde güneşimiz, canımız Efendimiz! Ebedîdir Sana olan sevgimiz. Bu canlar bu tende oldukça, Senden vazgeçemeyiz. Göremezsek gül yüzünü, ölürüz Efendimiz. Himmetini alamazsak, helâk oluruz hepimiz. Dileriz, sesin kulaklarımızdan bir an olsun eksilmesin. Sen ni'metimiz, Sen Efendimiz, Sen iki cihan güneşimiz, yoluna canlar feda olsun. Bizim için vakfettin hayatını. Bizim için yalvardın, bizim için ağladın. Nefsimiz bizi düşürdükçe, Sen hep ayağa kaldırdın.
Vazgeçmedin ey Allah'ın Resûlü, bizden hiç vazgeçmedin! Ne yaparsak yapalım; kınamadın, yermedin. Bizi hep sevdin ve umutla, düzeleceğimiz günü bekledin. Biz yenildikçe, gözyaşları içinde Allah'tan mağfiret diledin. Sen hep verdin. Rahmet verdin,şefaat ettin, sevgi verdin. Bize Allah'ı öğrettin. O'nu sevmeyi, O'na aşık olmayı... Vermeyi öğrettin ve mutlu etmeyi. "Mutlu olmanın sırrı, mutlu etmektir." dedin. Ey Hakk yolunun güneşi! Sen nice gönüllerde sevgi sarayları inşa ettin.
SEVGİLİ, EY SEVGİLİ, EN SEVGİLİ! Seni sevmeye ömürler hiç yeter mi? Selâm olsun Seni sevenlere! Selâm olsun Seni işitenlere! Selâm olsun Sana güvenenlere! Selâm olsun Senin himmetini hakedenlere!
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN, EY CANLARIN CANI!
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN TÜM MÜ'MİNLERE
Alıntı
