ÖlÜm ve Ötesİ
ONU KÖTÜLEMEK
Dünyayı zem hakkında inen âyetler ve emsali pek
çoktur. Denilebilir ki, Kur'ân-ı Kerim'in ekserisi dünyayı
aşağılamak, onu insanların gözünden düşürmek ve Ahirete yönelmelerini sağlamayı telkin eder. Hattâ peygamberlerin umacı da budur, onlar insanlığa ancak bunun için
gönderilmişlerdir.
E-J cihet açık olduğu için bu konuda âyet nakletmeyi
yersiz gürdük, yalnız bu mesele ile ilgili olan hadislerin bir
kısmını nakledeceğiz.
Rivayete göre Peygamber'imiz (s.a.s.) bir gün yolda
yüniıken bir koyun leşine rastlar, yanındakilere:
-"Bu l-.oyun leşine, sahibinin önem vermediğini kabul
eder misiniz?" diye sordu.
ş Sahâbiler: "Evet kabul ederiz, önem vermediği için onu
l çöpe attılar" diye cevap verdiler. Bunun üzerine Peygam-
ber'imiz sahâhilere buyurdu ki:
"Nefsimi kudreti elinde tutan Allah'a yemin ederim ki,
Allah katmda dünya, şu koyun leşinin sahibinin gözünde
olduğundan daha değersizdir. Eğer Allah katmda dünya bir
sivri sinek kanadı kadar değer taşısaydı, ondan kâfirlere bir
içim su bile vermezdi."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
''Dünya mü'minin zindanı ve kâfirin cennetidir."
Peygamber'imiz (s.P.s.) buyuruyor ki:
"Dünya lanete uğramıştır. Allah rızası için olan-
lar dışında dünyadaki her şey de lanete uğramıştır."
Ebû Musa el-Eş'arî'nin bildirdiğine göre; Peygam-
ber'imiz (s.a.s.) söyle buyuruyor:
"Dünyayı seven, Ahiretine zarar verir, Ahireti seven
dünyasına zarar verir. Buna göre kalıcı (baki) olanı geçici
(fani) olana tercih ediniz."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
"Dünyaya, gönül vermek, bütün günahların ba-
şıdır.
Sahâbilerden Zeyd İbni Erkam (r.a.) buyurur: "Bir gün,
Hz. Ebû Bekr'in (r.a.) yanında oturuyordum. Bir ara su is-
teyince ona bal ile tatlandırılmış su getirdiler. Şerbeti ağzına
götürürken bir anda vazgeçerek ağlamaya başladı, onun
gözyaşları yanındakileri de ağlattı. Yanındakiler sustu, fakat
onun gözyaşları bir türlü dinmedi. Bir ara ağlamasının
şiddeti daha da arttı. Devamlı hüngür hüngür ağladığı için
yanındakiler, neden gözyaşı döktüğünü ona sormaya fırsat
bulamayacaklarını sandılar.
Fakat bir müddet sonra ağlamayı kesti ve gözlerini şi-
lince yanındakiler ona: "Ey Allah'ın Rasûlü'nün halifesi! Seni
ağlatan nedir?" diye sordular, O da şöyle cevap buyurdu:
"Bir gün Peygamber'imiz ile birlikte idim, O'nu ken-
dinden bir şeyi kovarken gördüm, yanında başka kimse
yoktu: "Ey Allah'ın Rasûlü! Kendinden uzaklaştırmak
istediğin şey nedir?" diye sordum, bana şu cevabı verdi:
-"Şu dünya gözümün önüne dikildi, ona:
-"Defol! Uzaklaş benden!" dedim, sonra bana dönerek:
Sen beni başından savdın, ama senden sonra gelenler
elimden yakalarını kurtaramayacaklardır, dedi."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki: -"Ebedilik yurdu-
nun varlığına inandıktan sonra aldatma yurdunun peşinden
koşan kimse, ne kadar şaşkındır!"
Rivayet edildiğine göre, bir gün Peygamber'imiz
(s.a.s.), bir çöplüğün başında durarak sahâbilere: -"Gelin
dünyâyı görün" diye seslendi; sonra çöplükten çürük bir bez
parçası ile kararmış bir kemik parçası aldı ve sahâ-bilere
şöyle dedi: "Çöplük dünyayı temsil eder, şu paçavra dünya
gü-zelliklerinin bir gün çürüyüp onun gib olacağını gösterir,
dünyada gördüğüm canlı vücutlar da bir gün çürük kemiğe
dönüşecektir."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
-"Dünya tatlı bir yeşilliktir, Allah yeryüzünü şimdi size
devretti; ne yapacağınızı gözlüyor. Dünya israiloğullannın ö-
nüne yayılınca ve üzerindeki hakimiyetleri pekişince şaşı-
rarak süslere, elbiselere, tatlı kokulara ve kadınlara daldılar.
Hz. İsa, onlara: "Dünyayı ilâh tutmayınız ki o da sizi
köleleştirmesin. Hazinelerinizi, onlan kaybetmeyecek olan
Allah'ın katında biriktiriniz. Çünki dünyada biriktirilen
hazinelerin başına bir kaza geleceğinden her zaman endişe
edilir. Oysa ki, Allah'ın katında hazine sahibi olanın kazadan
kor-kusu yoktur.
Yine Hz. İsa (a.s.) buyurur ki:
-Ey Havarilerim! Dünyayı sizin için yüzüstü yere
yatırdım, benden sonra bir daha belini doğrultmasına imkân
vermeyiniz. Zira dünyanın çirkin taraflarından biri, orada
Allah'a karşı gelinmesidir. Yine onun diğer bir çirkin yönü,
ona yüz çevirmeden Ahiretin ele geçirilmemesidir.
Ey havarilerim! Dünyayı üzerinde geçilip gidilecek
bir köprü kabul ediniz, onu kalıcı bir yurt sayıp imar etmeye
kalkışmayınız. Biliniz ki, her günahın kaynağı dünya sevgisi-
dir. Nice bir anlık azgın arzular sahiplerine uzun acılara mal
olmuştur.
Dünyayı önünüzde çökerttim ve söz de sırtına bindiniz.
Sakın orada krallar ile ve kadınlar ile çatışmaya girişmeyiniz.
Krallar ile dünya üzerindeki çekişmeye kalkışmayınız, çünkü
onları dünyâları ile başbaşa bıraktıkça size dokunmazlar. Ka-
dınlara gelince onlara tutulmaktan namaz ve oruç sayesinde
kaçınınız.
Dünya hem isteyen, hem de istenen bir şeydir. Dün-
yadaki azıklarını tamamlasınlar diye, âhireti gaye edinenlerin
dünya, peşlerinden koşar. Buna karşılık dünya düşkünlerini
de âhiret arar, ölüm gelip de yakalayıncaya kadar.
Musa Bin Yesar'ın rivayetine göre: Peygamber'imiz
(s.a.s.) buyuruyor ki:
"Yüce Allah'ın, yarattıkları içinde en nefret ettiği varlık,
dünyadır, yarattığından beri onun hiçbir tarafına bakma-
mıştır."
Rivayet edildiğine göre, bir gün Hz. Süleyman Bin
Davud (a.s.) üzerini gölgeleyen kuşlar, sağında ve solunda
insanlar ve cinlerden meydana gelmiş maiyyet kıtası ara-
sında yürürken İsrailoğullarından bir abid ile karşılaşır.
İsrailoğlu âbid ona der ki: "Yâ Süleyman İbni Dâvud,
yemin ederim ki; Allah sana gerçekten muhteşem bir
saltanat bağışladı."
Hz. Süleyman bunu işitti ve İsrailoğlu âbide şu cevabı
verdi: "Mü'minin amel defterine yazılan bir teşbih Süleyman
İbni Davud'a verilen parlak saltanattan daha hayırlıdır.
Çünkü Süleyman'a verilen saltanat geçicidir, ama mü'-
minin teşbih sevabı kalıcıdır."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
-"Servet biriktirme hırsı sizi baştan çıkardı. Ademoğlu:
"Malım, malım" der durur. Oysa ki, yiyip tükettiğinden, giyip
eskittiğinden ve sadaka olarak verip geri kalanını bırak-
tığından başka ne malın var ki?!"
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyurur ki:
"Dünya yurtsuzların yurdudur ve züğürtlerin servetidir.
Dünya için aklı olmayanlar, varlık biriktirir, onun uğruna câ-
hiller çatışmaya girişir, ondan dolayı anlayışsızlar kıskançlığa
kapılır, onun peşinden ancak kesin imana sahip olmayanlar
koşar."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
"Birinci derecede dünyaya önem veren kimsenin, Al-
lâh'dan hiç bir şey beklemeye yüzü olamaz. Ulu Allah dört
hasleti onun kalbinden hiç çıkarmaz:
1- Kurtuluşu olmayan bir endişe,
2- Hiç boş vakit bırakmayan kesintisiz bir meşguliyet,
3- Hiçbir zenginliğe varamayan fakirlik,
4- Hedefine varması imkânsız bir ihtiras.
Sahâbilerden Ebû Hureyre (r.a.) buyurur: f.
-"Bir gün Peygamber'imiz bana: "Yâ Ebâ Hureyre!
Sana bütün içyüzü ile dünyayı göstereyim, ister misin?" dedi,
ben de "Evet isterim, yâ Rasûlallah" diye cevap verdim.
Bunun üzerine elimden tutarak beni Medine'nin kuru
derelerinden birine götürdü, karşımızda insan başları, insan
tersi, paçavralar ve kemik parçalarından ibaret bir çöp yığını
duruyordu.
12
Bu manzara karşısında Peygamber'imiz şöyle buyurdu:
"Yâ Ebâ Hureyre! Şu başlar da sizin gibi muhteris ve sizin
qibi uzak vadeli emeller peşinden koşan insanların başlan
idi şimdi çıplak kemik haline geldiler, daha sonra da
rüzgârda uçuşan toza dönüşeceklerdir.
Şu tersler de onların çeşit çeşit yiyecekleri idi, nereden
kazanmışlar ise kazanmışlar ve midelerine indirmişlerdi,
şimdi insanların, yanlarından tiksinti ile kaçıştığı pislikler
haline girdiler.
Şu paçavralar onların nişan takıntıları ve elbiseleri idi,
şimdi rüzgârda uçuşuyorlar. Şu kemik parçaları da onların
binek hayvanlarına ait idi, onların sırtında belde belde do-
laşırlardı. Binaen aleyh dünya üzerine ağlamak isteyen ağ-
layabilir."
Önce sessizce dökülmeye başlayan gözyaşlanmız, git-
gide yerini hüngür hüngür ağlamaya bıraktı.
Rivayet olunur ki; Allah (c.c.) Hz. Adem(a.s.)'i yeryü-
züne indirdiği zaman ona: 'Yıkılmak üzere bina yükselt ve
ölmek için doğur" buyurmuştur.
Davud İbni Hilâl (r.a.) der ki: "Hz. İbrahim'e indirilen
sayfalarda şöyle yazar: "Ey dünya! Sen gözlerine girmek için
süslenip püslendiğin iyi kullarımın gözünde ne kadar
önemsizsin! Çünkü ben onların kalbine sana karşı nefret ve
senden yüz çevirme duygusu koydum.
Yarattığım varlıklar içinde nazarımda en önemsizi sen-
sin, gelişmelerin cücedir ve yokluğa varır. Çünkü seni yarat-
tığın gün devamlı kalmamana ve yok oluncaya kadar bir
elde devamlı bulunmamana hüküm verdim, sana sahip
olanların bütün cimrilik ve pintiliğine rağmen böyledir bu!
Yürek-lerinden hoşnutluk doyarak kalblerini bağlılık
istikameti üzerinde tutarak bana ibadet edenlere ne mutlu!
Onlara müjdeler olsun ki, yaptıklarına vereceğim karşılık,
kabirlerini üzerine dikilip huzuruma gelirlerken önlerinde
yayılan göz kamaştırıcı bir nur, çevrelerini kuşatmış melekler
kafilesi olacaktır, tâ ki dilekleri olan rahmetime ulaşmalarını
sağlayıncaya kadar."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
"Allah dünyayı yarattığından beri O, yer ile gök ara-
sında kendi halinde bırakılmıştır, Allah onun tarafına hiç
bakmaz. Kıyamet günü, dünya: 'Yâ Rabb'i! Bu gün beni
dostlarının en küçük rütbelisine ver" der, Yüce Allah: "Ey
hiçlik, Sus! Ben seni onlara, dünyada lâyık görmemiştim,
şimdi hiç lâyık görür müyüm?"
Rivayete göre, Hz. Adem (a.s.) yasaklanmış ağacın
meyvesini yediği zaman, midesi içindeki ağırlığı çıkarmak
üzere guruldamağa başladı. Oysa ki yasak meyveye
gelinceye kadar hiç bir cennet yiyeceği midesini böyle
bozmamıştı, za-ten o ağacın meyvesini yemeleri bu yüzden
yasaklanmıştı.
Midesi rahatsızlanan Hz. Adem Cennet içinde dolaş-
maya başladı. Allah meleklerden birini onun ile konuşmaya,
gönderdi, gelen melek ona:
-"Ne istiyorsun?" diye sordu. Hz. Adem meleğe: "Mide-
me çöken ağırlığı boşaltmak istiyorum" diye cevap verdi.
Allah'ın talimatı üzerine Melek Adem'e şöyle dedi: "Mi-
dene çöken ağırlığı nereye boşaltmak istiyorsun? Döşeğine
mi, yaygılara mı, nehirlere mi yoksa ağaçların altlarına mı?!
Burada böyle bir şey için uygun bir yer görüyor musun hiç?
Doğruca dünyaya in!"
Peygamberimiz (s.a.s.) şöyle buyurdu:
- "Kıyamet günü Allah'ın huzuruna öyleleri gelecektir ki
"Tıhame" dağı kadar amelleri olduğu halde cehenneme
atılmaları emrolunacaktır."
Dinleyen sahâbiler: "Yâ Rasûlallah! Bu kimseler namaz
da kılıyorlar mıydı?" diye sordular. Peygamberimiz sahâ-
bilere şöyle cevap verdi: "Evet, bunlar, namaz kılarlar, oruç
tutarlar, hattâ gecenin bir bölümünü de ibadetle geçirirlerdi.
Fakat karşılarına bir dünya varlığı çıktığı zaman üzerine
çullanırlardı."
Peygamberimiz bir hutbesinde şöyle buyurdu:
-"Mü'min iki korku arasındadır. Biri geçip giden ömür-
dür ki,'onun hakkında Allah'ın ne yaptığını bilmez, diğeri
kalan ömürdür ki onun hakkında .Allah'ın ne hüküm vere-
ceğini bilmez."
"O halde herkes kendi kendine, dünyasından âhiretine,
hayatından ölümüne ve gençliğinden yaşlılığına azık hazır-
lamalıdır. Zira dünya sizler için yaratıldı, siz ise âhiret için ya-
ratıldınız.
Nefsimi kudret elinde tutan Allah'a yemin ederim ki:
ölümden sonra suâli gerektiren bir şey yoktur. Dünyadan
sonra da ya cennet, ya cehennemden başka bir diyar yok-
tur."
Hz. İsa (a.s.) der ki: "Su ile ateş aynı kabda nasıl ba-
rmamazsa, dünya sevgisi ile âhiret sevgisi bir mü'minin kal-
binde öyle bağdaşmaz."
Rivayet edildiğine göre, Cebrail (a.s.) Hz. Nuh'a (a.s.):
"Ey peygamberlerin en uzun ömürlüsü, dünyayı nasıl bul-
dun?" diye sorar.
Hz. Nuh da:
-"Karşılıklı iki kapısı olan bir ev gibi, birinden girdim
öbüründen çıktım." der.
Hz. İsa'ya "içinde devamlı barınacağın bir ev tutsana"
derler. Hz. İsa da "Bizden öncekilerin bıraktıkları yıkıntılar
yeter bize" diye cevap verir.
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
"Dünyadan sakının, çünkü, o Hârut ile Mâruf-
dan daha büyüleyicidir."
Hasan el-Basrî (r.a.) buyurur: "Peygamber'imiz (s.a.s.)
bir gün sahabilerin karşısına geçerek onlara şöyle hitap etti:
"Aranızda Allah'ın kendisini körlükten kurtararak görür
hale getirmesini isteyen var mı? Beni dinleyiniz. Dünyaya
tutulanların ve dünya ile ilgili uzak vadeli emeller besleyen-
lere tutkunluk vermiştir ve emelleri ölçüsünde Allah (c.c.)
kalblerini kör etmiştir.
Buna karşılık dünyada gözü olmayanlara, ondan fazla
bir şey beklemeyenlere Allah, ders görmeden ilim ve kılavuz-
suz hidâyet vermiştir.
Beni dinleyiniz! Sizden sonra öyle bir kavim gelecektir
ki, saltanatları cinayet ve zulümsüz yürümeyecek, zengin-
likleri cimrilik ve böbürlenmeden hali olmayacaktır. Sevgileri
mutlaka azgın nefsi arzulara dayanacaktır.
Beni iyi dinleyiniz! O günlere kalanlarınızdan zengin ol-
mak ellerinde iken fakirliğe katlananlar, sevgiye layık iken
nefrete karşı tahammül edenler, şöhret ve mevki elde ede-
bilecekleri halde itilmeye kakılmaya hoşnutlukla dayananlar
ve bütün bunları sırf Allah rızası için yapanlara Allah elli sıd-
dık sevabı verir."
Rivayet edildiğine göre bir gün Hz. İsa (a.s.) şimşekli,
Sök gürültülü, sağnak bir yağmura tutulur, sığınacak bir yer
arar, uzakta gözüne bir çadır ilişir, yanına varınca içerde bir
kadının oturduğunu görür, bu yüzden oraya sığınmak iste-
mez.
Sağanak altında yürümeye devam ederken az sonra bir
dağda bir mağaraya rastlar, kapısından içeri girmek üzere
iken yerde bir arslanm yattığını görür, eli ile arslanın tüylerini
okşayarak Allah'a şöyle seslenir:
"Allah'ım! Her canlıya bir yuva verdin, tek bana bir
yuva nasip eylemedin." Bunun üzerine Yüce Allah (c.c.)
vahiy yolu ile O'na şöyle bildirir:
"Senin yuvan benim rahmetimin karargâhıdır. Seni Kı-
yamet Günü kendi kudretimden yarattığım yüz huri ile ev-
lendireceğim, düğününde her bir yılı dünya ömrü kadar
uzun olan dört bin yıl ziyafet vereceğim. Bir tellâla, emir ve-
receğim, şöyle seslenecek: Dünyaya yüz vermeyenler ne-
rede? Dünyadan el-etek çekmiş olan Meryem oğlu İsa'nın
(a.s.) düğününe buyurun." Bu vahiy üzerine Hz. Isa şöyle
der: "Vay, dünyaya tapanların başlarına gelene! Nasıl ölecek,
dünyayı ve dünyadaki yaratıkları nasıl bırakacaklar? Dünya
onları aldatıp durduğu halde onlar yine de ona hiç bir tered-
düde kapılmadan güveniyorlar.
O aldanmışlara yazıklar olsun! Nasıl dünya onlara hoş-
lanmadıkları şeyleri göstermiş, onları sevdiklerinden ayırmış
ve korktuklarını başlarına getirmiştir.
Ana hedefi dünya ve işledikleri hep günah olanların
vay başlarına gelene! Yarın günahları yüzünden nasıl rezil
ola-caklardır."
Söylendiğine göre ulu Allah (c.c.) Hz. Musa'ya (s.a.s.)
şöyle vahyetti:
-"Yâ Musa! Zâlimler yurdu (dünya) ile senin işin ne?
Orası sana göre bir yurt değildir. Onunla İlgini kes, onu
aklından çıkar, o ne körü bir yurttur!
Yalnız orada iyi amel işleyenlere göre, o, ne güzel bir
yurttur. Ya Musa, mazlumun hakkını alasıya kadar, ben zâli-
min peşini katiyyen bırakmam."
Rivayet edildiğine göre, Peygamberimiz Ebû Ubey-
de'yi (r-a-) Bahreyn'e gönderir, o da seferden mal getirir.
İnsanlar, Ebû Ubeyde'nin döndüğünü duyunca sabah nama-
zını Peygamberimiz ile birlikte kılmaya koşarlar. Pey-
gamber'imiz (s.a.s.) namazdan sonra Mescid'den çıkarken
sahabiler önüne diklirler. Onları böyle gören Peygamber'imiz
gülümseyerek: "Sanıyorum ki, Ebû Ubeyde'nin bir şeyler
getirdiğini duydunuz" der.
Ensar: "Evet, yâ Rasûlallah" diye cevap verirler. Bunun
üzerine Peygamber'imiz onlara şöyle buyurur:
"Sevinin ve mutluluk emellerine kaptırın kendinizi ba-
kalım! Allah'a yemin ederim ki, sizden yana korkum, fa-
kirlikten değildir. Tersine dünyanın sizden öncekilere oldu-ğu
Sibi sizin de önünüze bolluk yaymasından korkarım, geç-miş
milletler gibi ondan daha yüksek pay alma yarışına
Sirişirsiniz de Allah onları helak ettiği gibi sizi de helak eder."
Ebû Saîd el-Hudrî (r.a.) der ki:
'Peygamber'imiz (s.a.s.) şöyle buyurdu: "Sizden yana
en büyük korkum, Allah'ın sizin için yerden çıkardığı
bereketler ile ilgilidir" Sahâbiler O'na sordu: "Yâ Rasû-
lallah, yerin bereketleri nedir?"
Peygamber'imiz: "Her türlü dünya varlığı" diye
cevap verdi.
Peygamber'imiz (s.a.s.) bir hadiste: "Dünya düşün-
cesi ve sözü ile kalbinizi oyalamayınız" buyuruyor.
Görülüyor ki, Peygamber'imiz dünyaya, değil göz koy-
mayı onu anmayı bile yasaklamıştır.
Ammar ibni Said der ki: "Hz. İsa havarileri ile birlikte
gezide iken bir köye uğrar, köyün halkını yollara, öteye
beriye serilmiş, ölüler olarak bulur. Arkadaşlarına: "Ey hava-
riler cemaati bu köyün halkı Allah'ın gazabına uğrayarak
ölmüş olmalıdır, böyle olmasaydı biribirlerini gömerlerdi"
der.
Havariler ona: "Ey Rûhullah, biz onların başlarına ge-
lenleri bilmek isterdik" derler. Bunun üzerine Hz. İsa Allah'a
yalvarır Allah da ona: "Karanlık basınca onlara seslen, sana
cevap verirler" diye vahyeder.
Akşam olunca Hz. Isa bir tümseğin üzerine çıkarak: "Ey
köy halkı" diye seslenir. Bir ses ona: "Buyur ya Rûhullah"-
diye cevap verir.
Hz. İsa:
- "Ne durumdasınız, başınızdan neler geçti?" diye sorar,
"Akşam tasasız ve endişesiz uykuya yattık, sabah olunca ce-
henneme yuvarlandık" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Başınıza bu hal neden geldi?" diye sorar,
"Dünya'ya tapmamızdan ve Allah'ın emirlerine karşı gelen-
lere boyun eğmemizden dolayı" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Dünya sevginiz nasıldı?" diye sorar, "Bebeğin
annesini sevdiği gibi, yüzünü bize doğru döndüğü zaman
sevinir, arkasını döndüğü zaman (işlerimiz ters gidince)
üzülür, ağlardık" diye cevap verir,
Hz. İsa: "Niye arkadaşların bana cevap vermiyor?"
diye sorar, gizli ses: "Çünkü onların ağızlarına ateşten gemler
vurulmuş ve gemlerin öbür ucu kaba ve sert meleklerin
elinde" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Sen bana nasıl cevap verebiliyorsun" diye
sorar, gizli ses; "Çünkü ben onların arasındaydım, ama
onlardan değildim. "Senin yuvan benim rahmetimin karar-
gâhıdır. Seni Kıyamet Günü kendi kudretimden yarattığım
yüz huri ile evlendireceğim, düğününde her bir yılı dünya
ömrü kadar uzun olan dört bin yıl ziyafet vereceğim. Bir
tellâla, emir vereceğim, şöyle seslenecek: Dünyaya yüz ver-
meyenler nerede? Dünyadan el-etek çekmiş olan Meryem
oğlu İsa'nın (a.s.) düğününe buyurun." Bu vahiy üzerine Hz.
Isa şöyle der: "Vay, dünyaya tapanların başlarına gelene!
Nasıl ölecek, dünyayı ve dünyadaki yaratıkları nasıl bıra-
kacaklar? Dünya onları aldatıp durduğu halde onlar yine de
ona hiç bir tereddüde kapılmadan güveniyorlar.
Havariler ona: "Ey Rûhullah, biz onların başlarına
Selenleri bilmek isterdik" derler. Bunun üzerine Hz. İsa Al-
lah'a yalvarır Allah da ona: "Karanlık basınca onlara seslen
sana cevap verirler" diye vahyeder.
Akşam olunca Hz. İsa bir tümseğin üzerine çıkarak: "Ey
köy halkı" diye seslenir. Bîr ses ona: "Buyur ya Rûhullah"
diye cevap verir. Hz. İsa:
- "Ne durumdasınız, başınızdan neler geçti?" diye sorar,
"Akşam tasasız ve endişesiz uykuya yattık, sabah olunca ce-
henneme yuvarlandık" diye cevap verir.
Hz. Isa: "Başınıza bu hal neden geldi?" diye sorar,
"Dünya'ya tapmamızdan ve Allah'ın emirlerine karşı gelen-
lere boyun eğmemizden dolayı" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Dünya" sevginiz nasıldı?" diye sorar, "Be-
beğin annesini sevdiği gibi, yüzünü bize doğru döndüğü za-
man sevinir, arkasını döndüğü zaman (işlerimiz ters gidince)
üzülür, ağlardık" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Niye arkadaşların bana cevap vermiyor?'
diye sorar, gizli ses: "Çünkü onların ağızlarına ateşten gemler
vurulmuş ve gemlerin öbür ucu kaba ve sert meleklerin
elinde" diye cevap verir.
Hz. İsa: "Sen bana nasıl cevap verebiliyorsun" diye
sorar, gizli ses; "Çünkü ben onların arasındaydım, ama on-
lardan değildim.
Fakat onlara gazap inince beni de içine aldı, şimdi
cehennemin ağzına ellerim ile tutunmuş sarkık vaziyette du-
ruyorum, kurtulur muyum, yoksa içine mi yuvarlanırım, bil-
miyorum" der.
Bunun üzerine Hz. İsa havarilere der ki: "Acı tuza
batırılmış arpa ekmeği yiyerek kaba işlemeden elbise giymek
ve çöplükte yatmak, dünya ve Ahiret afiyeti olunca çoktur
bile."
Sahabilerden Enes (r.a.) der ki: Peygamber'imiz
(s.a.s.) Adila isminde bir devesi vardı, hiç bir deve onunla
yarışamazdı. Fakat bir gün taşralı bir Arap devesi ile geldi,
yapılan yarış sonunda onun devesi Peygamber'imizin deve-
sini geçti, bu durum müslümanlara (sahabilere) dokundu.
Durumun farkına varan Peygamber'imiz bize şöyle buyurdu:
"Dünyada Allah bir şeyi yükseltince bir gün onu
düşürmek O'nun kaçınılmaz hükmüdür."
Hz. İsa şöyle der: "Denizin dalgalan üzerinde kim ev
yapabilir? İşte sizin dünyanız da böyledir, o halde onu yurt
edinmeyin."
Hz. İsa'ya: "Bize Allah'ın sevgisin kazandıracak bir ilim
öğret" derler, Hz. İsa da: "Dünyadan nefret ediniz ki, Allah
sizi sevsin" diye cevap verir.
Ebû'd-Derdâ der ki: "Peygamberimiz bir gün bize,
benim bildiklerimi bilseydiniz, az güler, çok ağlardınız. Dün-
ya gözünüzde önemini kaybeder, Ahireti tercih ederdiniz"
buyurdu, sonra Ebu'd-Derdâ kendisinden şunları söylemiştir:
Şimdi de eğer siz benim bildiklerimi bilseydiniz, başınızı alıp
tepelere çıkar, halinize hüngür hüngür ağlayarak Allah'a
yakanrdınız. Yanınıza yalnız zaruri ihtiyaçları alır kimseye
emanet etmeksizin ve bir daha dönmemek üzere mallarınızı
terkedip giderdiniz.
Fakat uzun vadeli emeller kalbinizden Ahiret fikrini
sildi, bütün emeklerinizin hedefi dünya oldu, bu yüzden hiç-
bir şey bilmeyenler gibi oldunuz. Bazılarınız başına gelecek-
lerden korktuğu için iç güdülerine körü körüne uyan hay-
vanlardan daha kötü duruma geldi.
Niye biribirinizi sevmiyorsunuz? Niye biribirinize doğru
yolu tavsiye etmiyorsunuz? Oysa ki sizler Allah'ın dininde
ortak olan kardeşlersiniz.
Arzularınızın birbirlerinden ayrılmasının sebebi, içinizin
bozukluğudur, oysa iyilikte birleşseniz biribirinizi severdiniz.
Size ne oluyor ki, dünya işleri ile ilgili birbirinize nasihat
verdiğiniz halde Ahiret konusunda birbirinize nasihat etmi-
yorsunuz?! Hatta hiç biriniz sevdiği ve desteklediği kimseye
bile Ahiret konusunda nasihat vermiyor.
Bu durum, kalblerinizde iman zayıflığı olduğunu gös-
terir. Ahiretin kâr ve zararına dünyanmki kadar yürekten
inansanız, Ahiretin peşinden koşmayı, dünyaya tercih eder-
diniz.
Çünkü orası sizi daha çok ilgilendirir. Eğer: "Yakın
menfaati sevmek kaçınılmaz bir insani temayüldür" derseniz,
biz sizin dünyanın bir çok yakın vadeli menfaatlerinden,
uzak vadeli hedefler uğruna fedakârlık ettiğinizi görüyoruz.
Hatta belki de hiç bir zaman ulaşamayacağınız hedefler
uğruna kendinizi türlü türlü sıkıntılara düşürüyor, değişik
çarelere baş vuruyorsunuz. Ne fena kimselersiniz ki, içiniz-
deki imanın tesir derecesinin bilinmesini sağlayacak derece-
de imanınızı tatbiki hayatta gerçekleştirmiş değilsiniz.
Eğer Muhammed'in (s.a.s.) getirdikleri hakkında bir
şüpheniz varsa bize geliniz, size her şeyi açıklayalım, kalbleri-
nizdeki kuşkuyu giderecek aydınlığı size gösterelim. Allah'a
yemin ederim ki, siz akıldan yana eksik kimseler değilsiniz ki,
sizi mazur görelim.
Çünki dünyanızla ilgili konularda eğriyi doğrudan ayı-
rabiliyor ve işleriniz karşısında isabetli tavır takınabiliyor-
sunuz.
Size ne oluyor ki, dünyanın elde ettiğiniz ufak bir ka-
zancına seviniyor ve elden kaçırdığınız küçük kârlarına üzü-
lüyorsunuz, budurum yüz ifadelerinizden belli olduğu gibi
sözlü olarak da açığa çıkıyor, hoşunuza gitmeyen gelişmeleri
"musibet" diye adlandırarak üzüntü sebebi yapıyorsunuz.
Öte yandan çoğunuz dininde ağır kayıplara uğradığı
halde hiç birinizin kılı kıpırdamıyor, bu alandaki kayıpların
üzüntüsü hiç kimsenin yüzünde belirmiyor.
Yemin ederim ki, Allah'ın sizin ile ilgisini kestiği
kanatindeyim. Neden derseniz, çünkü hepiniz tanıdıklarını
güleryüz ile karşılar, hiç biriniz dostunu, hoş görmeyeceği
şekilde karşılamak istemez, "Aynı muameleyi de ben ondan
görürüm" korkusu ile "İnsanlar arasındaki münasebetlerde
bu inceliğin farkındasınız da Allah ile olan münasebet-
lerinizde ayni hassasiyeti göstermemenin akıbetini bilmekten
âciz misiniz?
İşi gücü sahtekârlığa döktünüz, mer'alarınızda uzun
vadeli ihtiraslardan dolayı hiçbir yeşillik bitmiyor! Ölümü in-
kâr etmek üzere saf tutmuşsunuz. Allah'ın beni sizden kutra-
rıp görmek istediğime (Peygamber'imize) kavuşturmasını ne
ka-dar istiyorum!
Eğer O sağ olsaydı, bu gidişinize katiyyen göz yum-
mazdı.
Eğer sizde hayra dönme temayülü varsa, ben size her
şeyi duyurdum, Allah katmdakini (Ahiret sevabını) isterseniz,
ona kolaylıkla kavuşursunuz. Gerek kendi hesabıma ve
gerek sizin için Allah'ın yardımını diliyorum."
Hz. İsa havarilerine der ki: "Ey havariler dünyaya
gönül verenlerin dünya selâmeti uğruna din perişanlığını
göze aldıkları gibi siz de din selâmeti uğruna dünya
perişanlığını göze alın."
Nitekim buna dair Abdullah İbni Mübarek, şöyle
buyurur: "Çoklarını görüyorum ki, gayet zayıf bir dini .yeterli
görüyorlar.
Oysa dünya hayatında onları aza kanaat eder
göremiyorum...
O halde kırallar dünyaları uğruna dinden nasıl bigane
kaldılarsa,
Sen de din uğruna kırallann dünyasından bigane kal."
Hz. İsa şöyle der: "Ey kendi iyiliğini görerek dünya
peşinde koşan kimse, bilesin ki, senin hesabına en hayırlı
olan dünyayı terketmektir."
Peygamber'imiz (s.a.s.) buyuruyor ki:
"Benden sonra öyle bir dünya ile yüzyüze geleceksiniz
ki, ateş odunu nasıl yakarsa o da sizin imanınızı öyle yiye-
cektir."
Allah, Hz. Musa'ya şöyle vahyetti: "Sakın dünya sev-
gisine meyletme, çünkü huzuruma getirebileceğin en ağır gü-
nah odur."
Bir gün Hz. Musa yolda yürürken ağlayan bir adama
rastlar, biraz sonra aynı yoldan dönerken adamı yine ağlar
vaziyette bulur, gördüğü manzara karşısında duygulanan Hz.
Musa, Allah'a: "Yâ Rabb'i, kulun senin korkundan ağlıyor"
diye yakarır. Allah Musa'ya şöyle bildirir:
-"Yâ İmranoğlu Musa, o gördüğün adamın ağlamaktan
beyni göz yaşlan ile birlikte aksa, ellerini kaldırsa da yere
düşünceye kadar dua etse yine onu affetmem, çünkü o
dünyayı seviyor."
Hz. Ali (k.v.) buyurur ki: "Şu altı meziyeti nefsinde
biraraya getiren kimse cennet için isteyecek bir şey, cehen-
nemden de kaçacak bir yer bırakmamış olur.
l- Allah'ı tanıyıp O'nun emirlerine uymak ve yasak-
larından kaçınmak,
2- Şeytanı tanıyıp onun arzularına karşı çıkmak,
3- Hakkı tanıyıp ona bağlanmak,
4- Batılı tanıyıp ondan sakınmak,
5- Dünyây'ı tanıyıp ondan yüz çevirmek
6- Ahireti tanıyıp ona tâlib olmak
Hasan el-Basrî (rahimehullah) buyurur ki: "Allah
o kullarına rahmet etsin ki, dünyayı bir emanet bilmişler onu
güvendikleri kimselere teslim ederek mesuliyet yükü taşı-
maksızın göçüp gitmişlerdir. Dinin hakkında seninle yarış-
maya girişen ile sen de yarış. Dünya konusunda senin ile
yarışa girenin dünyayı yüzüne fırlat."
Hz. Lokman oğluna verdiği nasihatlerde şöyle der:
'Yavrum, dünya derin bir denizdir, içinde çokları boğul-
muştur. Buna göre ona açılırken bineceğin gemi, Allah
korkusu, geminin yükü Allah'a iman ve yelkeni Allah'a te-
vekkül etmek olsun.
Böylelikle belki, boğulmaktan kurtulursun, başka türlü
kurtulacağını sanmıyorum."
Fudayl (r. a.) buyurur ki: "Şu âyet beni çok düşün-
dürdü:
"Biz kullardan hangisinin daha iyi amel işleyeceğini de-
nemek için yeryüzü üzerindeki her şeyi zinet halinde yarattık.
Hiç şüphesiz, biz onun üzerindeki her şeyi kupkuru bir
toprak parçasına çevireceğiz." Kehf sûresi, 7-8
Ehl-i hikmetten biri şöyle der: "Dünyada karşılaştığın
her şey ile senden önce biri karşılaşmış ve senden sonra da
başkası karşılaşacaktır. Senin dünyadan nasibin sadece bir
akşam yemeği ile bir günlük gıdadır. O halde bir kaç öğün
yemek uğruna kendini mahvetme. Dünyaya karşı oruçlu ve
Ahiret ile ilgili olarak iftar etmiş davran. Çünkü dünyanın
sermayesi hiçlik, kazancı cehennemdir."
Bir keşişe: "Zamanı nasıl görüyorsun?" diye sorarlar,
keşiş şöyle cevap verir: "Vücudları eskitirken, emelleri
yeniler. Ölümü yaklaştırırken arzulanan hedefleri uzağa
kaçırır" Yine ona: "Peki, dünya halkı hakkında görüşün
nedir?" diye sorarlar, cevabı şöyle olur "Dünya kimin eline
geçiyorsa yorgun düşer, kim ona ulaşamazsa var gücü ile
peşinden koşar,"
Nitekim aynı düşünceyi ,bir şâir şöyle ifade ediyor:
'Yüzünü güldüren bir yaşayış için dünyayı öven kimse,
Ömrün hakkı için çok geçmeden onu kınayacaktır. Dünya
arkasını dönük tutunca insan özlem içindedir. Yüz verdiği
zaman da sıkıntıları artar."
Ehli hikmetten biri der ki: "Üzerinde ben yokken
bu dünya vardı. O yok olurken de ben üzerinde
bulunmayacağım. Burada kalmaktan da hoşnut değilim.
Çünkü hayatı pintilik, durusu bulanıktır. Dünyalılar nimetinin
elden kaçacağından, ya başa gelecek beklenmedik bir belâ-
sından veya günü dolacak ömürden devamlı endişe
içindedirler."
Alıntı
