Benî Lihyan Seferi

Hicretin 6. senesinin Rebülevvel ayi baslari. Benî Lihyanlar, Hicretin dördüncü yilinda Bi’r-i Maûna mevkiinde kirka (veya yetmis) yakin Müslüman mürsid ve muallimi hunharca sehid etmislerdi. Reci’ mevkiine irsad için gönderilmis bulunan Islâm birligini kusatip bir çoklarini sehid edenler de yine bu kabiledendi.1

Peygamber Efendimiz, bu hâin kabileye haddini bildirmek için yerine Medine’de Abdullah bin Ümmi Mektum’u vekil birakarak 200 kisilik bir kuvvetle yola çikti. Efendimiz, Benî Lihyanlari gafil avlamak istiyordu. Bu sebeple, Sam’a dogru gitmek istiyormus gibi davrandi.

Daha sonra yolunu degistirerek, Benî Lihyanlarin konak yerlerinden olan Guran Vadisine kadar gitti.

Âsim bin Sabit ve diger Müslüman muallim ve mürsidler burada sehid edilmislerdi. Efendimiz, orada onlari rahmetle andi, kendileri için duâ etti.2

Lihyanogullari, Peygamber Efendimizin gelisini duymuslar ve korkup dag baslarina siginmislardi. Kimse yakalanamadi.

Peygamber Efendimiz oradan Usfan denilen mevkie vardi. Burasi Mekke’ye yakindi. Efendimizin maksadi, gelisini Mekkelilere bildirmekti. Nitekim, Mekkeliler bunu duymuslar ve korkuya kapilmislardi.

Resûl-i Ekrem Efendimiz, on dört gece sonra tekrar Medine’ye döndü