Konu: Hayatın İnancın ve Zamanın Talebesiyim (2)...

Hayatın İnancın ve Zamanın Talebesiyim (2)...

Bilinmez bir zamandan., soluklanan zamana karıştım...
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm., korktum...Ağladım..
Toydum.,tecrübesizdim.,yol bilmezdim...
irademin dışında kudret elinin yardımı ile ;
Kalbim atıyor.,nefes alıp veriyordum ve annemin süt çeşmesinden besleniyordum..
Zamanla ilk gördüğümde korktuğum ışıkta yaşamayı öğrendim...
Sonrasında Karanlığı gördüm., korktum...
Gün geldi sonsuz hayat için bekleme salonu olan kara toprağa uğurladım sevdiklerimi…
Ağladım..,özledim onları.,hasret kaldım....

Yaşamayı öğrendim.,
Doğumun aslında hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün ise ölümden çalınan zamanlar olduğunu ve ömrün her nefeste ölüme ve
mutlak hesap gününe yürümek olduğunu öğrendim...

Zamanı öğrendim.,
Yarıştım onunla…sonra ;
Zamanla yarışılmayacağını., aslında zamanla barışılacağını., zamanla öğrendim…

İnsanı öğrendim.,
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu…
Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim....

Sevmeyi aşkı ihaneti…sevgide güvende suistimal edilmeyi tecrübe ettim.,
yaşadıklarımdan aldığım ders ile güvenilir olmayı korumanın önemini
ve kaybedenin aslında ben olmadığımı anladım...
Sonra da inancın güvenin sevginin sadakatin vefanın hoşgörünün saygının sabrın.,
Aşkın olmazsa olmazları olduğunu ve
Aşka dairlerin sağlam zemininin bunların üzerine kurulduğunu öğrendim....

İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin aslında ruhun elbisesi olduğunu.,
İradesizliğin ve Ahlaksızlığın ruhun kirletilmesinin dışa vurumu olduğunu öğrendim...

Kainatı ve Kainatın aslında ilahi bir kitap olduğunu öğrendim.
Sonra Kainatı okumanın yollarını öğrendim...
Kainatın karanlıkları için önce kendini ve çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim...
Okumayı ve yazmayı sonrada anlamayı öğrendim.
Kendimce yazıyı öğrettim kendime sonra…
Ve bir süre sonra yazı., kendimi öğretti bana…

Gitmeyi öğrendim...
Sonra nice gitmelerden dönmeyi ve kendi içime hicret etmeleri öğrendim…

Namusun önemini öğrendim evde…
Sonra ; ahlak ve kişilik yoksunlarından namus beklemenin ahmaklık olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken günaha el sürmemek olduğunu öğrendim...

Gerçeği.,sarsılmaz hak ve hakikati öğrendim bir gün…
Ve nice gerçeğin acı olduğunu…
Sonra dozunda acının., yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim...

Her canlının ölümü tadacağını.,
ama sadece bazılarının hayatın hakkını vererek tadına vardığını öğrendim...!!!

Ben Hayatın Zamanın ve İnancın Talebesiyim................... ....
ilkAy O N A Y

ellerine sağlık ...

teşekkür ederim FaTiH_CaN

aleyna24 Nickli Üyeden Alıntı

allah razi olsun paylaŞiminiz İÇİn sİzİ taniyorum ben

amin ecmain aleyna24...beni tanıdığını beyan etmişsin..sanırım ya düzenlenmiş etkinliklerdeki vermem nasip olan sohbetlerden yada bazı yayınlanmış yazılarımdan veya bazı radyo programlarındaki sohbetlerimden tanıyorsundur...bir ihtimal üyesi olduğum diğer forumdaki paylaşımlarımdan tanıyorda olabilirsin...bende seni tanıyorumdur sanırım..ne güzel bu çatı altında da beraber olmak...selam sevgi dualarımla aleyna...

Gün geldi sonsuz hayat için bekleme salonu olan kara toprağa uğurladım sevdiklerimi…
Ağladım..,özledim onları.,hasret kaldım......


bu şiir beni geçmişe götürdü,kalbim sızladı ,ağladım babamı götürlerken arkasından baktığım geldi gözümün önüne..

o güne kadar ölüm aklıma gelmezdi birgün öleceğimiz....

teşekkür ederim........

ömür dediğimiz nefes nefese ölüme ve ölüm ötesi mutlak hesap gününe yürümek değil mi sitare...
bu şuurda nefeslemek gerek israf etmemek adına hayatı...
Sevgiyi yaratanın Sevgilisi sav. bile kabrin ötesinde bizlere kavuşmayı bekliyor...
Allâh cc.ölümden ibret alanlardan.,kendine kabir değil kendini kabire hazırlayanlardan eylesin bizleri...
Ayrıca şunu da unutma ki ; ağlamayan bir bedenin ruhunda gökkuşağı renklerinin anlamına kavuşmaz...
selam sevgi dua ile...