Birgün, Ebu Cehil, Peygamber Efendimize bir tuzak hazırlar. Evinin önüne bir kuyu kazdırarak, Peygamber Efendimizi evine davet eder. Peygamber Efendimiz Ebu Cehil’in evine gelirken, Cebrail Aleyhisselam Ebu Cehil’in, evinin önüne bir kuyu kazdığını haber verir.
Bu durum karşısında Peygamber Efendimiz eve yaklaştığı hâlde geri döner. Ebu Cehil ise, geri dönmesine bir anlam veremeyerek, kendisine sormak için arkasından koştuğunda, kapısının önündeki kuyuyu unutarak, kendi eliyle kazdığı kuyuya düşer.
Çıkarmak için ip uzattıklarında, bir türlü ipe kavuşamaz. İpler uzadıkça kuyu derinleşir.Bu durum üzerine Ebu Cehil karanlık kuyuda çıldıracak gibi olur.
Peygamber Efendimize haber verdirerek, kendisinin çıkarılmasını ister. Durumu Peygamber Efendimize bildirirler. Hemen kuyu başına gelerek seslenir:
-Seni kuyudan çıkarırsam, iman eder misin?
-Beni bu kuyudan çıkarırsan iman edeceğim.
Peygamber Efendimiz mübarek ellerini uzatarak, Ebu Cehil’i kuyudan çıkarır. Ebu Cehil kuyudan çıkınca da; ‘’Hayatımda senin kadar güçlü sihirbaza rastlamadım.’’ diyerek küstahlık eder ve iman etmez.