Konu: Bir Güzel Söz Bir Güzel Resim

Ağlamaya hazırmısın..

Resmi tam görebilmek için buraya Tıkla


Ağlamak en başa dönmek aslında..

Ağlayabilmekse ne büyük nimet ..

Acizliği görür insan her ağlayışta ..

Ağlayamamak sa ne kötü gaflet ..

Bazen bir bekleyiştir bazen bir hasret

Yollara yıllara hüznü işleyen

Gözden kalbe kadar ne büyük gizdir

Fani bedenlere şefkati veren

Kimi zaman duadır sessiz akışta

Kelimeler dilsiz kalır bu yakarışta

Yere damlar görünsede yükselir arşa

Ağlamaktır kavuşturan en yüce aşka

Bazen merhametin tecellisidir

Süzülür yanaktan akar boynuna

Hakla başbaşadır seccadesinde

Gör sanki kavuşmuş yarin koynuna

Coşmuşsa yakarış gözden gönüle

Masumun gözünden damla,düşmüşse yere

Titrer tüm yer yüzü sanki düşer kedere

Asla isyan degildir bu rıza kadere

Gözyaşları değer merhamedin kanadına

Allah adı yapışır kalır dudağına

Her damlada süzülenler yanağına

Meleklerin busesidir ağla hiç durma

Ağlamak bu denli güzel birşeyken

Neden ağlayamaz herkez canı gönülden

Korkarlarmı yumuşayan narin kalplerden

Bırakında aşk-ı sevda taşsın gözlerden

Bir zamanlar dört oğlu olan bir bilge kişi varmış. Çocuklarına acele ve erken karar vermemelerini ve önyargılı olmamalarını öğretmek için onları eğitmek istemiş. Her birini sırayla uzak bir yerde bulunan ağacın yanına gidip ona bakmak için göndermiş . İlk oğlan Kışın gitmiş, ikincisi İlkbaharda, üçüncüsü Yazın, sonuncusu Sonbaharda gitmiş.

Sonra birgün hepsini bir araya toplamış ve ne görüklerini sormuş.

İlk oğlan ağacın çirkin, yaşlı ve kupkuru olduğunu söylemiş.

İkinci oğlan, "Hayır yeşillikle doluydu ve canlıydı," demiş.

Üçüncü oğlan başka fikirdeymiş, "Çiçekleri vardı ve kokusuyla görüntüsüyle o kadar muhteşemdi ki, daha önce hiç böyle bir güzellik görmemiştim," demiş.

Sonuncu oğlan, hepsinin de haksız olduğunu ve ağacın meyvelerle dolu, canlı ve hayat taşıyor olduğunu bildirmiş.

Yaşlı adam oğullarına hepsinin haklı olduğunu söylemiş, çünkü hepsi farklı mevsimlerde bu ağacı görmeye gitmişlermiş.

Onlara; "bir ağacı veya bir insanı, kısa bir süre veya bir mevsim tanıdıktan sonra yargılayamayacaklarını," anlatmış. Ya"da neye sahip olup olmadıklarını...

"Gerçekleri ancak sonunda, dört mevsimi de yaşadıktan sonra görürsünüz.

Eğer Kışın vazgeçerseniz İlkbaharın nimetinden olursunuz;

Yazın güzelliğinden ve Sonbaharın bereket ve bütünlüğünden de.

Bir mevsimin acısının, diğer güzel mevsimleri silmesine izin vermeyin.

Hayatınızı bir mevsimi yüzünden yargılamayın.
Unutmayın ki, ilerde şu anki zamanı arayabilirsiniz

veya daha güzel günleri yaşamayı kaçırabilirsiniz.!!

Kabil mi?


Habil mi?


Hayır mı? Şer mi?


Sen de seç duruşunu!


Kıyamete kadar o ilk yaşanan sahneler tekrarlanacak.aynen doğru duruşumuz hayır inşaallah mükemmel.....

DÜŞÜNMEK, ama MANTIKLICA



KIZMAK, ama KEYİFLE



ŞAKALAŞMAK, ama KIRMADAN



GÜLMEK, ama TEBESSÜMLE DOLU DOLU



PAYLAŞMAK, ama BÜYÜK HAZ DUYARAK



HİSSETMEK, ama TA İÇİMİZDE



ANLAYIŞ, ama HİÇ ESİRGEMEDEN



DOSTLUK, ama EN GÜZELİNDEN



DAHA DA GÜZELİ, DÖNÜP GERİYE BAKMAK AMA



ONURLA...


Hayata dair '' Ama '' Larımızın hep güzel olması duası ile..


Güzel kelimesini genis düsünelim..

Ebû Hureyre (r.a.) Resûlullah'ın şöyle buyurduğunu haber vermiştir:

"Kuvvetli mü'min, Allah Katında zayıf mü'minden daha hayırlı, (daha üstün) ve daha sevimlidir. (Bununla beraber) her ikisinde de hayır vardır. Sana yararlı olan şeyi elde etmeye çalış. Allah'dan yardım dile ve asla acz gösterme. Başına birşey gelirse, ''Eğer (keşke) şöyle yapsaydım, şöyle olurdu!'' diye hayıflanıp durma. ''Allah'ın takdiri bu. O, ne dilerse yapar.'' de. Çünkü "eğer (keşke)" kelimesi, şeytanı memnun edecek işlerin kapısını açar."
Ebû Hureyre (r.a.) Resûlullah'ın şöyle buyurduğunu haber vermiştir:

Seviyorum..
Ince ince islenmis desenleri, nakislari, dünyanin inceliklerini..
Seviyorum..
Çiçekleri, pembeyi, kelebekleri, bulutları..
Rabbimin yarattığı, "OL" deyip oldurduğu şeyleri..
Çok şükür ki Rabbim, sevmeyi sevdirdin bizlere..
Sevmeyi seviyorum...

~ ~ ~

Hayatın boşluklarını doldurmak,
yahut dolu bir hayatı boşaltmak insanın elinde olmalı.
Hayatı dolu dolu yaşayanlar da,
başıboş gezinenler de bir tercih yapıyorlar aslında.
Bereketle dolmak ya da bereketten kaçmak.
Elinde olmalı insanın.

Dua, bereketi çağırır günlere..
Bereket duayı bollaştırır.
Her ikisinin yokluğu, başka yoklukları ve başka boşlukları davet eder.
Neden boş olmasın ki günler bir gaye olmayınca?..
Bugün okuduğum kitapta çok beğendiğim bir cümle vardı:

"Siz kendi güneşini perdeleyen bulutsunuz" diyordu..

Ne kadar da doğru.

Güneş sızamıyorsa ördüğümüz bulutların arasından,
suçu güneşte değil dönüp bir de kendimizde aramalıyız..

Güneşsiz günlere ah-u vah etmek sisleri dağıtmıyor.
Esefler hiçbir kalbi mutlu etmiyor, mutmain etmiyor.

Eseften uzaklaşmak diliyorum tüm kalplere..

Ümit ediyorum
Ümitle, güzellikleri istiyor
ve bekliyorum...

Kendinizi mutsuz addettiğiniz an elinize bir kağıt alınız ve ALLAH'a (c c)şükretmenizi gerektirecek mutlulukları sıralayınız.
Listenize bakınız ve derhal neşeleniniz.
Yeni ayakkabısı olmadığı için üzülen bir kişinin ayaksız fakat yinede mutlu bir kişiyi gördüğünde duyacağı utancı düşününüz.
ALLAH'a (c c) şükür mutluluğun anahtarıdır.
Hep Elhamdulillah, Cok sükür diyelimki cogalsin mutluluklarimiz.
Kötülükleri sayacağınıza iyilik ve güzellikleri sayarak mutlu olabileceğiniz halde sizi mutsuz eden tek nedeni ortadan kaldırınız veya onunda iyi taraflarini görün cünki herseyde bir hayir vardir fakat biz bilmeyiz..

Küçük dertleri büyütmeyiniz,
Büyük dertleri küçültünüz.

Eğer bir gün dünyaya ait çok büyük bir derdin olursa
Rabbine dönüp:
“Benim çok büyük bir derdim var” deme!
Derdine dönüp:
“Benim çok büyük bir Rabbim var” de!

Hayat üzülmeye değmez..
Gülümse hadi..

...

İsterdim seninle bir pencereden bakayım
Senin gözünden seyredeyim batışını güneşin
Sen dal yine uzaklara
Ben yine senin gözlerine dalayım.
Yağmur sesleri okşasın yüzümüzü
Sen kitabını oku,
Ben sana kahve yapayım
Oturalım bir çay bahçesine,ya da bir kuytu köşeye
Çıkalım ya da sokaklara
Vuralım kendimizi dağlara,
Uzanalım kır çiçeği tarlalarına
Aldırmayalım ne yağmurum hırçın sesine
Ne göğün gürlemesine
Ne serçelerin serzenişine
Aldırmayalım ona, buna, şuna
Bir sen yanımda
Ben de senin yanında.

Bağıralım çılgınlar gibi
Koşalım çiçek dolu tarlalarda
Ağaçlardan meyve çalalım
Yiyelim sonra afiyetle
Sen dal yine uzaklara
Ben yine senin gözlerine dalayım.
Yürüyelim
Topuklarımız çatlayana dek
Yürüyelim
Keşfedelim keşfedilmeyenleri
Öğrenelim her bir evi, köşeyi, caddeyi
Çocukları sevelim sonra
Yaşlılara seslenelim
Biraz top oynayalım,
Koşturalım, eğlenelim biraz
Sen kağıt helva al bana
Ben atlı karıncaya bineyim
Sen dal yine uzaklara
Ben yine senin gözlerine dalayım.

...

Hz. Ömer, ne zaman bir kölesinin namaz kıldığını görürse onu Allah için azat ederdi. Onun bu huyunu bilen köleleri, azat edilmek için namaz kılarlar, cemaate katılırlar, Hz. Ömer onları salıverdiğinde ise namazı terk ederlerdi.

O adalet sultanı bu hali bile bile adaletinden asla vazgeçmezdi.

Bir gün dostları kendisine:

-“Ya Ömer, bu köleler seni aldatıyorlar. Azat olunacaklarını bildikleri için namaz kılıyorlar.” dediler.

Hz. Ömer tebessüm ederek:

-“Varsın aldatsınlar, dedi; aldanırsam Allah ile aldanayım, beni aldatacaklarsa Allah ile aldatsınlar. Dostla aldanan aldanmaz.”