Konu: Gizli Şirk

Gizli Şirk
Ey oğul! Sen hiçbir şey üzerinde değilsin Senin müslümanlığın da sıhhatli değil İslam üzerine bina kurulan temelin ta kendisidir Senin şehadet getirmen de tam olmamış eksik Zira dilinle Lâ ilâhe illallah: “’tan başka ilâh yoktur” diyorsun fakat kalbinle bunu yalanlıyorsun Kalbinde içinde birçok ilâhlar var Senin devlet büyüklerinden ve mahalli idarecilerden korkman içinde birer ilâhtır Kendi çalışmana kendi kazancına kendi gücüne kuvvetine kendi kulağına kendi gözüne kendi zorbalığına güvenmen içinde birer ilâhtır Zararı faydayı bir nimete nail olmayı bir nimetten yoksun kalmayı insanlardan bilmen içinde birer ilâhtır İnsanların çoğu kalpleriyle işte bu saydıklarımıza güvenirler dayanırlar Fakat kendilerine sorarsan ’a dayanıp güvendiklerini söylerler

Lâ ilâhe: “Hiçbir ilâh yoktur” dediğin zaman bununla toptan bir reddi (nefyi) onaylıyorsun İllallah: “ancak vardır” dediğin zaman ise yine için toptan bir kabulü (ispatı) onaylamış oluyorsun Bu durumda her ne zaman kalbin Hak’tan gayrı bir şeye dayanır güvenirse; o zaman yukarıdaki külli ispatında yalancı durumuna düşmüş yani kendi kendini yalanlamış oluyorsun Kendisine dayanıp güvendiğin o şey de senin ilâhın oluyor Gerçek ve fiili durum budur Zahire itibar yoktur

Kalbinde birçok ilâh varken sen nasıl Lâ ilâhe illallah: “’tan başka ilâh yoktur” diyebilirsin? ’tan başka güvenip dayandığın herşey senin putundur Kalbinde şirk yani ortak koşma bulunduğu müddetçe dilinle Kelime-i Tevhid’i söylemen sana fayda vermez Kalp pis oldukça bedenin temiz olması sana yarar sağlamaz

Tevhid ehli şeytanını ezer Şirk ehlini ise şeytanları ezer İhlas sözlerin de amel ve fiillerin de özüdür Zira gerek sözler gerekse fiil ve ameller ihlastan içtenlikten yoksun bulundukları an özü olmayan birer kabuk birer posa haline gelirler Kabuk ve posa ise ancak ateşte yanmaya yarar; ateşte yandıktan sonra iş görecek hale gelir

Ey ahali! Nefsleriniz uluhiyet (ilâh olma) iddiasında Fakat sizin bundan haberiniz yok Zira nefsleriniz Hakk’a karşı büyükleniyorlar kibirleniyorlar Onlar ’ın muradının gayrını istiyorlar Onlar ’ı sevmiyorlar bilakis O’nun düşmanı lanetlik şeytanı seviyorlar ’ın ezelde takdir ettiği kaderleri gelmeye ve vuku bulmaya başladığı zaman olanlara boyun eğmiyorlar teslim olmuyorlar sabredip tahammül göstermiyorlar Bilakis itiraz ediyorlar kaderle çekişiyorlar İslam’ın hakikatinden onların haberi bile yok

Senin kendisine güvenip ümit bağladığın herşey senin ilâhındır mabudundur Kendisinden korktuğun veya kendisine ümit bağladığın herşey senin ilâhındır mabudundur Esas sebep olan ’ı tamamen unutarak zararın da faydanın da kendisinden geldiğini kabul ettiğin herşey senin ilâhındır mabudundur Fakat kısa bir süre sonra görürsün sen kendisini bırakıp da güvendiğin ve bağlandığın ne varsa hepsini alır

Şu hususu iyi bil ki bütün eşya sadece ’ın hareket ettirmesiyle hareket eder durdurmasıyla durur O’nun iradesi ve kuvveti olmadan ne duran birşey harekete geçebilir ne de hareket etmekte olan birşey durabilir Kişi bu hususu böylece bilip kabul eltiği zaman artık insanları ve diğer varlıkları ’a ortak tanıma yükünden ve suçundan kurtulur ’a şirk koşmaz

Melekler içinde resim suret bulunan eve girmezlerse içinde bir sürü suretlerle putlar bulunan senin kalbine nasıl girer? ’tan gayrı herşey bir puttur Öyleyse sen putları kır Evi temizle

Ey dünyaya kulluk edenler! Ey ahirete kulluk edenler! Siz ’ı da dünyayı da ahireti de bilmiyorsunuz Kiminizin putu dünya Kiminizinki ahiret Kiminizinki insanlar Kiminizinki zevkler nefsani arzular Kiminizinki övülme halktan tasvip görme alkış toplama

dışında herşey bir puttur Kişi ’tan gayrı neye bağlandı ve neye gönül verdiyse o onun putudur

Senin bütün umudun insanlar Herşeyi onlardan bekliyor onlardan umuyorsun Korkun da onlardan Hep onlardan korkuyorsun Bu hal Rabbine şirk koşmaktır ortak tanımaktır

Bu zaman ahir zamandır Bu zamanda çoğu insanların mabudu paradan ibarettir Bu zaman insanlarının çoğu Musa Aleyhisselam’ın kavmine benzedi Yahudilere benzedi Onlar altın buzağıyı kendilerine mabud edinmişlerdi Bu zamanın insanının altın buzağısı da paradır Parayı kendine mabud edinmişsin Rab edinmişsin Paraya tapıyorsun Senin ’ın para

Hükümdarlar devlet büyükleri ve ikbal sahipleri halktan birçoğunun nazarında birer ilâhtır Dünyevî imkânlar zenginlikler sıhhat afiyet kuvvet ve kudret birçok insanların nazarında birer ilâhtır İnsanların birçoğu bunlara ve benzeri şeylere taparlar

Dünya zorbalarına zenginlerine firavunlarına ve hükümdarlarına saygı gösterip ’ı unuttuğun ve O’na saygı göstermediğin takdirde senin hakkındaki hüküm de putlara tapanlar hakkındaki hüküm gibidir Sen de putuna saygı gösterenlerden olursun Putlara kulluk etme onları yaratana kulluk et İşte o zaman putlar sana boyun eğecektir

Sen namazda iken bile yalan söylüyorsun Mesela namaza dururken ve gene namaz sırasında “Allahu Ekber” ( her şeyden büyüktür) diyorsun Böylece yalan söylemiş oluyorsun Çünkü senin kalbinde ’tan başka bir ilâh vardır Kendisine güvenip bağlandığın herşey senin ilâhındır mabudundur Kendisinden korktuğun ve kendisine ümit beslediğin herşey senin ilâhındır taptığındır

Kendisinde ’tan başka birşey bulunduğu müddetçe senin kalbin için kurtuluş yoktur Eğer sen taşlar üzerinde ’a bin yıl secde etsen değil mi ki kalbinle O’ndan başkasına yöneliyorsun sana bu secdeler hiçbir fayda vermez Mevlâsından başkasını sever oldukça o kalp için iyi bir akibet yoktur ’tan başka herşeyi kalbinden yok etmedikçe saadete eremez bahtiyar olamazsın

Şeyh Abdulkadir Geylanî(rha) - "Fethu'r-Rabbanî"den

Şirk, Allah'a ortak koşmak demektir. Bunun bir zâhiri, yâni açığı var; bir de hafîsi, yâni gizlisi. Zâhir olanı, bildiğimiz şirktir. Üç ilaha inanmak, yahut putları Allah katında şefaatçi kabul etmek bu guruba girer.

Hafî şirke gelince, bu ana hatlarıyla ikiye ayrılır. Birisi, Allah'ın rızasını unutup insanlara riya ve gösterişte bulunmak, yahut nefsin arzularını tatmine özen göstermek. Diğeri de eşyanın yaratılmasında birer sebep olarak vazife gören mahlukata olduğundan fazla önem vermek; onları tesir gücüne sahip zannetmek.

Bir de bu hafî şirkin bir derece daha perdelisi var ki, fiil âleminde değil, his âleminde, kalp âleminde cereyan eder. İnsanlar mânen terakki ettikçe şirk de gittikçe perdelenir...

Sebeplere olduğundan fazla önem vermek de gizli şirk. Bir işin tahakkukunda sebebin hakkı bir iken, ona yüz kat fazla değer biçilirse doksan dokuzu gizli şirk hesabına geçer... İnsanın kendi nefsine fazlaca güvenmesi, bütün lâtifelerini onun emrine vermesi de gizli şirk.

Buna sadece bir tek misal: Cebbar ve Mütekebbir ancak Allah'tır. İnsan, Allah'ın kendisine bahşettiği varlığı, kuvveti, ilmi, Onun huzurunda Onun kullarını ezmekte kullanırsa Cebbar ve Mütekebbir olmaya özenmiş ve gizli şirke girmiş olur.

Resulûllah (asm.) Efendimiz, Felak için, Cehennemden bir zindandır, onda cebbarlar, mütekebbirler hapis olunur ve Cehennem ondan Allah'a sığınır. buyurmuştur. Ama gel gör ki Cehennemin ürküp kaçtığına, nefsimiz can atıyor. Sadece bu bile, nefsin Cehennemden çok daha tehlikeli olduğunu bildirmeye kâfi. Fakat bunu da yine o nefis yüzünden anlamaya yanaşmıyoruz...

Bir başka Hadis-i Şerif: İslâm dinini kabul etmiş birisi, herhangi bir şahsa zenginliği için saygı gösterirse, dininin üçte ikisi gider.

İslâm'da Allah için sevmek esastır. Zekâtını veren, hayırlı işler gören bir zengini sevmek Allah namınadır ve bu hadisin şümulüne girmez. Burada yasaklanan sevgi Allah'tan gafil olarak, kula zillet gösterme tarzındaki sevgidir.

İslâm, tevhit dinidir. Bu kâinatın Sahibi ve Mâliki birdir. Her hayır, ancak Onun hazinesindedir. İslâm, ne ışık için güneşe, ne tahıl için tarlaya, ne de serveti için zengine aşırı ölçüde minnettar olunmamasını ders verir. Herkes ve her şey, sadece birer sebep, birer vesiledir. Bütün nimetler, arz ve semanın Rabbinden geliyor.

Bu dersi alan fakir bir mü'min, bir zengine rızkını o veriyormuşçasına zillet gösterirse, tevhit inancı, yâni Allah'ı bir bilme itikadı zedelenebilir. Zengin olsun, fakir olsun her insan, ancak iman, ahlâk, fazilet, ilim, irfan, dürüstlük gibi sıfatları için sevilir. Zenginlik, tek başına bir sevgi vesilesi değildir.

Bir zengin de bu Hadis-i Şerifi okuduğu zaman, kimseyi minnet altında bırakmaz. Yaptığı iyiliklere, ettiği ihsanlara karşı, aşırı bir hürmet beklemez. Aksi takdirde, karşı tarafın şeref ve haysiyeti yanında, diniyle de oynamış olacağını bilir.