HÜZÜN GÜNLERİ

Hani söz vermiştik Alem-i Ervah’ta

“Bela” demiştik “Elestü bi rabbiküm” sualine,
Yaratıcı, rızık verici ve yegâne kanun koyucu olarak ALLAH’tan başka ilah, önder olarak da O’nun Resulü’nden başkasını tanımayacaktık.
Hani söz vermiştik,
Hani söz vermiştik Erkam’ın evinde.
Hangi şart ve ortamda olursa olsun Ilay-ı Kelimetullah misyonunu yürütecektik.
Musibetlerden yılmayacak, hiç bir tehdit den korkmayacak,
Gerekirse, ölümlerin en güzeline talip olacaktık
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde
Kendimiz ve ailemizi koruduğumuz gibi kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık RESULULLAH’ı
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde
Dogru olan her şey de Resule itaat edecektik
Rabbani davayı elden ele, gönülden gönüle, balcıkla sıvanmayan Hakikat güneşini Cihatsız ve Şahadetsiz bırakarak lekelemeyecektik.
Hani söz vermiştik Medine’ de
Hani söz vermiştik dünya kardeşliğinin en güzel teşekkül etmeye başladığı Medine’de
Kıyamete kadar tüm Müslümanlar kardeş olacaktı
Ve bizler “Muhakkak ki bütün Mü’minler kardeştir “Ferman-ı İlahisine gönülden bağlanacak
Vücudun azaları gibi hepimizin derdiyle dertlenip, sevinçlerimize ortak olacak
Komşusu aç iken yatan bizden değildir düsturuna,
Evrensel komşuluk bildirisine, kardeşliğin en alt eşiği olarak bakacaktık
Hani söz vermiştik Rıdvan’da; Başımızı tutamayan ellerimizi kökünden kurutacaktık
Nemlenmemiş bir gözü, yaralanmamış, çile çekmemiş bir bedeni Mevlâ’ya sunmayacaktık
Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz gecen bir günü yaşanmamış kabul edip
Doğarken nişanlandığımız ölümle Cihad masasında şehadet gömleği giyerek
Nikahlanacağımız günün hasretiyle yanıp tutuşacaktık,
Hani söz vermiştik ayaklarımızı vura vura Mekke’ye girerken
Dinime, namusuma göz diken zalimler tekrar iş başına gelirse,
Mukaddes beldelere Ebreheler tekrar saldırırsa, bizde kanatlanıp uçacak,
Mevlamızın Ebabil kuşları olmaya talib olacaktık
Hani söz vermiştik Veda Haccı’nda
Resulullah’a cahiliyye adetlerini bir daha diriltmemek üzere kökünden kurutacaktık
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacaktık. Ahkam-ı Kur’aniyye’yi dünyaya hakim kılacaktık
Ahde vefa gösteremedik Allah’ım!!
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik
Şehadet mi?
Çok uzaktı bizden, tanımıyorduk onu, sözlüklerimizden bile çıkarmıştık
Çile çekmeye yanaşmadık
Öyle eğildik, öyle eğildik ki doğrulacak ne bir belimiz, kaldıracak ne bir başımız kaldı
Utanıyoruz ALLAH’ım!!
Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz
Ahde vefa gösteremedik ALLAH’ım!
Bunu biliyoruz…
Ama şunu da biliyoruz ki;
Rahmet deryanda ufacık bir damlayız,
yüzümüz yerde ama..
Affet ALLAH’ım!..Affet ALLAH’ım!’..Affet ALLAH’ım!!…

Alıntı