Kalbe DokunanlAr...
ben beni bildim bileli ne ben beni buldu kendimde nede kendim beni buldu bende...
ötelerde sunulacak kelimeler birikir gönül sandigima...
yüregim sayfalar dolu yazmistir hasretimi satir satir..
ötelere giden mektuplar bir tek ötelerde acilir..
git geller gibi denizde yosun tutmus kayaliklar gibi yuregim..
bugünü kahverengine boyadim.. ne siyah ne mavi sadece kahverengi.. ister kahvenin telvesi kadar koyu ister toprak kokulu ister agac kabugu ama kahverengi.. soluk bir gecmis fotografi gibi..
Gazze’de bir çocuk
Alnindan yüzüne akan kani silecek elini hissetmiyor.
Dünya hissetmiyor Gazze’de çocuklar ölüyor kocaman ölümlerle
Gazze’de bir anne
Göz pinarlari kurumus donmus ruhumuza agitlar yakmaktan
Bir eli koynunda bir eli topraktadir Gazze’de annelerin
Yetim cenazeleri ugurlamaktan.
Gazze.. Yine çocuklar agliyor.. Bu dram ne zaman bitecek..?
Çocuklar aglamasin..Sekerde yiyebilsinler....
Korkuyorum anne kocaman tüfekli adamlardan
Ve o kocaman tanklardan
Anne benidemi öldürecekler diger cocuklar gibi?
Neden anne biz onlara ne yaptikki?
Korkuyorum anne ne olur birakma beni!! :'(
İşte böyle bazen
çözümsüz kalır insan.
Bir şeyler düğümlenir boğazına.
Konuşamaz olur.
Yalnızdır da zaten.
Gözler patlamaya hazır su bombası...
Sorunlar birikip gelmiştir avuç avuç.
Sorunlar demir leblebi...
Paylaşacak kimse de bulamaz insan.
Sanki herkes saklanmış gibidir.
Sanki gizli bir saklambaç...
Ama her oyunda ebe olmakçekilir şey değildir !
bazen aniden bir skinti oturur yüregime..
ve oturdugu yeri eritir birden bire..
Ya Rabbim dokun yüregime ki serinlesin..
Ya Rabbim derdimin dermani sende..
dokun yüregime.....
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
Alıntı
