Konu: Su özlemi

Çölde yaşlı bir kadın yol almaktaydı. Medine'den yola çıkalı üç gün olmuştu. Devesi yorgun kendisi yorgun... Azığı bitmek üzere su kırbasında bir menzil yetecek kadar su. Mekke uzak Mekke serapların arkasında... Güneş kumları kumlar ayakları yakmakta. Kadın bütün gücünü toplamış gözünü yakan alev alev dalgalara aldırış etmeden ufuklara bakıyor: "Acaba şehrime varamayacak mıyım kızımı son bir kez görmeye vadem yetecek mi?" Kızını çok özlemişti evlat hasreti yakıyordu yüreğini ve onu son bir kez görmekti niyeti.


O da ne? Eğer serap değilse gördüğü Mekke istikametinden atlılar geliyordu umut geliyordu. Oysa gelenler umut değil zulüm getirmişlerdi.

Vurdukça vurdu zalimler... Bacağında kolunda çürükler birbiri ardına belirdi. Karşı koymaya dermanı yoktu... Külçe gibi yığıldı sonunda kumların üstüne. Devesini azığını ve birkaç yudumluk suyunu aldılar elinden ve küfürler ederek bağırdılar:

- Defol git geldiğin yere!... Mekke'ye sokmayacağız seni eğer Muhammed'in dininden dönmezsen.

Medine'ye geri dönmek mi?!.. Mekke yolunda ölmek daha kolaydı. Saatlerdir baygın yattığı yerden doğrulurken hatırlamıştı Elçi'nin "Sonra geri gel!" dediğini. Devesi de yoktu azığı da. Dahası bir damla suyu bulunmuyordu artık. İki gün yürüdü çöllerde. Aç susuz; dermansız takatsiz... Dudakları çatlamıştı. Öğle güneşi başının üstünde gibiydi. Neredeydi gölgelenecek bir kuru dal bir kum tepesi bir kaya yükseltisi?!.. Derken yığılıp kaldı kumların arasına ve içinden şöyle yalvardı Rabb'ine:
"İlahî! Bu dudaklar Senin Habibinin elinden su içmişti. İsm-i Celilini haykırabilmem için kurutma bunları; Habibine salavat getirebilmem için kurutma İlahî!"

Olan işte o sırada oldu. Dudakları kapanır kapanmaz iki el uzandı kumların arasından. Ellerin arasında billur bir kase; kasenin içinde buz gibi berrak bir su. elçisinin "ikinci anamdır" dediği Ümmü Eymen o sudan kana kana bir defa içti; ayağa kalktı yürüdü durmadan dinlenmeden yürüdü dinlenmeden durmadan yürüdü Medine'ye gitti ve kızına kavuştu…



Not : Ümmü Eymen (radıyallahu anhâ) Rasûlullah (sallallahu aleyhi vesellem) Efendimizin dadısı ve "Annemden sonra annem" diye hürmet ve iltifat gören hayatta iken cennetle müjdelenen fedakâr bir hanım sahabe.

Allah razı olsun...

Ellerine sağlık kardeş..