Ahmed Haznevî k.s. Hazretleri’nin halifesi Seyyid Abdülhakim Bilvânisî k.s. Hazretleri şöyle anlatıyor:

– Mürşidim Şah-ı Hazne’nin ziyaretine gittiğimde çoğu zaman bana hiç iltifat etmezdi. Bir defasında dergâhında yaklaşık bir ay kadar kaldım. Bu süre içinde benimle bir veya iki kez konuştu. Çok üzüldüm. Acaba onun kalbini kıracak bir şey mi yaptım diye düşünmeye başladım. Bu düşüncelerim neredeyse vesvese haline gelecekti. Şah-ı Hazne (bu halime vakıf olarak) bana şöyle dedi:

– Sadece görünür olana kıymet veren, maneviyattan yeterince yararlanamaz. Maneviyata tam olarak inanan ise görünür olana tamamen itibar etmez.

Onun bu sohbeti sayesinde içimdeki vesveseler yok oldu.


(Altın Silsile, Semerkand Yay.)