Dosta mektup
Merhabalar yüreğimin güzel yüzü…
Satırlarıma başlamadan söylemek isterim ki, belki pek çok
şey yokyazılacak. Yaşanmamışlıklara adanacak binlerce
satır var belki. Ancak dosta uzanan kalem, masivaya
yazılacak nice satırlardan evladır, değil mi?
Buna inanarak başlıyorum satırlarıma. Zaman, mumların
ömrü kadar odamda. Yazabileceğim çok vaktim yok,
biliyorum. Zamanımı en iyi şekilde kullanarak, kalemimin
sana layık satırlara hamil olması temennim ile başlıyorum
söze.
Bu gece mutluluktan bahsetmek istiyorum sana. Mutluluk
nedir bilir misin dostum? Kime sual etsen mutluluğu, farklı
cevpalar alırsın. Geçenlerde sordum mutluluk nedir diye,
adımsız bir yürüyüş dedi bir arkadaşım. O halde ben mutlu
olamam ki, ben adım atmadan yürüyemem.
Oturdum düşündüm sonra mutluluk nedir diye. Bana göre
mutluluk, insanın gülüşüdür dostum. Hemen yüzünü asma,
mutluluk bu kadar basit mi diye. Yalandan gülümsemeler
de mutluluk mu oluyor o halde diye sorma. Sorma, çünkü
dostun kalbi, insanın gülüşüdür dostum. Senin kalbin,
benim gülüşümdür, mutluluğumdur. Sen dostum, iyi
oldukça, yüreğin denizin masmavi ve dingin sularına o
beyaz yelkenli ile yelken açtıkça gülüşüm artıyor. Ne
zaman ki yüreğin, fırtınalara yakalanmakta, gülüşüm hazan
çiçeği gibi sararıp soluyor.
Sen üzgün olduğunda, yüreğime karlar yağıyor. Evet, kar
güzeldir ama yüreğe düşmedikçe. O zaman kış çöreklenir
yüreğime tüm fırtına ve şiddeti ile. Ne zaman sen iyi
olursun, gelir konar yüreğime yaz mevsimi. Tüm bereketi ile
yayılır etrafıma. Benim mevsimlerimde aylar yok dostum.
Benim mevsimlerim, dostun yüreğinde.
Bir insanın hayatına kaç mevsim sığar ki en fazla? Bir ömür
kaç mevsimliktir? Ama dostlarla ömre sığacak mevsimler
ziyadeleşmekte. Baharlara ayrı tatlar katıyor dostun varlığı.
Kışlar dahi en güzel şekillerine bürünüyor dostun
dokunuşuyla. İnsanın yüreğinde mevsimler açan dostluklar
ne kadar da kıymetlidir değil mi?
Dostluk bağımda açan gül… Kocaman bir sessizlik çoğu
zaman yaşamlarımız. Çoğu zaman kimse birbirinin sesini
bile duymaz. Yanımızda dediklerimiz kimi zaman çok
uzaklarımızdadır. Ama dostun yüreği, bırakmaz insanı.
Engin denizlerde, yunuslarla bulurum kendimi bazen,
korkutmaz suların derinliği. Kızgın kumlarda kervanlarla
yolculuk ederken bulurum kendimi, korkutmaz sıcağı
soğuyu. Çünkü bilirim dostum, kendimi bulduğum deniz ve
kumdan deryalar, senin yüreğindir…
Yüreğin, yüreğimin dört mevsimidir. Yaşadığım en güzel
dört mevsim sensin. Muhabbet suyu ile beslediğim, tüm
sevgimi verdiğim en güzel çiçeksin. Hiç solmaman en
büyük arzum dur, bilesin…
Zaman, mumların ömrü kadardır odamda dedim ya, ne
çabuk geçti bak. Mum dibine varıyor artık. Mumlar
sönmeden mektubumu tamamlamak isterim. Unutma,
kokusunu özleyen yağmur, tane tane yağar toprağa. Dostun
adını söyler tüm hububata. Dostunu özleyen yürek, satır
satır döker kağıda. Muhabbetini döker tüm kelimata.
Dosttan gelen bir ses, karanlığı böler, gülüş çizer
dudaklarıma. Yüreğin gülüşümdür ve gülüşüm
mutluluğum… En güzel dosta dost olmak temennim ile.
alıntı
Alıntı
Cevap: Dosta mektup
