Konu: Borç ve sıkıntı duâsı

Borç ve sıkıntı duâsı

Ebû Abdullah el-Kureşî hazretleri, duâsı makbûl bir zât idi. Mısır’da bulunduğu sırada büyük bir kıtlık olmuştu. Bunun üzerine Mısır’dan ayrılıp Kudüs’e gitti. Filistin’deki Halîlürrahmân denilen yerdeki İbrâhim aleyhisselâmın makâmını ziyâret etti. Ziyâret sırasında İbrâhim aleyhisselâmın makâmı yanında uyuya kaldı. Rü’yâsında İbrâhim aleyhisselâm tarafından karşılandı. Ebû Abdullah el-Kureşî, İbrâhim aleyhisselâma; “Ey Halîlullah! Mısır’da büyük bir kıtlık var. Duâ buyurunuz” diye arzetti. Hz. İbrâhim de kıtlığın kalkması için duâ etti. Ebû Abdullah el-Kureşî daha sonra uyanıp Kudüs’e döndü. Çok geçmeden kıtlığın kalktığı haberini öğrendi.
Abdullah Kureşî buyurdu ki:
Bir gün hocam Ebü’r-Rabî bana, “Sana bitmek tükenmek bilmeyen bir hazîne öğreteyim mi?” dedi. Ben de, “Evet” deyince, Ebü’r-Rabî bana, “Şu duâyı devamlı oku” dedi...
Okumamı istediği duâ şöyle idi:“Yâ Allah, yâ Vâhid, yâ Mûcid, yâ Cevâd, yâ Bâsit, yâ Kerîm, yâ Vehhâb, yâ ze’t-Tavl, yâ Ganî, yâ Mugnî, yâ Fettâh, yâ Rezzâk, yâ Alîm, yâ Hayy, yâ Kayyûm, yâ Rahmân, yâ Rahîm, yâ Bedîassemâvâti vel-ard, yâ ze’l-celâli vel ikrâm... Yâ Hannân, yâ Mennân infehnî minke bi nafhati hayrin tugnînî bihâ ammen sivâk... in testeftihû fekâd câekümü’l-feth... İnnâ fetehnâ leke fethan mübînâ... Nasrun minellahi ve fethun karîb... Allahümme yâ Ganî, yâ Hamîd, yâ Mubdi’, yâ Muîd, yâ Vedûd, yâ ze’l-arşil Mecîd, yâ Fe’âlen limâ yürîd, ikfini bihelâlike an harâmike ve agninî bi fadlike ammen sivâke vahfaznî bimâ hafizte bihizzikr... Vensurnî bimâ nasarte bihirrusül... inneke alâ külli şey’in kadîr...” (68)
Sonra bana, “Her kim şu duâyı namazlardan sonra, özellikle Cuma namazından sonra okursa, Allahü teâlâ onu her türlü kötülükten muhafaza eder. Düşmanlarına karşı muzaffer kılar, ona ummadığı yerlerden rızıklar verir, geçimini kolaylaştırır. Borcu dağlar kadar büyük ve kabarık olsa dahî, Allahü teâlânın lutfu, keremi ve inâyeti ile öder” dedi.
Kendisi şöyle anlatır:
Bir gün Abdullah el-Muâvirî’ye gittim. Bana, “Ey şerîf! Başın darda kaldığı zaman, yapacak olduğun bir duâ öğreteyim mi?” diye sordu. Ben de “Evet” dedim. Bunun üzerine şu duâyı öğretti: “Yâ Vâhid, yâ Ehad, yâ Vâcid, yâ Cevâd, İnfehnâ minke bi nefhati hayrin inneke alâ külli şey’in kadîr...” (68)
Başım darda kalmadı...
Abdullah el-Muâvirî bu duâyı bana öğretmek için okuduktan sonra, başım hiç darda kalmadı, rızkım çoğaldı. Duâda, maksadın hâsıl olması için, duâ eden kimsenin i’tikâdının düzgün olması, namazını muntazam kılması ve dînin emir ve yasaklarına elinden geldiği kadar uyması şarttır.
Ayrıca, bir kimse bir derde veya borca giriftâr olursa, “Allahümme innî eûzü bike minel hemmi vel hazeni ve eûzü bike minel aczi vel keseli ve eûzü bike minel cübni vel buhli ve eûzü bike min galebetid deyni ve kahrirricâl” duâsını okusun, buyurulmuştur.

Çok güzel Paylaşım. Emeğine sağlık Ablacım.

Cezakallahu Hayran Kesira. Selam ve Duâ ile...

“Yâ Vâhid, yâ Ehad, yâ Vâcid, yâ Cevâd, İnfehnâ minke bi nefhati hayrin inneke alâ külli şey’in kadîr...” (68)

Ehad ve Vahid kavramları...
'De ki O Allah...' diye başlayan surede yüce Allah ilk önce Ehad ismiyle tanıtılır.Ehad(Tek Olan) ismi,zahiren Vahid(Bir Olan) ismi ile aynı anlamı taşıyormuş gibi gözükür.Ama ikisinin arasında ince bir nüans vardır.Vahid ismi her şeyi yaratanın Allah olduğunu ifade ederken,Ehad ismi her şeyi onda gözüken tüm özelliklerle birlikte yaratanın O olduğuna işaret etmektedir.Bu bakımdan Ehad ismi can alıcı bir öneme sahiptir.Çünkü,'Her şeyi yaratan Allah'tır.' diyen insan aklı,bütün o şeyleri birden kuşatamaz.O genel hüküm içerisinde gözünden ve dikkatinden kaçan şeyler olur.İşte dikkatten kaçan bu şeylerin,belki farkında bile olmaksızın -insanın kendiside buna dahil olmak üzere- sebeplere,tabiata,tesadüfe havale edilmesi mümkündür.Bu imkanı kullanan şeytan,bizi nefsin de işbirliğiyle,nefis yahut esbab (sebepler) şirkine düşürür.Oysa Ehad ismi her bir şeye doğrudan doğruya Allah adına bakmayı gerektirir.Tabir yerindeyse,sadece kainat fuarının girişine 'Burası Allahın mülküdür' diye yazmakla yetinmeyip,kainat isimli fuarın içindeki her şeyin üzerine tek tek O'nun mührünü,damgasını vurur,her bir şeyi O'nun namına okutturur ve kullandırır.

Birinci durumda,yani,sadece genel anlamda varlığı yaratanın Allah olduğunu bilme durumunda,bu ilahi fuarın içinden,şeytanın,nefis ve esbab hesabına hırsızlık yapması mümkündür.Allah'ın mülkü,icraatı sebeplere veya başka bir şeye verilerek farkında olunmadan tevhidden sapılabilir.İkincisinde bu imkansızdır.Bu yüzden şirkten uzak olmanın ve dolayısıyla ihlasa yaklaşmanın yegane yolu,her şeye Ehad isminin dürbünüyle bakmaktan geçer.İşte Yüce Yaratıcı İhlas Suresinin ilk ayetinde kendisi için 'O Allah Ehaddir' buyurarak bize ihlasın ilk şartını öğretir...

ALINTIDIR

Tek olan; zâtında sıfatlarında işlerinde isimlerinde hükümlerinde ortağı benzeri ve dengi olmayan...

Not: El-Vâhid ve El-Ehad isimlerinin her ikisi de Allah'ın birliğini ifade ederler. Hatibi bu iki isim arasındaki ince farkı şöyle ortaya koyar: “Ehâdiyet zâtın birliğidir Vâhidîyet ise sıfatta ortaklığı red içindir.




a) “Yâ Vâhid” ism-i şerifini her gün 1000 defa okuyanın kalbindeki boş emeller düşünceler yerlerini Allah sevgisine bırakır.

b) Her gün 19 defa “Yâ Vâhid” ism-i şerifini okuyanın kalbi nur ile dolar dileği yerine gelir.