![]()
“Ey Müminler! Hep birlikte'a tövbe edin ki
kurtuluşa eresiniz.” (Nur; 31) buyrulmaktadır. Tövbe
![]()
-u Zülcelal'in kullarına açmış olduğu çok büyük bir merhamet kapısıdır. İnsanın pişmanlık duyarak samimi bir şekilde yaptığı bir tövbe
kendisi için kurtuluştur. Onun için
-u Zülcelal bir ayet-i kerimede: “Ey Müminler! Hep birlikte
'a tövbe edin ki
kurtuluşa eresiniz.” (Nur; 31) buyurmuştur.
Maalesef günümüzde günahlardeniz gibi olmuştur. Dağ gibi çoğalan günah ve isyanlar
zamanla insanın kalbini katılaştırdığı için o kimseler pişmanlık duygusundan uzaklaşıyorlar. Pişman olmayı bilmeyen bir kimseden tövbe etmesini beklemek de
dişi olmayan bir çocuğun et yiyememesine şaşırmak gibidir.
Çünkü tövbeyumuşak ve pişman olan bir kalbin amelidir. Günahlardan dolayı taş gibi sertleşmiş bir kalpten pişmanlık ve tövbe etmesini beklemek boş bir gayrettir. İnsan günahlara devam edip
ibadetlerden uzak kaldıkça ve bu halinden bir rahatsızlıkta duymadığı müddetçe
tövbeden uzak kalır. Nefsin arzu ve isteklerinin peşinde koşan kimse
tövbeyi unutur. Tövbeyi terk eden kimse de şeytanın arkasında yürüyerek ta kabrin kapısına kadar gelir. Ne zaman ki gerçeği görür
bu halinin yanlış olduğunu anlar ve pişman olur… Fakat
o zaman da geç kalmış olur. O an geldiği zaman
insan büyük bir hatanın içinde olduğunu anlar ama
-u Zülcelal buyurur ki: “Özür dilemeyin artık.” (Tövbe; 66)
Onun için akıllı olan kimseo an gelip çatmadan önce
günahlarından tövbe edip
![]()
-u Zülcelal'e dönmelidir. Bu insan için en selametli yoldur. Tövbe ettikten sonra da
günahlardan uzak durmaya çalışmak lazımdır. Bir kimse bir günahla karşı karşıya geldiği zaman
“Bu günahı yapayım
sonra tövbe ederim” demesi de
şeytanın aldatmasından başka bir şey değildir.
Çünkü; Peygamber Efendimiz (Sav) bir hadis-i şeriflerinde: “Hem günaha devam edip hem de tövbe eden kimseRabbiyle alay eden kimse gibidir.” (Beyhaki) buyurmuştur.
Demek ki insangünahlarından tövbe ettikten sonra
bir daha günaha düşmemek için gayret göstermeli
ancak bazı zamanlarda nefsine mağlup olup günah yaptığı zaman da hemen bundan yine tövbe etmelidir.
Nitekim-u Zülcelal bir ayet-i kerimede: “Elbette
iyilikler kötülükleri yok eder” (Hud; 114) buyurmuştur. Günahların hepsi birer pisliktir. Bu pisliği de tövbe ile yıkamak lazımdır. Tövbe ile kendisini temizleyen kimse de hem dünyada hem de ahirette rahata kavuşur.