Zordur İçten Gelerek Ağlamak...

Zordur içten gelerek ağlamak.Gözyaşı dökmek değil bahsettiğim elbette. Ama damlalarınızı dışarı değil de içeri akıtmak da
denilebilir.Gülerken bile ağladığınız anlar oldu mu hiç ? Dengesizce davranıp mutlu olduğunuz için bile göz yaşı döktüğünüz oldu mu?
Sıkılverirsiniz bir şeye zaman ve mekan ayırımı göz etmeden.Hiçbir şey istemessiniz o anda, kendiniz dışında ne bir ses, ne bir yüz,
ne de bir dokunuş.Duymak istediğiniz sessizlik, görmek istediğiniz ise sadce boşluk.En ufak bir ışık dahi rahatsız eder sizi. Çünkü aslında
gördüğünüz ışık karanlığın maskesidir(!) Yakarırsınız içinizi acıtırcasına ağlamak istediğinizi.Ama ağlayamazsınız.Gözyaşlarınızla verdiğin
bu mücadele de hiç bu kadar aciz kalabileceğinize olanak veremessiniz. Ama eğilirsiniz hiç olmadık zamanda, yalvarırsınız çığlıklarınızla,
''sana ihhtiyacım var ne olur gelll!!!'' diye. Kızarsınız...Ağlamak bu kadar zor olabilirmi? İnsan ağlamayı bu denli arzu edebilir mi? Yolu
gözlenen bir sevgili misali paralar yüreğinizi,gelmediği her an için zorlar sınırlarınızı. Hani geleceğini veya gelmeyeceğini bilseniz,belki ama
amaçsızca bekleyiş veya terkediş işte bu en kötüsü. Bilmez gözyaşı bedende kaldığınız müddetçe sahibine zarar verdiğini. Bazen akmak
istemediğini, sizi bırakmak istemediğini o kadar belli ederki bize,yanağınızı okşarcasına süzülüverir yavaşça. O da üzülür aslında kimi zaman.
Gitmek, bir an önce akmak istediğini gösterir size, bir nehir misali akar elinizde olmadan.. Kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştır çünkü,
damlalarından başka. Duygularımızın iniş ve çıkışıyla beslendiği;gözlerde buğuya,rahatlatıcı bir sele ya da hıçkırıklara dönüşür...
Yüreğinize gömdüğünüz yıldızları,yürek yordamıyla gözlere sunmak Göz ile yürek ekseninde yaşanan savaşta,ellerine çiçek tutuşturan,
damlalarını yangınlarına veren çaresizliğin dökülmesidir gözlerden...


Selam Sevgi ve Dua ile...