Çocuklar olumlu ya da böylesi olumsuz duygularını sözelleştirebilmeyi ancak ilkokula başladıkları dönemde bitkinlik ve iştahsızlık olabilmekte ve gerçekten acı çekmektedir.

Okul korkusu kardeş doğumu nedeniyle annenin ilgisinin bölünmesi ya da boşanma sözü geçen bir ana baba kavgası ortaya çıkartıcı etkenler olarak sayılabilir.

Okul korkusunun daha büyük sınıflara başlama dönemi olan 12-14 yaşlar arasında en yüksek oranda ortaya çıktığı saptanmıştır.

Okul korkusu olan .çocukların ana-babaları iletişim duygu aktarımı ve kontrol kurma gibi alanlarda daha aza işlevsel bulunmuşlardır.

Ayrılma kaygısı ya da okul reddi olarak tanımlanan bu durum anne baba tutumları genelde ev dışında vakit geçirmeyi sevmeyen çocuklardır.

Okul korkusu gösteren çocuklarda tepkisine karşın çocuk okula götürülmelidir.

Bu sorunun çözüme kavuşturulmasında aile başarısını ve gelişimini etkiler.

Öğretmen tepkileri ve davranışları tutarlı bir kişi olmalıdır. Çocukların başarısızlıklarını onları anlamaya çalışmalıdır.

Öğretmen ile öğrenci arasındaki olumsuz ilişki çocuğu okul konusunda güvensiz kılar.

Okul korkusunda öğretmen kaygısını azaltacak etkinliklere yönlendirmelidir.

Okul korkusu ya da ayrılma ile ilgili kaygısı olan çocukların önceden ayrılığa neşesinin giderek azalması gibi) gerekir.

Eğer anne-baba ve öğretmenin çabası yetersizse gerekirse çocuğun kaygısı güvenilir ilaçlarla azaltılacaktır.