ya Rab

[ay-han]

Yâ Rab
Ey Rab, varlığın evvellerden evvel,
Nezdinde bu ma'nânın adı "Ezel"...

Yok nihayetin, olmaz Sana hitâm,
Halk eden Sen'sin, Seninledir devâm..

Tekmil varlık, nezdindeki bir nurdan,
"Ol" dedin, oldu bir ışık billûrdan.

Her şey o baş döndüren âhengiyle,
Göz kamaştıran nûru ve rengiyle;

Dellâldır varlığına şüphemiz yok,
Her yanda akan nurlar oluk oluk.

Sen'dendir her çehrede parlayan nur,
Sen'dendir ruhlarda duyulan huzur.

Yeryüzü Sen'in ihsanlarınla var,
Tek bir lem'asıdır Cemâlin bahar.

Bir cilvesi de onun sımsıcak yaz,
Haykırır varlığını avaz avaz.

Söyler Sen'i nûruyla ay ve güneş,
Sözleri melek şehâdetine eş.

Dalga dalga denizler "Hû" der coşar,
Irmaklar durmadan hep Sana koşar.

Ormanlar uğuldar durur derinden,
Mûsikîler yükselir her birinden.

Nağmelerle inler bahçeler bağlar,
El kaldırır Sana tepeler, dağlar..

İsmini yâd eder burçlar felekler,
Yâd ettiği gibi gökte melekler...

Rikkatle uçan kuşlar Sen'i anar,
Bir hür mavilikte sonsuza kadar.

* * *

Bilen bilir; onların önü açık,
Bilmeyene de lûtfeyle azıcık..!

Pervâne gibi ışığa koşanlar,
Her an bir korla yanıp tutuşanlar;

Başları dönmüştür Sen'in şevkinden,
Mahmûr gezinirler Sen'in zevkinden.

Sen'den gayrı her şey onlara ağyâr,
Sen'sin bu kudsîlere biricik yâr.

Duymuşsa Sen'i bir ruh candan geçer,
Nâm u şandan, inci mercandan geçer.

Sen'sin her şeyi var eyleyen kudret,
Sun, hep sunduğun gibi bir inâyet!

Aç ardına kadar kapını bize,
Göster teveccühünü hepimize.

Kalmasın nûruna ermedik gönül,
Kalmadı pek çoğumuzda tahammül..

Bizler Sen'in elinde birer 'ney'iz,
Her zaman Sen 'i söyleyen nağmeyiz.

Sal gönüllerimize bir inşirah,
Gelsin artık va'd eylediğin sabah.

Yıllar var ki, gönüllerimiz kebap,
Ruhlarımızda acı bir ızdırap.

Boynumuz tasmalı birer bendeyiz,
İltifatını umacak 'sin'deyiz.

Gerçi bazen sarsık, bazen zindeyiz,
Ancak, her dem Peygamber izindeyiz.

Doğsun ey Rab beklediğimiz felâh,
Ve dinsin artık her türlü âh u vâh!

Gelsin o nûrefşân günlerden haber,
El açıp inlediğimiz bir seher...

Arza ne hâcet, halimiz ayândır,
Nur bekliyoruz bir hayli zamandır...

* * *


alıntı
(bilinmiyor)

[ay-han]

SÜRPRİZLER ŞÖLENİ
Günler yağmur öncesi kasvetli havaya eş,
Aniden üst üste geldi sis, duman ve güneş;

İç içe giriyordu ışık ve zulmet birden,
Dehşette gürledi gökler, gürledi derinden.

Bahçelerde zambaklar, papatyalar, lâleler,
Uyandı bülbüle uyandığı gibi güller...

Narin yapraklar üstünde kırağı telaşı,
Bu, yepyeni bir şölen için yeni bir aşı.

Gamlanma öyleyse, zira mevsim hazân değil;
"Kader" de ve eğilebildiğin kadar eğil!

Gidecektir bu son gaileler de ard arda,
Kimbilir nasıl bir lütuf var şimdi sırada.!

Bunlar birer bahar çağrısı hazan içinde,
Yankılanıyor o ulu ses Çin'de-Maçin'de...

Duyuluyor ruh ufkunda geçmişin öyküsü,
Duyulsa da ara sıra bir nefret türküsü.

Göklerde emare, yerde alâmet iç içe,
Gurup tulûun çehresinde ince bir peçe.

Fesatçı kendi ağında tutsak kıvranıyor,
Büyüsü bozulan fitne sırf homurdanıyor...

İlimler metafizik diyor, artık düşünce azat,
Gün döndü; zamanla savaşsa da birkaç inat.

Âtiye açılan koylarda sürprizler şöleni,
Sürprizler arkasında O Bilinmezin Eli.

Gönüllere ilham iniyor sırlı bir sesle,
Dirildi tüm ölüler bu İlâhî nefesle.
Cemrenin kardelenle buluştuğu çağ geldi;
Karanlık çağlara öteden bir çerağ geldi.

Zekeriya'nın biçildiği yerde lâleler,
Sevr'e giden dikenli yollarda taze güller.

Hira'da bir sessizlik bestesi için için,
Bütün yanıp-yakılmalar gül bitirmek için.

Kilitlendi gönüller sonsuzluğa yeniden,
Gökler bahar muştusuyla gürlüyor derinden.

Bir kez daha sema ve arz buluşma yolunda,
Son bir "şeb-i arûs" ki meleklerin dilinde.

Cihanlar bütünüyle mânâya teslim gibi,
Söz metafizikte, göründü fiziğin dibi.

Ve madde bitevi târûmâr, maddeci şaşkın,
Şimdi devran bir mânâda ki aşkın mı aşkın...

Her şey Hak'tan, bunu son bir kere daha duyduk,
Son bir kere daha uhrevîliklerle doyduk.

Hak isterse, kar da, dolu da yağmura döner,
Kış gününde dahi her yana rahmetler iner.

Gayri baharı durduramaz kapkara inat,
Hep hezeyan peşindeki o şaşkın irtidat...

Artık kalb ve kafa fikir alış verişinde,
Ruh yitirdiği mâmûr dünyaların peşinde.

Âyin başlamak üzere tam fecir rengiyle,
Muştusu Peygamber'den göklerin ahengiyle.

Şimdi, yalvarıp ağlamak düşer hepimize,
Tıpkı ağladığı gibi göklerin üstümüze.

Kazarak hiç durmadan kuyu üstüne kuyu,
Ve bulmalıyız o "âb-ı hayat" denen suyu...

* * *

[ay-han]

EFENDİM
Gönül sultanımsın, her zaman dilimde virdim,
Başımın zümrütten tâcı sultanım Efendim,
Ayrılmaz bendenim, sâyende kulluğa erdim,
Bir mücrim olsam da sana hayrânım Efendim.

Kime baksam, kimi görsem gönlüm hep Sendedir,
Kulun boynundaki tasmasıyla bir bendedir;
Onu almak, onu satmak Senin elindedir,
Işığım, ziyam, rehberim, burhânım Efendim.

Ne dizimde tâkat ne irademde fer kaldı,
Şu biten hayatımdan bir sürü keder kaldı,
Sermâyem yok, ümmetin olduğum eser kaldı,
Bir de kapında nâlân u giryânım Efendim.

Bağbânım olmazsan bu sîne virâne olur,
Bu bağı tımar edecek de bir tâne olur;
Keremkânım bir de bana lutfetsen ne olur.!
Gözde nurum, tende cânım canânım Efendim.

[ay-han]

[IMG]file:///F:/resimler/22/3/8.jpg[/IMG]ÜMİT VE ENDİŞE
Sırtımda müthiş bir dağ, ufkumda taze bahar,
Gözlerimde sevinç, sinemde ürperten acı;
Her lahza yudumladığım bir zakkum ağacı,
Hicranla inliyorum, inliyorum hep zar zar

Dertten anlayan pek az, onun da gönlü harap,
Kıvrım kıvrım zavallı cismaniyet ağında;
Kalmamış ne fitil ne kıvılcım çerağında;
Hissedip yaşayana kalıyor her ızdırap.


Cız cız ediyor içim, hep o hüzünlü melal,
Ancak her zaman nabzım da ümitle atıyor.
Ve imanım bütün ufkumu aydınlatıyor,
Şimdilerde bir tüy gibiyim, önümde visal

[ay-han]

HAZ ve SIZI
Duyduk sinelerimizde derince bir sızı,
Sanki ruhlarımızda alev alev bir ateş;
Ürpertti bir kere daha belaların hızı,
Mahvolmuş milletlerin ürpertilerine eş...

Bir sarsıldık ki, korkunç ve her yanda ah u zar,
Çağladı gözyaşları yeniden oluk oluk;
Viran olan her şey gibi ruhlar da tarumar,
Yankılanıyor her bucakta müthiş bir boşluk.


Duygularda bitevi koskoyu bir karanlık,
Sapsarı şimdi ümitler ve solgun rüyalar..
Sanki zulmetler kalıcı, ışıksa bir anlık;
Üst üste devrilmiş adeta bütün hülyalar.


Manzara müthiş.. ama gel, bir de gönlünle bak.!
Enkaz üzerinde imar nurları parlıyor;
Teslim ol kadere ve kendini Hakk'a bırak.!
Dikkat et ki, gökler yeni ışıklar salıyor.


Kudret yeniliyor sararmış solmuş eskiyi,
Bir baharla ki, gelin edasıyla ufukta;
Rahmete çeviriyor karı-buzu-tipiyi,
Kim bilir ne sürprizler var bu gelen şafakta..?


Yok olan mevsim ebedi hendese ağında,
Bir dantela gibi örülüyor sessiz sessiz..
ab-ı hayat yudumluyor huzur kucağında,
Annelerimizin sütü gibi ak ve temiz.


Hassas ruhlar şimdiden Firdevs'e ermiş gibi,
Marifet ufku ölçüsünde derin ve zengin;
Haz çağlayanlarındaki, baş döndüren debi,
Allah dostlarının duydukları kadar engin...