MUKADDEME

Hulûsi Bey ve Sabri Efendinin mektuplarinda Risale-i Nur hakkindaki fikralarinin, bir mektup suretinde Risale-i Nur eczalari içinde idhal edilmesinin bes sebebi var:
Birincisi: Hulûsi ise, âhirdeki Sözler'in ve ekser Mektubat'in yazilmasina onun gayreti ve ciddiyeti en mühim sebep olmasi. Ve Sabri'nin dahi On Dokuzuncu Mektup gibi bir sülüs-ü Mektubat'in yazilmasina sebep, onun samimî ve ciddî istiyaki olmasidir.
Ikinci sebep: Bu iki zat bilmiyorlardi ki, bir vakit su fikralar nesredilecek. Bilmedikleri için, gayet samimî, tasannusuz, hâlisâne ve derece-i zevklerini ve o hakaike karsi sevklerini ifade etmek için, hususî bir surette yazmislar. Onun için, o takdiratlari takriz nev'inden degil, dogrudan dogruya, mübalâgasiz bir surette, gördükleri ve zevk ettikleri hakikati ifade etmeleridir.
Üçüncü sebep: Bu iki zat hakikî talebelerimden ve ciddî arkadaslarimdan; ve hizmet-i Kur'ân'da arkadaslarim içinde talebelik ve kardeslik ve arkadasligin üç hassasi var ki, bu iki zat üçünde de birinciligi kazanmislar.
Birinci hassa: Bana mensup herseye mallari gibi tesahup ediyorlar. Bir Söz yazilsa, kendileri yazmis ve telif etmis gibi zevk aliyorlar, Allah'a sükrediyorlar. Adeta cesetleri muhtelif, ruhlari bir hükmünde, hakikî manevî vereselerdir.
Ikinci hassa: Bütün makasid-i hayatiye içinde en büyük, en mühim maksatlari, o nurlu Sözler vasitasiyla Kur'ân'a hizmet biliyorlar. Dünya hayatinin netice-i hakikiyesinin ve dünyaya gelmekteki vazife-i fitriyelerinin en mühimi, hakaik-i imaniyeye hizmet oldugunu telâkkileridir.
Üçüncü hassa: Ben kendi nefsimde tecrübe ettigim ve eczahane-i mukaddese-i Kur'âniyeden aldigim ilâçlari, onlar da kendi yaralarini hissedip o ilâçlari merhem suretinde tecrübe ediyorlar. Ayni hissiyatimla mütehassis oluyorlar. Ve ehl-i imanin imanlarini muhafaza etmek gayreti, en yüksek derecede tasimalari ve ehl-i imanin kalbine gelen sübehat ve evhamdan hasil olan yaralari tedavi etmek istiyaki, yüksek bir derece-i sefkatte hissetmeleridir.

Allahin adiyla... Hiç bir sey yokturki Onu övüp tesbih etmesin. (Isra Sûresi: 44.)