Konu: Osmanlıca Türkçe Sözlük - k -

K

ka’b (A.) [ 1 [ کعب .aşık kemiği. 2.tavla zarı. 3.küp.

ka’r (A.) [ 1 [ قعر .derinlik. 2.çukur. 3.dip.

kabâ (A.) [ قبا ] cübbe.

kabahat (A.) [ قباحت ] suç, kusur.

kabâih (A.) [ قبائح ] suçlular, kabahatliler.

kabâil (A.) [ قبائل ] kâbileler.

kabîh (A.) [ قبيح ] çirkin, hoş olmayan.

kâbil (A.) [ 1 [ قابل .mümkün. 2.yetenekli.

kabîl (A.) [ قبيل ] gibi, benzeri.

kâbil olmak mümkün olmak, elvermek.

kâbile (A.) [ قابله ] ebe.

kabîle (A.) [ قبيله ] boy, kâbile.

kâbil-i kıyas [ قابل قياس ] kıyaslanabilir, karşılaştırılabilir.

kâbiliyet (A.) [ قابليت ] yetenek.

kâbiliyyât (A.) [ قابليات ] yetenekler.

kâbin (F.) [ کابين ] mehir.

kabir (A.) [ قبر ] mezar.

kabl (A.) [ قبل ] ِnce.

kablelmîlad (A.) [ قبل الميلاد ] milattan ِnce.

kablettârih (A.) [ قبل التاریخ ] tarih ِncesi.

kablettarihî (A.) [ صبل التاریخی ] tarih ِncesi.

kabr (A.) [ قبر ] mezar kabir.

kabristan (A.-F.) [ قبرستان ] mezarlık.

kabul (A.) [ 1 [ قبول .kabul etme. 2.alma.

kâbûs (A.) [ کابوس ] karabasan.

kabz (A.) [ قبض ] tutma, kavrama.

kabza (A.) [ قبضه ] sap.

kâc (F.) [ کاج ] çam.

kad (A.) [ قد ] boy.

kadd (A.) [ قد ] boy.

kadeh (A.) [ 1 [ قدح .bardak. 2.içki kadehi.

kadem (A.) [ 1 [ قدم .adım. 2.ayak.

kademe (A.) [ 1 [ قدمه .basamak. 2.derece.

kader (A.) [ قدر ] ilahî takdir.

kadh (A.) [ قدح ] kِtüleme, kınama.

kadı (A.) [ قاضی ] dinî yargıç.

kadid (A.) [ 1 [ قدید .kurutulmuş et, kadit. 2.canlı cenaze.

kâdilkudât (A.) [ قاضی القضات ] başkadı.

kadim (A.) [ قدیم ] eski.

kadîmen (A.) [ قدیما ] eskiden.

kâdir (A.) [ قادر ] güçlü.

kadîr (A.) [ قدیر ] çok güçlü.

kadirdân (A.-F.) [ قدردان ] değerbilir.

kadirşinâs (A.-F.) [ قدرشناس ] değerbilir.

kadirşinaslık (A.-F.-T.) değerbilirlik.

kadr (A.) [ 1 [ قدر .değer. 2.şeref. 3.derece.

kadrdân (A.-F.) [ قدردان ] değerbilir.

kadrşinâs (A.-F.) [ قدرشناس ] değerbilir.

kafâ (A.) [ قفا ] baş.

kafes (F.) [ 1 [ قفس .kafes. 2.pencere kafesi.

kâffe (A.) [ کافه ] tümü, hepsi.

kâfi (A.) [ کافی ] yeterli.

kâfile (A.) [ 1 [ قافله .kervan. 2.topluluk, kafile.

kafiyeperdâz (A.-F.) [ قافيه پرداز ] şair.

kâğıd (F.) [ کاغد ] kağıt.

kâh (F.) [ کاخ ] kِşk, kasır.

kâh (F.) [ کاه ] saman.

kahbe (A.) [ 1 [ قحبه .fahişe, 2.alçak, namussuz.

kâhgil (F.) [ کاهگل ] sıva.

kahhar (A.) [ قهار ] kahredici.

kahır (A.) [ 1 [ قهر .yok etme. 2.çok üzülme.

kâhil (A.) [ کاهل ] tembel.

kâhin (A.) [ کاهن ] gaipten haber veren, kehanette bulunan.

kâhir (A.) [ قاهر ] kahreden, yok eden.

kahpe (A.) [ 1 [ قحبه .fahişe. 2.alçak, namussuz.

kahr (A.) [ 1 [ قهر .yok etme. 2.çok üzülme.

kahraman (F.) [ قهرمان ] yiğit

kahrübâ (A.) [ کاهربا ] kehribar.

kaht (A.) [ قحط ] kıtlık.

kahve (A.) [ قهوه ] kahve.

kâid (A.) [ قائد ] komutan.

kâide (A.) [ 1 [ قاعده .kural. 2.temel, esas.

kâideten (A.) [ قاعدة ] kural olarak, esas itibarıyla.

kâil (A.) [ 1 [ قائل .sِyleyen. 2.razı olan.

kâil olmak razı olmak.

kâim (A.) [ 1 [ قائم .ayakta. 2.yerine geçen. 3.dik.

kâim olmak (A.-T.) yerine geçmek.

kâime (A.) [ 1 [ قائمه .kağıt para. 2.ferman.

kâimmakam (A.) [ 1 [ قائم مقام .kaymakam. 2.yerine geçen.

kâin (A.) [ کائن ] bulunan, yer alan.

kâinât (A.) [ 1 [ کائنات .evren. 2.dünya.

kâkül (F.) [ کاکل ] perçem.

kâl (A.) [ قال ] sِz, laf.

kal’ (A.) [ قلع ] koparma, sِkme.

kal’a (A.) [ قلعه ] kale

kâlâ (F.) [ 1 [ کالا .mal. 2.kumaş.

kalb (A.) [ 1 [ قلب .yürek. 2.gِnül.

kalb (A.) [ قلب ] değiştirme.

kalb etmek dِnüştürmek, değiştirmek.

kalbî (A.) [ 1 [ قلبی .yürekten. 2.kalp ile ilgili.

kalbüd (F.) [ 1 [ کالبد .beden. 2.kalıp. 3.kireç kalıpı.

kalbzen (A.-F.) [ قلب زن ] kalpazan.

kalem (A.) [ 1 [ قلم .kalem. 2.keski. 3.büro.

kalemkârî (A.-F.) [ 1 [ قلمکاری .nakkaşlık. 2.kalem işi.

kalemrev (A.-F.) [ قلمرو ] ülke, diyar, topraklar.

kâlıb (A.) [ 1 [ قالب .kalıp. 2.beden.

kalil (A.) [ قليل ] az.

kallâş (A.) [ قلاش ] kalleş.

kalyân (F.) [ قليان ] nargile.

kâm (F.) [ 1 [ کام .damak. 2.arzu.

kamer (A.) [ قمر ] ay.

kameriyye (A.) [ قمریه ] çardak.

kâmet (A.) [ قامت ] boy.

kâmil (A.) [ 1 [ کامل .tam. 2.olgun. 3.bilgili.

kâmilen (A.) [ کاملا ] tamamen, büsbütün, tümüyle.

kamîs (A.) [ قميص ] gِmlek.

kâmkâr (F.) [ کامکار ] mutlu.

kamus (A.) [ قاموس ] sِzlük.

kâmyâb (F.) [ کامياب ] mutlu.

kân (F.) [ 1 [ کان .maden ocağı. 2.yurt, ocak.

kanâat (A.) [ قناعت ] yetinme.

kanaat etmek yetinmek.

kanât (A.) [ قنات ] yeraltı su kanalı.

kand (A.) [ قند ] şeker.

kâni (A.) [ قانع ] yetinen, kanaat eden.

kâni etmek ikna etmek.

kâni olmak ikna olmak.

kannâd (A.) [ قناد ] şekerci.

kantar (A.) [ قنطار ] baskül.

kanun (A.) [ 1 [ قانون .yasa. 2.yol yordam.

kânûn (A.) [ 1 [ کانون .ocak. 2.mangal. 3.Aralık ve Ocak ayları.

kanunî (A.) [ 1 [ قانونی .yasal. 2.kanun çalan. 3.yasa koyucu.

kâr (F.) [ کار ] iş.

kâr etmek işlemek, tesir etmek.

karâbet (A.) [ قرابت ] yakınlık, akrabalık.

karâin (A.) [ قرائن ] ipuçları, karineler.

karar (A.) [ 1 [ قرار .durma. 2.devamlılık. 3.yeterli ِlçü.

karargîr (A.-F.) [ قرارگير ] karar verilmiş.

karargîr olmak karara bağlanmak.

kârbân (F.) [ کاربان ] kervan.

kârd (F.) [ کارد ] bıçak.

kârdân (F.) [ کاردان ] işbilir.

kârgâh (F.) [ کارگاه ] işlik, iş yeri.

kârger (F.) [ کارگر ] işçi.

karha (A.) [ قرحه ] yara.

kârhane (F.) [ 1 [ کارخانه .fabrika. 2.işlik.

kâr-ı kadim [ کار قدیم ] eski el işi.

kâri’ (A.) [ قارء ] okuyucu.

kâri’în (A.) [ قارئين ] okuyucular.

kâria (A.) [ قارئه ] bayan okuyucu.

karîb (A.) [ قریب ] yakın.

karîben (A.) [ قریبا ] yakında.

karîha (A.) [ قریحه ] düşünme gücü.

karin (A.) [ 1 [ قرین .yakın. 2.eş dost.

karîne (A.) [ قرینه ] ipucu.

kâriz (F.) [ کاریز ] yeraltı su kanalı.

karn (A.) [ 1 [ قرن .boynuz. 2.yüzyıl.

kârşinâs (F.) [ کارشناس ] uzman, işten anlayan.

karûre (A.) [ قاروره ] idrar şişesi, ِrdek.

kârvan (F.) [ کاروان ] kervan.

karvanserây (A.) [ کاروان سرای ] kervansaray.

karye (A.) [ قریه ] kِy.

karz (A.) [ قرض ] borç.

kârzâr (F.) [ کارزار ] savaş.

kasab (A.) [ 1 [ قصب .şeker kamışı. 2.nefes borusu. 3.ince keten.

kasaba (A.) [ قصبه ] kasaba.

kasâid (A.) [ قصائد ] kasideler.

kasâvet (A.) [ 1 [ قساوت .katılık, sertlik. 2.keder.

kasd (A.) [ 1 [ قصد .kasıt. 2.dِvme.

kasden (A.) [ قصدا ] kasıtlı olarak.

kâse (F.) [ 1 [ کاسه .çanak, kâse.

kâse-i ser [ کاسهء سر ] kafatası.

kâselîs (F.) [ کاسه ليس ] çanak yalayıcı.

kasem (A.) [ قسم ] yemin.

kasır (A.) [ قصر ] kِşk.

kâsib (A.) [ کاسب ] kazanan.

kâsid (A.) [ 1 [ قاصد .ulak. 2.kasteden.

kaside (A.) [ قصيده ] kaside.

kasîdeserâ (A.-F.) [ قصيده سرا ] kaside şairi.

kasîr (A.) [ قصير ] kısa.

kasr (A.) [ قصر ] kasır, kِşk.

kassab (A.) [ قصاب ] kasap.

kassar (A.) [ قصار ] çamaşırcı, çırpıcı.

kasvet (A.) [ 1 [ قسوت .katılık. 2.gِnül darlığı.

kasvet basmak gِnlü daralmak.

kâş (F.) [ کاش ] keşke.

kâşâne (F.) [ 1 [ کاشانه .yuva. 2.mâlikâne.

kâşî (F.) [ کاشی ] çini, fayans.

kâşif (A.) [ کاشف ] keşfeden.

kâşki (F.) [ کاشکی ] keşke.

kat’ (A.) [ 1 [ قطع .kesme. 2.kesilme.

kat’an (A.) [ قطعا ] kesinlikle.

kat’en (A.) [ قطعا ] kesinlikle.

kat’î (A.) [ قطعی ] kesin.

kat’î sûrette kesin olarak, kesinlikle.

kat’iyet (A.) [ قطعيت ] kesinlik.

kat’iyyen (A.) [ 1 [ قطعيا .kesinlikle. 2.asla.

katarât (A.) [ قطرات ] damlalar.

katf (A.) [ قطف ] devşirme.

kâtıbeten (A.) [ قاطبة ] asla, kesinlikle.

kâti’ (A.) [ قاطع ] kesen, kesici.

kâtib (A.) [ کاتب ] yazıcı.

kâtil (A.) [ قاتل ] ِldüren.

katil (A.) [ قتل ] ِldürme.

kâtip (A.) [ کاتب ] yazıcı.

katl (A.) [ قتل ] ِldürme, katil.

katre (A.) [ قطره ] damla.

kavâfil (A.) [ قوافل ] kafileler.

kavâid (A.) [ قواعد ] kurallar, kâideler.

kavânîn (A.) [ قوانين ] kanunlar.

kavî (A.) [ قوی ] güçlü.

kavim (A.) [ قوم ] topluluk, ulus.

kavis (A.) [ قوس ] yay.

kaviyü’l-bünye (A.) [ قوی البنيه ] sağlam yapılı.

kavl (A.) [ قول ] sِz.

kavm (A.) [ قوم ] kavim, topluluk.

kavmî (A.) [ قومی ] kavme dayalı.

kavmiyet (A.) [ قوميت ] kavimlik.

kavs (A.) [ قوس ] yay.

kay’ (A.) [ قی ء ] kusma.

kayd (A.) [ 1 [ قيد .bağ. 2.zincir. 3.kayıt.

kazâ (A.) [ 1 [ قضا .ilahî takdir. 2.kadılık. 3.kaza. 4.ilçe.

kazâî (A.) [ قضائی ] yargı ile ilgili.

kazârâ (A.-F.) [ قضارا ] tesadüfen.

kazâyâ (A.) [ قضایا ] meseleler, problemler.

kâzî (A.) [ قاضی ] kadı.

kâzib (A.) [ کاذب ] yalancı.

kaziyye (A.) [ 1 [ قضيه .mesele. 2.ِnerme.

ke’enlemyekün (A.) [ کأن لم یکن ] olmamışçasına, yok sayarak.

ke’s (A.) [ 1 [ کأس .çanak. 2.kadeh.

kebed (A.) [ کبد ] karaciğer.

kebîr (A.) [ کبير ] büyük.

kebş (A.) [ کبش ] koç.

kebûd (F.) [ کبود ] mavi.

kebûter (F.) [ کبود ] güvercin.

kec (F.) [ کج ] eğri.

kecbîn (F.) [ کجبين ] şaşı.

keçel (F.) [ کچل ] kel.

kedd (A.) [ کد ] emek.

keder (A.) [ 1 [ کدر .üzüntü. 2.bulanıklık.

kedernâk (A.-F.) [ کدرناک ] üzüntülü, kederli.

kedhüda (F.) [ کدخدا ] kâhya.

kedû (F.) [ کدو ] kabak.

kef (F.) [ کف ] kِpük.

kefâlet (A.) [ کفالت ] kefillik.

kefçe (F.) [ کفچه ] kepçe.

kefel (A.) [ کفل ] kalça.

kefere (A.) [ کفره ] kafirler.

keff (A.) [ 1 [ کف .aya. 2.avuç.

keffe (A.) [ کفه ] kefe.

kefgîr (F.) [ کفگير ] kevgir.

kefil (A.) [ کفيل ] kefil, kefalet eden.

kefş (F.) [ کفش ] ayakkabı.

keftâr (F.) [ کفتار ] sırtlan.

kefter (F.) [ کفتر ] güvercin.

kehânet (A.) [ کهانت ] falcılık, kahinlik.

kehene (A.) [ کهنه ] kahinler.

kehf (A.) [ کهف ] mağara.

kehhâl (A.) [ 1 [ کحال .gِze sürme çeken. 2.gِz hekimi.

kehkeşan (F.) [ کهکشان ] samanyolu.

kej (F.) [ کژ ] eğik, eğri.

kejdüm (F.) [ کژدم ] akrep.

kelâğ (F.) [ کلاغ ] karakarga, kuzgun.

kelâm (A.) [ کلام ] sِz.

kelâm-ı kadim [ کلام قدیم ] Kur’ân.

kelâm-ı kibâr [ کلام کبار ] büyük insanların ِzlü sِzleri.

kelb (A.) [ کلب ] kِpek.

kelimât (A.) [ کلمات ] kelimeler, sِzcükler.

kelime (A.) [ کلمه ] sِzcük.

kelle (F.) [ کله ] baş.

kem (F.) [ کم ] az, eksik.

kemâbîş (F.) [ کمابيش ] az çok, aşağı yukarı.

kemâfissâbık (A.) [ کما فی السابق ] eskiden olduğu gibi.

kemâkân (A.) [ کماکان ] eskiden olduğu gibi.

kemâl (A.) [ کمال ] olgunluk, mükemmellik.

kemal-i dikkatle (A.-F.-T.) büyük bir dikkatle.

kemâl-i ihtimâm ile büyük bir ِzenle.

kemân (F.) [ 1 [ کمان .yay. 2.keman.

kemânebrû (F.) [ کمان ابرو ] kaşı yay gibi olan sevgili.

kemankeş (F.) [ کمانکش ] okçu, yay çeken.

kemâyenbağî (A.) [ کما ینبغی ] gerektiği gibi.

kemend (F.) [ کمند ] kement.

kemend-i zülf (F.) [ کمند زلف ] saçlarının kemendi.

kemer (F.) [ کمر ] bel.

kemerbend (F.) [ کمربند ]] bel kayışı.

kemîn (F.) [ کمين ] pusu, tuzak.

kemmiyet (A.) [ کميت ] nicelik.

kemmiyet (A.) [ کميت ] nicelik.

kemter (F.) [ 1 [ کمتر .daha az. 2.değersiz.

kemyâb (F.) [ کمياب ] az bulunur.

kenâr (F.) [ 1 [ کنار .kıyı. 2.kenar, yan.

kenef (A.) [ 1 [ کنف .çevre. 2.sığınacak yer.

kenîse (A.) [ کنيسه ] kilise.

kenîz (F.) [ کنيز ] cariye.

kenz (A.) [ کنز ] hazine.

ker (F.) [ کر ] sağır.

kerâhet (A.) [ کراهت ] iğrenme tiksinme.

kerâmet (A.) [ 1 [ کرامت .cِmertlik, kerem. 2.velîlerin gِsterdikleri olağandışı

hal.

kerân (F.) [ کران ] uç, kıyı.

kere (A.) [ کره ] kez.

kerefs (F.) [ کرفس ] kereviz.

kerem (A.) [ کرم ] cِmertlik.

kerem kılmak kerem etmek, iyilik etmek.

keremkâr (A.-F.) [ کرمکار ] cِömert.

kerhen (A.) [ کرها ] istemeyerek, iğrenerek.

kerîh (A.) [ کریه ] iğrenç.

kerîm (A.) [ 1 [ کریم .cِömert. 2.yüce.

kerîme (A.) [ کریمه ] kız çocuk.

kerkes (A.) [ کرکس ] akbaba.

kerrât (A.) [ کرات ] defalar.

kerre (A.) [ کره ] defa.

kerûbî (A.) [ کروبی ] büyük melek.

kervan (F.) [ کروان ] kafile, kervan.

kervansaray bk. karvanserây.

kes (F.) [ کس ] kişi, kimse.

kesâd (A.) [ کساد ] sürümsüz, kesat.

kesâfet (A.) [ 1 [ کثافت .yoğunluk. 2.çokluk.

kesâlet (A.) [ کسالت ] tembellik, gevşeklik.

kesb (A.) [ کسب ] çalışarak kazanma.

kesbî (A.) [ کسبی ] çalışarak elde edilen.

kese (F.) [ کيسه ] torba, küçük torba.

kesîf (A.) [ 1 [ کثيف .yoğun. 2.kalın. 3.koyu.

kesîr (A.) [ کثير ] çok, bol.

kesîrü’l-istimâl (A.) [ کثيرالاستعمال ] çok kullanılan.

kesret (A.) [ کثرت ] çokluk, bolluk.

kesretle A.-T.) çokça, bolca.

kesretli (A.-T.) çok, fazla.

keşf (A.) [ کشف ] keşif, bulma, ortaya çıkarma.

keşif (A.) [ کشف ] keşfetme, bulma.

keşkûl (F.) [ 1 [ کشکول .dilenci çanağı. 2.keşkül, bir tür tatlı.

keşmekeş (F.) [ کشمکش ] kargaşa, çekişme.

keştî (F.) [ کشتی ] gemi.

keştîbân (F.) [ کشتيبان ] kaptan.

ketif (A.) [ 1 [ کتف .omuz. 2.kürek kemiği.

ketm (A.) [ کتم ] gizleme, saklama.

kettân (A.) [ کتان ] keten.

ketûm (A.) [ کتوم ] sır saklayan, ağzı sıkı.

kevâkib (A.) [ کواکب ] yıldızlar.

kevkeb (A.) [ کوکب ] yıldız.

kevkebe (A.) [ کوکبه ] gِsteriş.

kevn (A.) [ کون ] varlık.

kevser (A.) [ 1 [ کوثر .cennet. 2.cennetteki bir havuz.

keyd (A.) [ کيد ] hile, düzen.

keyf (A.) [ کيف ] keyif, afiyet.

keyfe mâ ittafak (A.) [ کيف ما اتفق ] rastgele.

keyfiyet (A.) [ کيفيت ] nitelik

keyfiyyet (A.) [ کيفيت ] nitelik.

keyhân (F.) [ کيهان ] dünya.

keyvan (F.) [ کيوان ] Satürn, Zuhal.

kezâ (A.) [ کذا ] aynı şekilde, bِylece.

kezâlik (A.) [ کذالک ] aynı şekilde.

kezzâb (A.) [ کذاب ] çok yalancı.

kıbâb (A.) [ قباب ] kubbeler.

kıbel (A.) [ قبل ] taraf, yِn.

kıble (A.) [ 1 [ قبله .Kâbe tarafı. 2.güney. 3.güney rüzgarı.

kıbtî (A.) [ قبطی ] çingene.

kıdem (A.) [ قدم ] eskilik.

kıdve (A.) [ قدوه ] ِnder.

kılâ’ (A.) [ قلاع ] kaleler.

kıllet (A.) [ قلت ] azlık.

kırâat (A.) [ قرائت ] okuma.

kırâat etmek okumak.

kırâathâne (A.-F.) [ 1 [ قرائت خانه . kahvehane. 2.okuma salonu.

kıran (A.) [ 1 [ قران .yakınlaşma. 2.iki gezegenin aynı burçta birbirine

yaklaşması.

kırba (A.) [ قربه ] deriden yapılmış su kabı.

kırtâsiye (A.) [ قرطاسيه ] kağıt işleri.

kısas (A.) [ قصه ] kıssalar, hikayeler.

kısm (A.) [ قسم ] kısım, bِlüm.

kısmen (A.) [ قسما ] bir kısmı.

kısmet (A.) [ 1 [ قسمت .nasip, pay. 2.bِlme.

kıssa (A.) [ 1 [ قصه .ِykü, fıkra. 2.olay.

kıst (A.) [ 1 [ قسط .taksit. 2.parça.

kıstas (A.) [ 1 [ قسطاس .ِlçü. 2.terazi.

kışr (A.) [ قشر ] kabuk.

kıt’a (A.) [ قطعه ] parça.

kıtal (A.) [ 1 [ قتال .savaş. 2.birbirini ِldürme.

kıyafet (A.) [ قيافت ] kılık, gِrünüm.

kıyâm (A.) [ 1 [ قيام .kalkma. 2.ayaklanma.

kıyam etmek başkaldırmak, isyan etmek, ayaklanmak.

kıyamet (A.) [ 1 [ قيامت .mahşer günü. 2.gürültü patırtı.

kıyas (A.) [ قياس ] karşılaştırma, mukayese.

kıymet (A.) [ قيمت ] değer.

kıymet vermek değer vermek.

kıymetbilmez (A.-T.) değer bilmeyen.

kıymetdar (A.-F.) [ قيمتدار ] değerli.

kıyr (A.) [ قير ] katran, zift.

kıyye (A.) [ قيه ] okka.

kibar (A.) [ کبار ] büyükler.

kibr (A.) [ کبر ] büyüklük taslama, şişinme.

kifayet (A.) [ 1 [ کفایت .yeterli olma. 2.yararlılık.

kifâyetsizlik (A.-T.) yetersizlik.

kihâlet (A.) [ 1 [ کحالت .gِz hekimliği. 2.sürmecilik.

kîl (A.) [ قيل ] sِz.

kilâb (A.) [ کلاب ] kِpekler.

kîle (A.) [ کيله ] kile.

kilîsa (F.) [ کليسا ] kilise.

kilk (F.) [ کلک ] kamış kalem.

kîlükâl (A.) [ قيل و قال ] dedikodu.

kilye (A.) [ کليه ] bِbrek.

kimyâger (A.-F.) [ کيمياگر ] kimyacı.

kimyevî (A.) [ کيميوی ] kimyasal.

kinâyeâmîz (A.-F.) [ کنایه آميز ] kinayeli.

kindar (F.) [ کيندار ] kinci.

kînecû (F.) [ کينه جو ] kinci.

kirâm (A.) [ 1 [ کرام .yüce kişiler. 2.cِmertler.

kirâren (A.) [ کرارا ] defalarca.

kirbâs (A.) [ کرباس ] bez.

kirm (F.) [ کرم ] kurt, kurtçuk.

kirm-i ebrîşem [ کرم ابریشم ] ipek bِceği.

kirm-i şebefruz [ کرم شب افروز ] ateş bِceği.

kîse (F.) [ 1 [ کيسه .torba, kese. 2.para kesesi.

kisve (A.) [ کسوه ] giysi.

kisvet (A.) [ 1 [ کسوت .giysi. 2.güreşçi kisbeti.

kîş (F.) [ کيش ] din.

kişt (F.) [ کشت ] ekin.

kiştzar (F.) [ کشتزار ] tarla.

kişver (F.) [ کشور ] ülke.

kişverküşâ (F.) [ کشورکشا ] fatih, ülkeler alan.

kitâb (A.) [ کتاب ] kitap.

kitâbe (A.) [ 1 [ کتابه .mezar taşı yazısı. 2.yazıt.

kitabhâne (A.-F.) [ کتابخانه ] kütüphane.

kitmân (A.) [ کتمان ] sır saklama, ketumluk.

kitmân etmek saklamak.

kiyâset (A.) [ کياست ] zekilik, uyanıklık.

kizb (A.) [ کذب ] yalan.

kِhne (F.) [ کهنه ] eski.

kubh (A.) [ قبح ] çirkinlik.

kubûr (A.) [ قبور ] mezarlar.

kûçe (F.) [ کوچه ] sokak.

kudât (A.) [ قضات ] kadılar.

kûdek (F.) [ کودک ] çocuk.

kudemâ (A.) [ قدما ] eskiler.

kudret (A.) [ قدرت ] güç.

kudsî (A.) [ قدسی ] kutsal.

kudsiyân (A.-F.) [ قدسيان ] melekler.

kudsiyet (A.) [ قدسيت ] kutsallık.

kudsiyetşiken (A.-F.) [ قدسيت شکن ] kutsallığı bozan; kutsal olan şeylere karşı saygısız.

kudûm (A.) 1. [ قدوم ] gelme. 2.kudüm.

kudûmzen (A.-F.) [ قدوم زن ] kudüm çalan.

kûfe (F.) [ کوفه ] küfe.

kufl (A.) [ قفل ] kilit.

kûfte (F.)1. [ کوفته ] ezik. 2.kِfte.

kûh (F.) [ کوه ] dağ.

kûhân (F.) [ کوهان ] hِrgüç.

kûhistan (F.) [ کوهستان ] dağlık.

kuhl (A.) [ کحل ] gِz sürmesi.

kulel (A.) 1. [ قلل ] kuleler. 2.doruklar.

kullâb (A.) [ قلاب ] kanca, çengel.

kulle (A.) [ 1 [ قله .kule. 2.doruk.

kulûb (A.) [ قلوب ] kalpler.

kumâr (A.) [ قمار ] kumar.

kumâş (A.) [ قماش ] kumaş.

kumrî (A.) [ قمری ] kumru.

kûr (F.) [ کور ] kِr.

kur’a (A.) [ قرعه ] kur’a, ad çekme.

kurâ (A.) [ قراء ] kِyler.

kurâze (A.) [ قراضه ] kırıntı, dِküntü.

kurb (A.) 1. [ قرب ] yakınlık. 2.yakın.

kûre (F.) [ کوره ] kuyumcu ocağı.

kûrî (F.) [ کوری ] kِrlük.

kurrâ (A.) [ قراء ] Kur’ân okuyucular.

kurs (A.) [ قرص ] yuvarlak.

kurûn (A.) 1. [ قرون ] yüzyıllar. 2.çağlar.

kurûn-i kadîme (F.) [ قرون قدیمه ] eski çağlar.

kurûn-i ûlâ [ قرون اولی ] ilkçağ.

kurûn-i vüstâ [ قرون وسطی ] ortaçağ.

kûs (F.) [ کوس ] kِs, büyük davul.

kûse (F.) [ کوسه ] kِse.

kusûr (A.) 1. [ قصور ] kasırlar. 2.eksiklik, hata, ihmal.kusur eylemek ihmalde bulunmak, hata yapmak.

kûşe (F.) [ کوشه ] kِşe.

kûşiş (F.) [ کوشش ] çaba.

kûşk (F.) [ کوشک ] kِşk.

kût (A.) [ قوت ] azık, yiyecek.

kûtah (F.) [ کوتاه ] kısa.

kûtahnazar (F.-A.) [ کوتاه نظر ] kıt gِrüşlü, basiretsiz.

kutb (A.) [ قطب ] kutup.

kutn (A.) [ قطن ] pamuk.

kutr (A.) [ قطر ] çap.

kuûd (A.) [ قعود ] oturma.

kuvâ (A.) [ قوا ] güçler, kuvvetler.

kuvve (A.) [ قوه ] güç, kuvvet.

kuvve-i muhayyile [ قوهء مخيله ] hayal gücü.

kuvve-i müeyyide [ قوهء مؤیده ] yaptırım gücü.

kuvvet (A.) 1. [ قوت ] güç. 2.askerî güç.

kûy (F.) 1. [ کوی ] kِy. 2.sokak. 3.sevgilinin evinin bulunduğu yer.

kuyûd (A.) 1. [ قيود ] bağlar. 2.kayıtlar.

kuyûdat (A.) [ قيودات ] kayıtlar.

kuzât (A.) [ قضات ] kadılar.

kûze (F.) [ کوزه ] testi.

kübrâ (A.) [ کبرا ] en büyük.

küdûr (A.) [ کدور ] kederler.

küdûret (A.) 1. [ کدورت ] bulanıklık. 2.tasa.

küffar (A.) [ کفار ] kafirler.

küfr (A.) 1. [ کفر ] kafirlik. 2.küfür.

küfrbâz (A.-F.) [ کفرباز ] küfürbaz.

kühen (F.) [ کهن ] eski.

külah (F.) [ کلاه ] şapka.

külbe (F.) [ کلبه ] kulübe.

küleh (F.) [ کله ] külah, şapka.

külfet (A.) 1. [ کلفت ] zahmet. 2.merasim.

küll (A.) [ کل ] tüm, bütün.

küllî (A.) 1. [ کلی ] genel. 2.çok.

külliyyen (A.) [ کليا ] tamamen, tümü.

künc (F.) [ کنج ] kِşe.

küngüre (F.) [ کنگره ] şerefe.

künh (A.) [ کنه ] asıl, ِz.

künûn (F.) [ کنون ] şimdi.

künûz (A.) [ کنوز ] hazineler.

küre (A.) [ کره ] küre.

küre-i arz [ کرهء ارض ] yerküre, dünya.

kürevî (A.) [ کروی ] küresel.

kürre (F.) 1. [ کره ] sıpa. 2.tay.

kürsî (A.) 1. [ کرسی ] kürsü, taht. 2.başkent.

küsûf (A.) 1. [ کثوف ] güneş tutulması. 2.tutulma.

küsûr (A.) 1. [ کسور ] kesirler. 2.parçalar.

küşad (F.) 1. [ کشاد ] açma. 2.açılma, açılış. küşâd etmek açılış yapmak, açmak.

küştî (F.) [ کشتی ] güreş.

küttâb (A.) [ کتاب ] kâtipler, yazıcılar.

kütüb (A.) [ کتب ] kitaplar.

kütübhâne (A.-F.) [ کتبخانه ] kütüphane.