‘’ İnsan rızka çok müptela (düşkün ) olduğu için , rızka çalışmak bahanesini , ubudiyete (kulluğa) mani tevehhüm edip (zannedip) , kendine bir özür bulmamak için ayet-i kerime diyor ki: Sizler ubudiyet için halk olunmuşsunuz!

Sizin netice-i hılkatiniz (yaratılışınızın neticesi) ubudiyettir!

Rızka çalışmak ise emr-i ilahi noktasında bir nevi ubudiyettir.

Benim mahlukatımın ve rızıklarını der’uhde ettiğim (üstlendiğim) nefislerinizin ve iyalinizin (ailenizin) ve hayvanatınızın rızkını tedarik etmek , güya bana aiddir.

Sizler bana aid rızık ve it’amı (beslemeyi) izhar etmek (hazırlamak) için yaratılmamışsınız .
Çünkü Rezzak (rızkı veren ) benim!
Sizin ve müteallikatınız (yakınlarınız ) olan ibadımın (kullarımın) rızkını ben veriyorum .
Siz bunu bahane edip ubudiyeti terk etmeyiniz!’’

28.lema