Yüreğimde Hanzala Yangını

[Reyhani]

Bir şeyler hep eksikti

...Yarımdı umut cümlelerim

İçini dolduramayışımın sebebiyle

Bir sancıyla Hep arayışlardaydı yüreğim

Senli cümlelerin yoğunlaştığı sahabe atmosferinde

Ona rastladım ilkin

Yarası birbirine benzeyenin umuduyla Sarıldım Benzeyenime

Hanzala’yı yaşadım efendim

İçimdeki bir hanzala çığlığı Teslim olamayışımızın tarifi belki de

Tarifini kaybetmişliğimin sancısıyla düştüğüm yollarda, onun sesiydi tanıdık gelen

Aynı yerden geliyordu sanki

Aynı ağrının sesi

Aynı dilden

Çığlık çığlığaydı, içindeki yangının dışa vurmasıydı bekli

Şimdi

Bir Ebubekir’de bana denk gelse, sana seğirtmelerimde

Ve dese

Nereye bu gidiş

Hanzala münafık oldu yu çevirsem kendime Kaybedilmişliğimize

Hanzala’ca yangınlara düşsem

Yollarına düşsem sendeki inşirahların

Huzuruna eğilsem"Efendim" desem

Yüzüne de bakamasam"Gel" desen

Dinlesen

Tebessümünü hissetsem"Efendim" desem"Sultanım"…

Daha da diyemesem…

Sonra "Sen" desen…

İçine baksan gözlerimin

Erisem...

Bitsem...

Ellerine bıraksam yüreğimi

“Sen bir kulsun”“

Bir Müslümansın” desen ahir zamanda

Hanzala’ca bir umut versen bize de

“Bazen öyle, bazen böyle” desen

Sende dirilsem sonra

Ömer’ce

Kâbe duvarlarında çınlatsam haykırışlarımı

Ebu Zer’ce

Uğruna ateşlere düşmenin bedelini ödesem

Akan kanlarımla




Mehmet Deveci