1510- Enes (r.a)’ten rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir yıl kuraklık olmuştu. Cuma günü bir Müslüman, Peygamber (s.a.v) giderek: “Ey Allah’ın Rasûlü! Yağmurlar yağmaz oldu, topraklar kuraklıktan yarıldı, hayvanlar mahvoldu” diye yakındı. Peygamber (s.a.v) hemen ellerini kaldırdı -gökte hiçbir bulut görmüyorduk- koltuk altlarının beyazlığını bile gördüm. Allah’tan yağmur istedi. Enes diyor ki: “Biz daha cumayı kılmadan evleri yakın olan gençler bile evlerine nasıl döneceklerini düşünmeye başladılar. Yağmur tam bir hafta boyu yağdı.” Ertesi Cuma cemaat: “Ey Allah’ın Rasûlü! çok yağmurdan dolayı evler yıkıldı binitler bile yola çıkamaz hale geldi” dediler. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v): İnsan oğlunun ne çabuk usanıp bıktığını görerek tebessüm etti ve ellerini kaldırarak şöyle dua etti: “Allah’ım, bize değil çevremize…” bunun üzerine Medine’den yağmur derhal kesildi. (Muvatta', İstiska: 2; Buhârî, İstiska: 9)