Dua
Resullullah Efendimize Cebrail aleyisselamın bedduasının kabulü için yardım dileyişini Ashab-ı Kiram şöyle anlatırlar:DUA
Bir Cuma günü, Resullullah Efendimiz hutbe hutbe irad etmek üzere minbere çıkıyorlardı. Lakin bu defaki minbere çıkışı diğer minbere çıkışı diğerlerinden farklı idi. Önceleri minber basamaklarında durmadan yukarıya kadar çıkarlardı. Bu çıkışta ise adımını birinci basamağa atar atmaz durdu. Mübarek avuçlarını semaya açtı ve âmin dedi.
İkinci basamakta yine durdu. Birinci basamaktaki gibi âmin dedi. Sonra üçüncü basamağa çıktığında yine mübarek avuçlarını açarak âmin dedi.
Bunlardan sonra her zamanki gibi hutbesini irad edip hutbeden inerek Cuma namazını kıldırdılar.
Biz Resullullah Efendimizin bu hareketini merak ettik. Namaz biter bitmez Resullullah Efendimizin yanına koştuk. Dedik ki:
Ya Resullullah. Bundan evvelki hutbelerinizde hiç basamaklarda durup âmin demediniz. Bu hutbenizde minbere çıkarken her basamakta durup âmin dediniz. Bunun hikmeti nedir acaba?
Buyurdular ki:
Ya Muhammed, anne ve babasından birine yetiştiği halde onlara asi olan kimseyicehennemine atsın ve ona lanet etsin, sen de amin de, dedi,
Ben de: âmin, dedim.
Cebrail yine:
Ya Muhammed, Ramazan ayına yetiştiği halde ölüp de günahı bağışlanmadan cehenneme atılan kimseye
Ben de: Âmin dedim.
Cebrail yine:
Ya Muhammed, yanında senin İsm-i Şerifin anılıp de senin üzerine salâvat-ı şerife getirmeyen sonra ölüp de cehenneme giren kimseye de
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
Alıntı
