Hüzün yaprakları
Dökülüyor hüzün yaprakları
Ayrılık kadar üzgün ayrılık kadar çaresiz
Hep böyle acımasızmıdır son bahar
Yaprakları sevmeyen ve bir o kadar acımasız
Hüzün yaprakları dökülüyor dört bir yana
Her biri bir tarafa veda ederken hayata
Geçiyor gözlerinin önünden o güzelim yaz
Bu kadarmı kısa hayat yoksa bu bir rüya
Hüzün yaprakları artık yerlerde
Meçhulü bekliyorlar umutsuz bir kederle
Tekrar kavuşurlarmı yoksa kavuşmazlarmı bilinmez yaza
Hüzün yaprakları acı ile veda ederken son bahara
Umudun tükenmesin sakın hüzün yaprağı
Her batan gün umutla bekler sabahı
Baharda kucak açacak sana ağaçların dalları
Umudun tükenmesin huşu ile bekle baharı
Ayzar sitem etsede son bahara
Bilir elbet kavuşulur güzelim ilk bahara
Hüzün yaprakları gibi kapılsamda umutsuzluğa
Elbet hayal eder kavuşmayı canım bahara
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
