A Ğ l a y i n
Gözlerim kalbimin sızısı ile ağladığı için kalbimden şikayetçi .
Kalbim ise , sen gördün ben yandım , keyfi süren sen , cefayı çeken ben diyerek gözlerime , ondan davacı oluyor .
İçimdeki bu savaş yıllardır yakıp yakıp biçare kıldı beni . .. ve ben böyle bir harbin tam ortasında kalmış , sağır ve dilsiz bir görgü tanığıyım .
Gözlerimi suçlayamam . Çünki o , o denli bir güzellik karşısında eli kolu bağlı bir mahkümdur . Aklımın köleliğini terkeden gözlerim , çok nazlı bir yarin esiridir , tek o na meftundur .
Kalbimi de suçlayamam . Çünki yarin gözlerindeki alevler den bir kıvılcım sıçramıştır ona . O ise o bir kıvılcımın üzerine Ah' lar çekmek suretiyle yelleye , yelleye cehenneme çevirdi kendini .
Gözlerim kalbimin efkarıyla ağladı ve döktüğü gözyaşları içerimdeki cehennem misali , o yangının üzerine damladı . Söndürür belki diye beklerken daha da coşturdu alevlerimi .
Ağladıkça yandım , ağladıkça yandım ..
Öyle bir hal aldımki nihayetinde , ateşimin rengi kırmızıdan siyaha döndü . Böyle cayır cayır yanarken , anladım ağlamanın bir sonu olmadığını , ve bana bir çözüm de sunmadığını .
... ve gülmek istedim yıllar sonra . Çok zorlandım gülmek için . Olmadı , vazgeçecek oldum ama , son nefesim hal-i hazır da duruyordu . Bütün bir gayret ve çaba içerisinde son nefesimde ufak bir tebessüm kondurdum genç ama bir o kadar da yaşlı çehreme .
Fakat gördüğüm şey ne hazindi ..
Öyleki gülüşlerim hüngür hüngür , tebessümlerim mahsun ve mazlum ağlıyorlardı , kurumuş yaprakların arasında .
Ağlatılmıştı gülüşlerim ...
... ve son olarak , gülerek ağlamak doğdu .
Şimdi bunu yapıyorum .
Rolümde başarılıyım da .
Ağlayın hadi
Ağlayan gülüşlerim ..
A Ğ L A Y I N . . .
Alıntı
