ÇÜNKÜ IBADET ETMEYEN BIR KISI AHIRET SÖZÜNÜ DUYUNCA ONUN VARLIGI ONU ÇOK KORKUTUR ISTE BU KORKUYU BIRAZ HAFIFLETMEK IÇIN INKAR EDER VE AHMAKÇASINA KÜFRE GIRER HAKKI INKAR EDER OYSAIN VARLIGINI KANITLAYAN O KADAR ÇOK SEY VARDIRKI.
Teala Kur’an-i Kerim’de müminlere hitaben söyle diyor:
“Ey iman edenler!’tan ona yarasir sekilde korkun ve ancak müslümanlar olarak can verin.” (Al-i Imran/102)
Yusuf (a.s.)’un duasi Kur’an-i Kerim’de söyle beyan ediliyor:
“Beni müslüman olarak öldür ve beni salihler arasina kat.” (Yusuf/101)
Nisa - 150- Onlar,'i ve peygamberlerini inkâr ederler,
ile peygamberlerinin arasini ayirmak isterler. "Kimine inaniriz, kimini inkâr ederiz" derler. Bu ikisinin (imanla küfrün) arasinda bir yol tutmak isterler.
Nisa - 151- Iste onlar gerçek kâfirlerdir. Biz de kâfirlere alçaltici bir azab hazirlamisizdir.
Nisa-167- Süphesiz inkâr edip, insanlariyolundan alikoyanlar, derin bir sapikliga düsmüslerdir.
Nisa- 168- Muhakkak, inkâr edenleri ve zulmedenleri ne bagislar, ne de dogru bir yola eristirir.
Nisa - 170 - Ey insanlar, Resul size, Rabbi'nizden hakki (gerçegi) getirdi. Kendi yarariniza olarak ona inanin. Eger inkâr ederseniz, bilin ki göklerde ve yerde olanlarin hepsi'indir.
bilendir, hikmet sahibidir.
IMAN VE KÜFÜR
Iman ve küfür birbirinin ziddi iki kavramdir. Iman, inanmak, tasdik etmek, kabul etmek anlamina gelirken; küfür, inkâr etmek, kabul etmemek anlamina gelir. Iman, "Kelime-i sahadet" denilen birkaç kelimeyi kabul ederek söylemekle oldugu gibi, küfür de imana ters düsecek, inkâr sayilacak bir inanisa sahip olmak, bu manada bir söz söylemek veya bu anlamda bir davranista bulunmakla olur. Diger bir ifadeyle küfür, imani bir çirpida sifirlayan, yok eden bir kavramdir.
Bu bakimdan her Müslüman, imanini zedeleyecek, tehlikeye düsürecek hatta bozacak inanis, söz ve davranislardan kendini korumalidir. Imansiz amelin de bir kiymeti olmaz. Zira iman, amellerin geçerlilik damgasidir. Iman olmayinca ömür boyu yapilan bütün iyi ameller geçersiz kalir. Imansiz olarak ahirete giden kisi ebediyen cehennemde kalir. O yüzden her mümin, ömrünün sonuna kadar imanini muhafaza etmeli ve ahirete iman ile gitmek için çabalamalidir.
Bunu yapabilmek için de imani bozabilecek seyleri iyi bilmek gerekir. Kisi zararli seyleri bilirse korunabilir. Bilinmeyen zararlardan korunmak mümkün olmaz.
Küfrü gerektiren seyleri üç baslik altinda topladik. Bunlar Islâm âlimleri arasinda ittifakla kabul edilmis seyler degildir. Kuvvetli görüsler esas alinarak derlenmeye çalisilmis, kaynaklar belirtilmistir. Ancak imani ve ameli bir anda yok etme tehlikesi olan bu seylerden kaçinmak en akillica bir davranis olacaktir.
Küfrü gerektiren seyleri içinden geçirmek küfür degildir. Bunlar seytanin hatirlatmalari, çaba ve gayretleridir(Vesvese). Bu hilelere aldanmamak için dikkatli olmak gerekir.
Bir kimse bilmeyerek küfrü gerektirecek bir söz söylese, tercih edilen görüse göre küfre girmez. Bilmediginden dolayi mazurdur.
Küfür, tekfir konusunda akait kitaplarinda "Ehl-i kible tekfir edilemez" sözü geçer. Kisi kibleye yöneldigi ve namaz kildigi için elbette tekfir edilemez. Ancak küfrü gerektiren inanis, söz ve davranislar sebebiyle kendi kendini küfre götürmüs olur.
B) KÜFRÜ GEREKTIREN INANISLAR
Nasslari reddetmek, inanmamak küfürdür. Iman bir bütündür. Inanilacak seylerden birini inkâr, tamamini inkâr olur.
Ister büyük, ister küçük olsun, harami helâl saymak, küfürdür. Meselâ faizi helâl saymak, onu kendi alin terinin karsiligi görme gibi bahanelerle zararsiz kabul etmek, küfürdür.
Tealânin rahmetinden ümidi kesmek, küfürdür. Cenab-i Hak bu hususta söyle buyurmustur: "...Hakikat sudur ki, kâfirler güruhundan baskasi
'in rahmetinden ümidini kesmez." (Yusuf / 87),
'in azabindan emin olmak, küfürdür. Zira
Tealâ buyurmaktadir ki: "...
'in tuzagindan (onlara mühlet verip de sonra ansizin yakalamasindan) emin mi oldular. Fakat ziyana ugrayan topluluktan baskasi,
'in (böyle) mühlet vermesinden emin olmaz." (A'raf / 99),
Gaybdan haber verdigini iddia eden kâhinin, falcinin sözlerini tasdik etmek inanmak, küfürdür. Gelecekte ne olacagini bilmek ancak'a mahsustur. Bazi insanlar cinlerden haber alarak gelecekte nelerin olacagini, kisilerin basina nelerin gelecegini bildiklerini iddia ederler. Yüce
Kur'an-i Kerimde söyle buyuruyor: "De ki: Göklerde ve yerde
'tan baska kimse gaybi bilmez..." (Neml / 65) Peygamberimiz (s.a.v.) de söyle buyurmustur: "Kim, bir kâhine gelir ve onun söylediklerini tasdik ederse;
'in (c.c.), Hz. Muhammed (s.a.v.)e indirmis olduklarini inkâr ile küfre girmis olur." (Müslim, Ebu Davud)
C) KÜFRÜ GEREKTIREN SÖZLER
1- Seriatla, dinle alay etmek, sövmek, küfürdür. Çünkü bu hal, onun inanmadigini gösterir. (a.g.e. /211)
2- Fikih, tefsir, hadis, akait gibi ilimlerle alay etmek, küfürdür.
3- Islâm alimlerine hakaret etmek, alay etmek, küfürdür. (Mecmau'l Enhur, 1/703)
4- Cebrail, Aliye gidecekken yanlislikla vahyi Muhammed (s.a.v)e götürdü demek,Rafizilerin dedigi gibi.
5- Ashaptan veya diger müminlerden birine küfür isnat etmek. O halde kesin bilgi ve belge olmadikça müminler bu gibi sözlerden kaçinmalidirlar.
6- Peygambere sövmek. (Bezzaziye)
7- Müslüman'i gayr-i Müslime benzetmek. Kelime-i sahadet getiren her insan müslümandir. Günahindan dolayi bir müslümani, Yahudi veya Hiristiyan'a benzetmek asla dogru degildir.
8- "Kur'anin her dedigini yapacak olursak ekmek yiyemeyiz" demek. Bu söz, itikadsizligin ve'a güvensizligin açik bir ifadesidir. Kur'an'in bir kismini kabul edip bir kismini kabul etmemektir.
9- Bir müslümana kâfir demek. Bunu sövmek amaciyla söylüyorsa, büyük günah islemis olur. Yok eger o kisinin kâfir olduguna inanarak söyüyorsa, kendisi kâfir olur.
10- Hac, oruç gibi ibadetleri begenmemek,
11- Namaz ibadetini çogumsamak,
12- Harama besmele çekmek. Içki içerken, zina ederken besmele çekmek gibi.
13-kelâmina (Kur'ana) mahluk demek, küfürdür.
D) KÜFRÜ GEREKTIREN DAVRANISLAR
1- Abdestsiz namaz kilmak,
2- Kibleden baska bir yere yönelerek namaz kilmak, (Serh-i Fikhi Ekber, Aliyyü'l Kaari)
3- Gayr-i Müslimlerin bayramlarini kutlamak, o günde yaptiklari yemegi pisirmek, (Mec. Enhur, 1/706)
4- Küfrü gerektiren söze gülmek, Söyleyen kimse çok komikse veya güldürücü bir biçimde söylenmisse, küfür degil günahtir. O bakimdan tevbe edilmelidir. Dinde küfre riza küfürdür, kaidesi vardir.
5- Gayr-i Müslimlerin dini alâmetleri sayilan seyleri giymek, din adamlarinin giysilerini, sapkalarini giymek, haç takmak, zünnar takmak gibi. (Bezzaziye 6/332)
E) ELFAZ-I KÜFRÜ SÖYLEYENIN HÜKMÜ
Küfrü gerektiren sözler ittifakla küfrü gerektiriyorsa, yapilan bütün ameller bosa gider. Tevbe eder Kelime-i sahadet getirerek Islâma dönerse haccini iade eder, nikâhini tazeler.
Küfrü gerektiren söz ihtilâfli ise; o söylediginden dönerek ihtiyaten tevbe etmek ve nikâh tazelemekle emrolunur.
Küfrü gerektiren söz hata ile söylenmisse, küfrü gerektirmez. Onu hata ile söyleyen mümindir. Nikâh tazelemesi gerekmez; ancak istigfar ederek o sözden dönmesi gerekir.
Bu sözleri saka veya oyun yaparak söylerse; bütün alimlerce küfürdür. Hata ile veya zorlanarak söylerse; bütün alimlerce küfür degildir. Bilerek ve kasten söylemisse; bütün alimlerce küfürdür.
Isteyerek söyler; ama küfür oldugunu bilmezse, bu konuda ihtilâf vardir. Birinci görüs, mümkün oldugunca müslümanin küfrüne hükmolunmaz, sözü iyiye yorumlanir. Ikinci görüs, eger söyledigi sözün küfür olduguna inanmiyor veya küfür oldugunu bilmiyorsa ve bunu isteyerek söylemisse, bütün alimlerce küfre girer, bilmemek mazeret degildir. (Mecmau'l - Enhur, 1/688)
Küfür sözler kisinin amellerini bir anda yok edecek kadar tehlikelidir.