Eylül ve Nisan İkiside Yağmur...
Eylül ve Nisan İkiside Yağmur...
Susmak acı bir hançerdir, en güzel cümlenin gövdesinde. Nokta niyetine asılı durur boynunda. Yada orta yerinde saplıdır, kana bular sonrasını . Konuşmadan anlatılacak, yada konuşulmayacak halleri anlatmak için yazılmıştır yazgısı. Gök mavisi biçilmeden, yer suları kurumadan kurumaz cümlenin ıslaklığı. Ama susuşlar her dem yakan çöl kuruluğundadır, ama her an bulutsuzda yağabilen bir kuruluktur bu.
Öyle bir acıdır ki susuş, cümlenin en tatlı yerine düşüverir. Bir acı haber gibi. Kan çanağı gözleri yere mıhlar, aklı akla kenetler, aklında bittiği yerde durur. İşte çok zaman susmak orda öylece durmaktır.
Bazen adı, "unutmaktır" susmaların. Unutuşun duruşa dönüşmüş geniş zamanda çekilmiş halidir. Hiçbir çekim bu kadar yakışmamıştır, susmalara. Unutmak nimettir diyen bir susuştur ve ardından çözümsüz bir cümleyi bırakacaktır. Anlayan ağlayacaktır, anlamayan anlamlandıramayacaktır. Anlayamayan için bu susuşun adı aynı zamanda ihanete de denk gelmektedir.
Ciltler dolusu cümleye, bir noktadır susmak. Bir noktaya asılmak ve göklerde bulmaktır kendini.
Susmak; gözyaşının ilk göbekten akrabasıdır, ikisinin de göbeği aynı gülün dibine gömülmüştür. Ve ikisi de gül renginde susarlar sustukları zaman. İkiz kardeşidir, kan kardeşidir, can kardeşidir. Aynı batında dünyaya gelmiş tek yumurta ikizleridir beklide. Birine dokununca diğerinin ses verdiği, birine anlatınca diğerinin öğrendiği, birine kibrit çakınca diğerinin tutuştuğu bir kardeşlik. Ne bir gözyaşına kurban olacak kadar ateş, ne bir ateşe İbrahim olacak kadar uzaktadırlar. Ama ateşe gül olacak yakınlıktadırlar...
Selam Sevgi ve Dua ile...
Alıntı
