Evet insan bir çekirdeğe benzer. Nasılki o çekirdeğe kudretten manevi ve ehemmiyetli cihazat ve kaderden ince ve kıymetli proğram verilmiş. Ta ki, toprak altında çalışıp, ta o dar alemden çıkıp, geniş olan hava alemine girip, Halıkından istidad lisanıyla bir ağaç olmasını isteyip, kendine layık bir kemal bulsun.

Eğer o istidad çekirdeğini İslamiyet suyu ile, imanın ziyasıyla ubudiyet toprağı altında terbiye ederek, evamir-i Kur'aniyeyi imtisal edip cihazat-ı maneviyyesini hakiki gayelerine tevcih etse, elbette Alem-i misal ve berzahta dal ve budak verecek ve alem-i ahiret ve Cennet'te hadsiz kemalat ve nimetlere medar olacak bir şecere-i bakiyenin ve bir hakikat-ı daimenin cihazatına cami' kıymettar bir çekirdek ve revnakdar bir makine ve bu şecere-i kainatın mübarek ve münevver bir meyvesi olacaktır.

Evet hakikî terakki ise; insana verilen kalb, sır, ruh, akıl hattâ hayal ve sâir kuvvelerin hayat-ı ebediyeye yüzlerini çevirerek, herbiri kendine lâyık hususî bir vazife-i ubûdiyyet ile meşgul olmaktadır. Yoksa ehl-i dalaletin terakki zannettikleri , hayat-ı dünyeviyenin bütün inceliklerine girmek ve zevklerinin her çeşitlerini, hattâ en süflisini tatmak için bütün letâifini ve kalb ve aklını nefs-i emmâreye müsahhar edip yardımcı verse; o terakki değil, sukuttur.

*bediüzzaman said nursi