Hakim Senai hazretleri, Sultan Mahmud Gaznevi döneminde yasamis ve siirle mesgul olurmus. Sultan Mahmud Gaznevi, Hindistan seferine giderken, Hakim Senai hazretleri de, Sultan için yazdigi bir kasideyi, Sultana götürüyormus. Yolda bir meyhanenin önünden geçerken içerden birtakim konusmalar isitmis ve dikkatini çektigi için bekleyip dinlemis.

Bir meczup, meyhaneciye;
-Bir kadeh daha doldur. Sultan Mahmud’un körlügü için içeyim diyormus. Meyhaneci;
-Bu sözü dogru söylemedin. Yigit ve büyük bir Sultan için neden böyle söylüyorsun deyince, meczup;
-Çünkü o, Allahü teâlânin verdiklerine sükretmiyor. Bunca devlete sahipken, bir memleket daha istiyor demis. Meczup, meyhaneciye;
-Bir kadeh de Hakim Senainin körlügü için doldur demis. Meyhaneci;
-Hakim Senai iyi huylu, bilgili, faziletleri ile taninmis bir sairdir. Neden böyle dersin? demis. Bunun üzerine meczup kimse;
-Eger o, bilgili, yigit bir kisi olsaydi, dünyada ve ahirette faydasi olan bir isle ugrasirdi. O her gün bir seyler alirim ümidiyle Sultanin yanina gidiyor. Saçma sapan sözlere, siir adini vermis. Ise yaramaz seylerle ömrünü zayi ediyor. Akilli ve bilgili olan, ömrünü ziyan eder mi? Belki neden yaratildigini düsünürdü. Eger kiyamet gününde ondan; “Ey Senai! Bizim huzurumuza ne getirdin?” diye sorsalar acaba ne mazeret beyan edecek deyivermis.

Bu konusmalari isiten Hakim Senai hazretleri, kendinden geçmis ve gönlü dünyadan sogumus. Sultanlari övmek için yazdigi kasideleri toplayan Divanini da suya atmis. Daha sonra Hak yoluna girip, ibadetle mesgul olmaya baslamis, dünya ve dünyalikla ilgili seylerden de tamamen uzaklasmistir.