Iyiki agladin gönül çiçegim..

Yine bugulusun gönül çiçegim, yine damliyorsun, yine agliyorsun.

Yüreklerdeki firtinalara, dondurucu soguklara ragmen damlarsin yüreklere simsicak. Gül kokmayan bir yürek gördün mü, saliverirsin damlalarini hemencecik.

Hep agliyorsun Gönül çiçegim,

Riyasiz, hesapsiz, gönülden damliyorsun. Güle ait gönül damlalarinda riya olmazmis zaten. Uzaklardaki gülün kokusunu aldin mi bugulanir çiçeklerin. Gülden haber etmeyiversin bir söz, gülü animsatmayiversin bir koku hemencecik aska gelir islativerirsin dikenlerini. Döküverirsin içinde ne varsa aska dair. Kokuverirsin gül yapragi yapragi. Sevdaysa sevda, hasretse hasret, hüzünse hüzün ne varsa bugulu bulutlarinda, yagmur eder sunarsin bahara.

Iyi ki aglarsin gönül çiçegim,

Çiçeklerin umut kokar. Kar yagmis, don vurmus ne gam. Sen çiçeklerini açtin ya. Bembeyaz isittin ya gönül baharlarini. Karakisa meydan okudun ya narin yapraklarinla. Ondandir ki bahara yeltenir oldu tüm agaçlar. Çiçekler umutlanir oldu tomurcuklar içinde. Karlar altinda kalmis olan bahar, meydan okur oldu karakisin dondurucu beyazligina. Bahari bile umutlandirdin ya gönül çiçegim, gam sana yakismaz gayri. Mahzunluk sana yakismaz, mahcupluk sana yakismaz. Gam bizim isimiz, hüzün bizim isimiz gayri.

Iyi ki agladin gönül çiçegim,

Sen beyaz çiçeklerinle açmasaydin, sen beyazligini damla damla düsmeseydin karakisin hüküm sürdügü buzdan yüreklere, hangi agaç meyveyi umut ederek çiçeklerini salardi karakisin bagrina? Hangi çiçek günesli güzel günleri umut ederek tomurcugunu terk ederdi? Hangi beyaz kelebek, soguktan kenetledigi titrek kanatlarini semaya açarak kanatlanirdi.

Iyi ki agladin gönül çiçegim

Çiçeklerini açarken, özünden döktügün damlalarin sahte oldugundan dem vuranlar olduysa da, zamansiz ve hesapsin bugulandigini düsünenler olduysa da... Öze hüzün gerek degil. Sen damlamasaydin karlara, karlarin eriyisinden kim söz edebilirdi? Kardelenler nazli çiçeklerini açar miydi beyaz karlara inat? Kim beyazligin sadece karda degil, çiçeklerde de olabilecegini düsünebilirdi.

Iyi ki agladin gönül çiçegim,

Iyi ki döktün beyaz yapraklarini. Sen de açmasaydin gönül çiçegim, kara bulutlarin arkasindaki mavi gökyüzüne olan özlemler yesermezdi dallarda. Belki hüzün savrulurdu sadece agaçlarin kuru dallarinda tipiyle karisik. Belki yagmur nedir bilinmezdi. Oysa sen hep gülü savurdun gökyüzüne, hep gülü koklattin rüzgarlara. Kelimelerin özüne hep gülü fisildadin. Simdi karakisin bagrinda firtina, boran da olsa hep senin dallarinda açtigin beyazligi savurur etrafa. Sen bilirsin ki bir çiçek ölmeden, meyve dirilmez.
Iyi ki agladin gönül çiçegim,

Taze genç kizlar, senin sundugun beyazliktan esinlenerek, beyaz gelinlikler düsler oldu. Genç delikanlilar beyaz gelinlikli taze çiçekler düsler oldu. Adin baharla birlikte anilir oldu gönül çiçegim. Rüzgarlarla karlara savrulan her yapragin, karlara bahari hatirlatti. Çiçeklerin sicak gözyaslariydi zira. Gözyaslari yagmuru, yagmur bahari hatirlatti sonra.

Iyi ki aglamissin gönül çiçegim,

Simdi bildim, sürgünlüklerin, hasretliklerin, hüzünlerin neden senin dostun oldugunu. Sen gülü damladin karakisin rüzgarlarina. Gülü saçlarina takip giden rüzgarlar, gözyaslarini da tasidi yedi iklime. Gül senin damlalarinin özüydü çünkü. Gül sevginin özüydü. Hasretlikler, hüzünler, ayriliklar gülün kokusudur çünkü. Sen gül kokuyorsun çünkü.

Iyi ki agladin gönül çiçegim,

Simdi senin çiçeklerinle sevgiliyle serenat eden, sevdalilarin vardir.
Sonra, takip rüzgarlarin terkisine beyaz çiçeklerini, savrulan ve hirpalanan ve dondurucu karlar üzerinde düsüp kalan narin ve fedakar çiçeklerin vardir. Hasretleri, beyaz gözyasarinda donup kalanlarin vardir. Gül diye karlari avuçlayanlarin vardir. Biz savrulduk rüzgarlarda, biz donduk senin damlalarinla karlarda. Dedin ya; “Çiçekler ölmezse meyveler olmaz.’’ Tomurcuklar da yok olmazsa güller açilmaz. Kar taneleri arasindan gül fideleri yeserdi simdi.

Ölürsem basucuma bir gül dikilsin,
Ölürsem basucuma bir gülle gelinsin,
Gönül çiçegim,
Bak yine agliyorsun!...

a.HuZaR