Mesnevi biçiminde aruz ölçüsüyle yazılmıştır. 537 beyittir. Didaktik mahiyette kaleme alınmıştır. Başta 13 beyitlik bir başlangıçtan sonra kısa bir düzyazı vardır. Arkasından destanlar gelir. Eserin baş kısmında ateş su hava toprak gibi dört unsurdan yaratılmış olan insandan ve insana üflenen candan söz edilir.

Nesirle yazılan bölümde akılla iman hakkında açıklamalar yapılır. Esersin asıl bölümünde ruhtan, nefisten, öfke ve sabırdan, insanın çeşitli huylarından söz edilir. Öğretici ve öğüt verici bir yapıttır.
Şiirin sonlarında
“söze tarih yedi yüz yediydi”
dizesinden hicri 707 de yani miladi 1307 de yazıldığı anlaşılmaktadır. Abdülkadir gölpınarlı bu şiiri derlediği yunusemre divanının başına koymuştur.
Anadolu’nun birçok köşesinde kendisine ait makam mezarı bulunmaktadır. Bu göstermektedir ki Anadolu halkı Yunus Emre yi sahiplenmiştir.
Araştırmacıların kitaplarında yer verdikleri mezarlar şuralardır;
Bursa
Kula ile Salihli arasındaki Emre Sultan köyünde
Erzurum palandöken dağları eteklerindeki Tuzcu köyünde
Isparta’nın Keçiborlu kasabası yakınlarındaki bir köyde
Konya Aksaraydaki bir tepe üzerinde
Sivas’a giden yol üzerinde
Afyonkarahisar a bağlı Sandıklının Yeni Çay köyünde
Eğridir’de
Karamanda
Sarıköy’de (ESKİŞEHİR MİHALLIÇIK İLÇESİNE BAĞLI BU GÜNKÜ ADIYLA YUNUS EMRE KÖYÜ)
ARAŞTIRMACILAR BU YERLERDEN İKİSİ ÜZERİNDE DURMAKTADIR. BUNLAR;
KARAMAN VE SARIKÖY’DÜR.
SARIKÖY AYRICA DOĞDUĞU YER OLARAKTA KABUL EDİLİR…