Gönder yâ Rabbî!
“Kul ‘Yâ Rabbî, Yâ Rabbî’ dediği vakit, Allahü Teâlâ ‘Kulum, ne istiyorsun? ıste, (dilediğin) verilecektir’ buyurmaktadır.”1
Bütün mahlûkat bekliyor…
Rabbinin rahmet hazinesinden ta’yîn ve takdir ettiği rızkı beklemeyen var mıdır?
Kimi ağzını açmış, annesinin getireceği bir lokma “kay”a razı; kiminin elleri açılmış, “Hayy”dır fîzârı…
Gönder yâ Rabbî!
Mikroptan gergedana, papatyadan çınar ağacına kadar bütün canlılar Rezzâk’ından bekler rızkını.
Amelesi ağası, gedası paşası rızka muhtâç; makam mevki kâr etmez.
Yağmuru rahmet eden, arzda rızkı halk eden işitmez mi duâyı?
Tarlayı ekmeli çiftçi, işinde işlemeli işçi; usta dövmeli demiri, analar yoğurmalı hamuru…
Hâl, kâl’e omuz vermeli, duâ ederken.
Ağaçlar, semâya uzatmış kollar gibi dallarını, bekliyor.
Toprak tohuma, tohum hubûb’a hâmile, bekliyor.
Gönder yâ Rabbî!
Her duâya cevap veren Allah’ım! Muhtâca matlûbunu ver.
Demirciler tak tak eder, takırdar; damda leylek lâk lâk eder, lâkırdar. Umarlar hâlleriyle, isterler dilleriyle.
Gönder yâ Rabbî!
Yer altında solucan, yer üstünde halecân; kimi gider, kimi gelir, koşuşur.
Deryadaki, Dünyadaki bütün canlıların rızkını ihsan eden Allah’ım! Ne kadar cömertsin, ne çok merhamet sahibisin!
Kudretinin dairesini akıl alır gibi değil!
Sabah giden, akşam dönen bunca insan, bunca hayvan yuvasına çeker durur; karınca misâli, karınca kararınca…
Kımıldayan dudaklar, ister Senden daima; dinsizi hâlle, dinlisi kâlle.
Mutî’ kullarına ikrâm, asî kullarına ihsân eden Sensin!
Çalınacak kapı Sensin! Bilse de, bilmese de mahlûk…
Gönder yâ Rabbî!
Sen vermezsen ne hâl olur bunca can?
Büyüklüğün şânındandır “aman”a eman.
Dünyada sultan, orada hüsrân etme elaman!
Kerem-kârsın, meded-kârsın; yâ Hannan, yâ Mennan.
Sen, Rabbi’l-Âleminsin.
Hışırdayan yapraklar, çatlak kara topraklar; inekler, sinekler, böcekler; gülümseyen taç yapraklı çiçekler kendilerine mahsûs dilleriyle, dilerler rahmetini.
“Ey kullarım! Benim doyurduklarımdan başka hepiniz açsınız. O halde benden rızık isteyin ki, sizi doyurayım”2 buyuruyorsun.
Ne gelirse Sendendir, cümle kusur bizdendir.
Âkıbet hayr olacaksa, gönder yâ Rabbî!..
Âmin... Âmin... Âmin...
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
