Sevgi


Sözün başı sevgiden açılmalı.
Sevgiden söylenmeli.
Severek yaşamalı.
Severek bakmalı.
Şiarımız hep sevgiden olmalı.
Sadi’nin söylediği bir söz vardır.
Der ki; “Doğrusunu ister misin, seni sevgiden ne alıkoyuyorsa asıl sevdiğin odur.”

İnsana çok basit gibi gelen belki sıradan ama bir o kadar da anlamlı bir söz. Bu bakımdan sevgiler insana zarar da verebilir. Hırslarına sevgiyi hâkim kılmak, ihtiraslarına yenilmek gibi.

Olacak bu ya bazen farklı açılardan bakmayı arzu ederim.
Mesela öfkeli adamlar…
Olur, olmaz yerde öfkeleniverirler. Hırçınlıklarına gem vurmayı hiç düşünmezler. Sabretme gibi bir dertleri yoktur. Şimdi siz gelin de böyle insanlardan anlayış bekleyin. Bu kabil kişilere yaklaşmak mümkün mü?

Ne demişti Sadi?
“Sevgiden ne alıkoyuyorsa asıl sevdiğin odur.”
Yani öfke, yani hiddet, yani bay asık surat!
Ve sevgi…
………

***

Sevgi



Sevdiklerimize karşı çoğu kez görevimizi yapamayız.
Bu gerçeği kabul edelim. Zira bazı şeyler bizi engeller.
Bize mani olanlarla oyalanmak bir bakıma onu sevmektir.

Üstat da bunu söylemiyor mu?
Kitap okumak, televizyon seyretmek gibi...
Televizyonda bir programı takip etmek isteyip de başka bir iş yapmak gibi.
Bir şeylere karşı sevgilerimiz bazen yer değiştirse de…

***

Aşkta sevgi

Aşkı yaşayan bir insanın sevgisi de delicesine olabilir.
Aşk bir kıvılcımla titreşimle başlar. İnsanı yakar. Titretir. Bazen de eritir.

Aşkta sevgiyi olgunluk içinde yaşamanın imkânsızlığı bu sebeple ortadadır.

Cengiz Aytmatov, “insan birini seviyorsa, bu sevginin gerçek boyutu ancak ayrılık sırasında anlaşılır” demektedir. Demek oluyor ki ayrılıklar sevgiyi daha da ateşliyor. Ancak bu sevgi aşk duygusunun önüne de geçebilir.

Ayrılıkların sevgiyi olgunlaştırdığı düşünülmekle beraber bitirdiği de göz ardı edilmemelidir. Bir bakıma bu gibi durumlarda çıkara ya da karşılıklı sevgiden karşılıksız sevgiye geçiş de diyebiliriz.

***



Aşk

Aşk, her insanın farklı yaşlarda da olsa veya çok tattığı, yaşadığı bazen mutluluk bazen de kederler veren, yaşatan bir olgudur. Bazı insanlar bunu çok kuvvetli bir halde yaşarlar.

Aşkın çıkmazı, saplantıları, hülyaları vardır. Goncaral (Oblomov) isimli romanında aşk üzerine sözlerden biri de şudur;

“Aşka erdem körü körüne, bilinçsizce elde edilir ve işte mutluluk bu körü körünelik ve bilinçsizlik içinde yatar.”

Aşkı yaşayanlar aşkı belki de en güzel biçimde tanımlar.


Goncaral’ın dediği gibi sözün kısası; “Aşk hayatın en zor okuludur.”