Susmak Aşkımın Dilidir" Diyen Sevgili!
Konuş Şimdi, Kelimelerine İhtiyacım Var!
Parça Tesirli Sancılar Düşüyor Kalbime.
Düştükçe Uçurum, Sancıdıkça Aşk…
Ve Aşklaştıkça Kalp, Daha Çok Parçalanıyor Hayat.
Yaklaştıkça Daha Bir Özlüyorum Kabul Ediyorum, Galibimsin…
Ve Ben Her Şeyini Savaş Alanında Bırakan,
Mağlup Bir Komutan Gibiyim Şimdilerde…
Tüm Zaferlerimi Sende Yitirmiş,
Kör Bir Şahinin Gözleriyle Yol Arıyorum Kendime;
Sana Çıkmayacağını Bildiğim Yolları
Görmekten Korkuyorum Belki de Kim Bilir?
Çıkmaz Sokaklarda Kısır Kalıyorum Döngülere…
Ve Ben Dönemezken Kendime,
Labirentlerinde Kaybolmuşken,
Sağım Sen, Solum Sen, Yolum Sen,
Yönüm Sen Olmuşken,
Senden Gayrisine Yok, Yokluğuna Ram Olmuşken,
Susma Ömrüm!
Yol Kesil Cehenneme...
Keskin Bir Virajsın İçimde Bir Türlü Alamadığım.
Ne Zaman Geçmeye Kalksam Senden,
Ya Bir Uçurum Boşluğu,
Ya Bir Şarampol Oluyor Sonum…
Uzanan Elleri Tutmuyorum Yüreğime Taktığın Alyans Tutuyor İçimi,
İçini Bırakmıyorum…
Dul Bir Hasrete Yâd/igar Kalıyorum Ötelerde.
Yar Dediğimi Ağyar, Yaban Dediğimi Yar Sanıyorlar.
Sancılanıyorum Sessizliğine,
Tam Vakti! Susturucu Takılmışken Yüreğime,
Haykıramazken, Her Kurşun İçimi Parçalarken,
İnfilak Ederken İsyanlarım Sensizliğe,
Ve Akarken Gözümden Irmak Irmak, Susma Ömrüm!
Ateş Kesil Cehenneme...
Tüm Piyonlarım Tükendi, Elimde Bir Şah…
Nereye Koysam Kendine Mat Çekiyor…
Cemreler İhanet Ediyor Adına,
Aslı Hükümsüz Kendini Bile Isıtmıyor,
Adım Lâl Kalıyor Zemheri Ayazlarına,
(D)üşüyorum..
Muhaciri Değilim Gayrı Bu Araf’ın,
Ne Cennet Kokabiliyorum, Ne Cehennem Yanabiliyorum;
Kendimsiz Bir Kent Kuruyorum Yokluğunun Sokağına,
Baykuşlara Sakinlik Yapıyor Kentimin Issızlığı…
Sesine Parazit Yapan Bir Sesle Yıkılıyorum;
Uğraşma Aşk, Kaldıramazsın!
Kumdan Kaleler Gibi Bir Rüzgârlık Değil,
Bir Cümlelik Yıkımlarım…
Bilmem ki Hangi Richter Ölçer Sarsıntılarımı,
Artçı Sellere Verirken Sitemimi?
Sana “Sus”arken, Ölüme “Su”sarken,
Müptelâsıyken, Kahramanı Bıçaklanmış Masalların
Aşk İçin Âşıkları Ezip Geçmişken,
Susma Ömrüm!
Şehâdet Getir Cinnetime...
Öznesi Sen Olan Bir Ömre Verdim Adını,
Ki Ölüm Yar Olana Kadar,
Tek Yâr Dediğim Ol Diye,
Sana Geldim, Ölüme Yâr Etme Diye…
Susma Diye Çırpınışlarımın Tek Müsebbibisin..
Biliyorum Aldırmıyorsun Dönmeyeyim İstiyorsun Sultanlığına
Ve Aslında Aşk’tan Korkuyorsun
Zulmetin Sırtımda Yama Olurken Yar/alarıma.
Hani Olur da Geldiğimde Bir Gün Kapanacaksa Yüzüme Şehrinin Kapıları,
Her Lisanı Lâl Bırakan Bakışlarım Anlamını Yitirecekse Eğer Ve El Elini Tutacaksa Ellerin,
Elimde Değil Yanacağım; O Vakit Gülüp Geçeceksen Yangınlarıma,
Sarmayacaksan, Benimle Kınanıp, Benimle Yanmayacaksan,
Cennetten Kovulmayı Göze Almayacaksan,
Bir Sözüne Çölde Vaha Gibi Susarken Öyle Umarsız Susacaksan…
Sen De Sus Ömrüm! Sus!
Sus Ki, Ölüm Bana Yâr, Ben Ölüme Yâr Olayım…
Sen Toprak Kesil Cesedime !
alıntı
Alıntı
Cevap: D)üşüyorum..
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.