Kim daha yaralı
Hazret-i Eyyûb aleyhisselâm bugünkü Suriye'nin bulunduğu bölgede yaşardı. Orası bağları ve bahçeleriyle meşhur zengin bir yerdi. Yüce Allah Hazret-i Eyyûb'a zenginlik ilim yüksek fazilet ve ahlak ihsan etmişti. Bazı rivayetlere göre on bazılarına göre on üç çocuğu vardı.
O da sahip olduğu malları Allah'ın emaneti oldukları düşüncesiyle durmadan dağıtıyor ahlak ve faziletiyle insanlara örnek oluyordu. O'nun bu cömert dürüst ve faziletli halini çekemeyenler de vardı. Onlar cömert insanlar için her dönemde söylenen o cümleyi tekrar edip duruyorlardı: "İnsanın bu kadar malı olunca elbette dağıtır. Var ki veriyor. Bu kadar malı olan insan tabii iyi ahlaklı olacak..."
Yüce Yaratıcı Eyyûb peygamberin samimiyet ve sadakatini bütün insanlara göstermek için onu bir kısım imtihanlara maruz bıraktı. İlk imtihan mallarından olacaktı. Sürüler dolusu hayvanları teker teker ölmeye başladı. Bir müddet sonra bir tek ineği ve keçisi bile kalmadı. Etrafındakiler nasıl tepki vereceğini merakla beklerken O Rabbine teveccühle sürekli sabrını ve tevekkülünü ifade ediyordu.
Bir müddet sonra evinin bir sarsıntıyla yıkıldığını ve bütün çocuklarının vefat ettiğini haber aldı. Mal ile imtihandan sonra evlat ile imtihan oluyordu. Hz. Eyyûb bu imtihanda da hepimize örnek olacak şekilde teslimiyetini ifade ediyordu. Ancak imtihanlar henüz bitmemişti...
Eyyûb aleyhisselâm'ın vücudunda yaralar çıkmaya başladı. Küçük küçük çıbanlar gün geçtikçe büyüdü ve vücuduna yayıldı. O bu halinden asla şikâyet etmiyor sabırla tevekkülünü ve teslimiyetini ifade ediyordu. Çünkü Hazret-i Eyyûb Allah'a karşı olabildiğince edepli müthiş bir sabır kahramanıydı. Zamanla yaralar diline ve kalbine sirayet etti. Bunun üzerine kendi rahatı için değil hakkıyla kulluk yapamayacağı endişesiyle halini Rabbine arz etti ve "Rabbim bu dert bana iyice dokundu (ve sana gerektiği gibi ibadet edemez hale geldim). Sen merhametlilerin en merhametlisisin!" diyerek niyazda bulundu. (Enbiya Sûresi 83)
Rahmeti Sonsuz O'nun bu duasını kabul etti ve "Ayağınla yere vur. İşte sana yıkanmak ve içmek için soğuk bir su kaynağı!" (Sâd Sûresi 42) buyurdu. Eyyûb peygamber bu suyla yıkandı bol bol içti ve Allah'ın izniyle şifa buldu. Sabrının ve tevekkülünün bir mükâfatı olarak kaybettiği kadar yeniden evlat sahibi oldu ve eski zenginliğine kavuştu. Rivayetlerde bu hastalıktan sonra uzun bir ömür sürdüğü ve vazifesini yaptığı anlatılır.
Bediüzzaman Hazret-i Eyyûb'un kıssasını özetle hatırlattıktan sonra bir kısım hakikatlere dikkat çeker: "Hazret-i Eyyûb aleyhisselam'ın zahirî yara ve hastalıklarına mukabil bizim batınî (iç) ruhî ve kalbî hastalıklarımız vardır. İç dışa dış içe bir çevrilsek Hazret-i Eyyûb'dan daha ziyade yaralı ve hastalıklı görüneceğiz. Çünkü işlediğimiz her bir günah kafamıza giren her bir şüphe kalb ve ruhumuzda yaralar açıyor." (Lem'alar 2. Lem'a)
Evet bizim yaralarımız çoktur. Her günahımız yeni bir yara sebebidir. Yaranın büyüklüğü ve derinliği günahın büyüklüğüyle doğru orantılıdır.
Gafletlerimiz dalaletlerimiz isyanlarımız nisyanlarımız... Kılmadığımız namazlar hakkını vermediğimiz oruçlar bildiğimiz halde yapmadığımız doğrular... Gıybetlerimiz hasetlerimiz kinlerimiz nefretlerimiz... Su-i zanlarımız çekememezliklerimiz çelmelerimiz arkadan dolap çevirmelerimiz... Riyalarımız fahirlerimiz makam düşkünlüğümüz... "Ene"miz "estağfirullah" bekleyen tevazularımız şımarıklıklarımız... Zulümlerimiz haksızlıklarımız çiğnediğimiz kul hakları... Anlatıp yaşamadıklarımız yaşayıp anlatmaya çekindiklerimiz... Yapmadıklarımızla övünmemiz hak etmediğimiz iltifatlara dilbeste olmamız başkalarının başarılarını kendimize mal etmemiz...
Anne-baba hukukuna saygısızlıklarımız evladı eşi ihmallerimiz büyüklere saygıyı unutmamız... Haram nazarlar haram konuşmalar haram dokunuşlar... Haram dinlemeler haram izlemeler... Yeme içme konusundaki rahatlıklarımız... Kaybettiğimiz hassasiyetlerimiz istikbal endişelerimiz beklentilerimiz... İbadete isteksizliğimiz zikirden duadan kaytarmalarımız günahlara meylimiz... Ve daha neler neler... Hepsi bizi takatsiz düşüren ve birer kurt gibi içimizi kemiren yaralarımız.
Bu yaralardan kurtulmak için Hazreti Eyyûb gibi ayağımızı yere vurmamız ve çıkan âb-ı hayatla şifa bulmamız gerek. Ayağını yere vurmak tevbe iradesi ortaya koymaktır. O iradenin ardından fışkıran su ise Cenab-ı Hakk'ın sonsuz Rahmeti ve Mağfiretidir. O tatlı ve bereketli suda yıkanıp yaralarımızı tedavi edebiliriz.
Ancak o zaman Rahmeti Sonsuz bütün güzellikleri ve nimetleri bize yeniden ihsan edecektir.

Süleyman SARGIN