Konu: Bal Sarısı Gözler Umuda Kapandı

Hani gözlerini ufka verdin ya neler gördün nelere seyranlık etti. O bal sarısı gözlerin. Orada uzanmış yatarken aciz güreşe doymamış pehlivan gibi neye yenik düştün de uzandın sessizce vakur duruşunla. Bir yüzün dünya ya bir yüzün de ahirette bakarken neler hissetti o naif kalbin nelere özlemin oldu hayata dair.

Sen düşmeye başladın ya hayatın gözlerinden bahçende ki evinin duvarları da soldu. Ağaçlarının yaprakları da sarardı ebruli renkleri… Bakmaya dokunmaya kıyamadığın sevginle büyüttüğün güllerin şebnemlerinden acı yaşlar döküldü. Sanki dağlar taşlar akan nehirler biliyordu seni kaybedeceklerini garip sessizce yas tutuyorlardı. Gündüzler gecenin zifiri karanlığının tüllerine gizlenmişti. Güneş hüzün ışıklarını yansıtıyordu her geçen gün. Bütün her şeyde gam vardı…

Sen de biliyordun halini yinede metanetini mütebbessim çehreni hiç bozmadın. Ölümün soğukluğunu değil sıcaklığını yansıttın insanlara. Ölümü nasılda bu kadar gülerek karşıladın. Acı çekerken bedenin yüreğin sen hamd içindeydin her zamanki gibi

Örnek oldun bana sevginle zarifliğinle mütedeyyinliğinle o kadar çok şeylerin var ki…
Seni gördüm ya ellerin ellerimdeydi hasta yatarken. Neler yaşadı bu gönül seni görünce neler.

Hayat bir varmış bir yok muştan ibaretti sadece...

Kelimelerimin aciz düştüğü sadece hissiyatlarımın seslerinin acı feryatlarını dinliyordu gönlüm.
Gönlümde ayrılığın korkusu hüzün olmuş damlalar yağdırdı gözlerimden. Sana sundum gönlümün dilekçesini. bırakma beni.....

Ayrılığın hüznü insan aynasına yansıyan mum ışığının yanma çabasına benziyordu... Gün gelir o yanma çabası da söner. Arkada kalanlara buruk bir sevda kalır. Tatmaya yaşamaya doyamadan. Sadece bir günü bekler. Firakının visale kavuşacağı zaman dilimlerini.

Eller gönüller ile birleşir bir duadır ayrılığın korkusu daha çok erken doyamadık desek de( Yaradan her şeye kadirdir).

İşte korkulan oldu sen gittin bir eyvallah bile demeden. Giderken neleri de götürdün neleri bir bilsen...

Bazı insanlar vardır gittiklerinde boşluk bırakır bazıları vardır boşluk doldurur. Sen boşluğu doldurulmayacak boşluklar bıraktın.

Seni Rabbim benden çok seviyormuş. Bundan sonra misafirisin onun. Biliyoruz ki Mevla’m bizlerden daha merhametlidir kullarına.

Yaradana emanetsin artık. Fani ömrümüz nihayet bulduğunda biz de yanındayız.

anamın yarısı canımdan cansın!

alıntı