Yineü teâlâ buyurdu ki:
(Beni sevenin sevgilisiyim. Beni gerçekten seveniherkesten üstün tutarım. Beni arayan bulur; başkasını arayan ise beni bulamaz. Öyle kullarım vardır ki
ben onları severim
onlar da beni sever. Onlar bana müştak
ben onlara müştakım. Onlar beni anarlar
ben de onları anarım. Onların yolunda olanı severim. Onların yolundan ayrılana buğzederim. O kullarım
gece olup
herkes sevdiği ile baş başa kaldığı zaman
onlar yatıp uyumaz
bana münacâtta bulunur
namaz kılar
nimetlerime şükreder
gözyaşı dökerler. Bütün sıkıntılara beni sevdikleri için katlanırlar. Onlara büyük ihsanlarda bulunurum.)
Ömer bin Abdülaziz’in bir hizmetçisi vardı.Gündüz hizmet edergece olunca bir köşeye çekilir
dua eder
gözyaşları içinde
ü teâlâdan bir şeyler isterdi. Ömer bin Abdülaziz hazretleri hizmetçinin neler söylediğini merak etti. Bir gün dinledi.
Hizmetçi(Ya Rabbi
bana olan sevgin hürmetine
beni mağfiret eyle
bana rahmet et) diyordu. Hizmetçinin duasına hayret edip
(Ey hizmetçi
bu ne cüret) diye sordu. Hizmetçi
(
ü teâlâ beni sevmeseydi
sen uykuda iken
beni uyanık tutar
kendisiyle meşgul eder miydi?
Kur’an-ı kerimde(
onları sever
onlar da
’ı sever) buyuruyor.Önce kendi sevgisini bildiriyor. Sonra da sevdiğinin sevgisini bildiriyor.Sevmek için sevilmek gerekir) dedi. Bir kimse
![]()
’ı seviyorsa
bilsin ki
ü teâlâ da onu seviyor demektir.
Büyüklerden biri buyurdu ki: (Benü teâlâyı sevdiğimi zannediyordum.Hâlbuki O beni seviyormuş.)