Kırık Mızrap 1 - 2

[BaRLa]

AKYOL



Gördüm nûrlu geleceği rüyâmda bir gece,

Işıklar yağıyordu her tarafa sessizce...



Âhenkle işleyen bir saat gibiydi işler;

Bir bir silinip gitmişti asırlık teşvişler...



İnsanlar birbirine yürekten bakıyordu;

Somaki musluklardan kevserler akıyordu.



Tertemiz çehreleriyle geçerken kudsîler,

Ümitlerimize birer fer salıp geçtiler.



Yeni bir dünya kuruyorlardı; harıl harıl...

Her taraf gökle yarışır gibi; pırıl pırıl!



Geçtikçe tekmil bu şimşek bakışlı yiğitler,

Anladık, muştusu verilen zamanmış meğer.



Civanlar gördüm yüzlerinde gariplik rengi,

Hükmettim ki bunlar, o ilk kudsîlerin dengi.



Dolaştım her tarafı usanmadan, bezmeden;

Ziyâ içenlere erdim bir ulu çeşmeden...



Şükranla gerilip gezenler vardı kolkola..

Sonra teker teker ulaştı herkes AKYOL’a...

[BaRLa]

ALTIN TENLER



Taptâze altın tenlere benzer bu yiğitler;

İnmekte çevrelerine ışıktan demetler...



Sonsuzdan gelen ilhamla doldukça dolmuşlar,

Hızır’la arkadaş olup sırlara dalmışlar...



Bir büyülü kevserle meğer hepsi de mest imiş,

Belli gözlerinden; her biri bir sırra ermiş.



Tûfanlar gibi heyecanları var hiç dinmez;

Polat gibi yürek taşırlar korkmaz ve sinmez...



Bilir cihân bunları, belli beldesi-köyü,

Çehrelerinde fethedici gizli bir büyü..!



İşte dehâlara denk bu parlak ferâsetler,

Horozu çoktan ötmüş bir kutlu şafak bekler...

[BaRLa]

DÂVÂ ADAMI



Kıvrım kıvrım Hakk’a uzanan ışıktan yolda,

Benlik adına her şeyini aşan kahraman...

Hilkata âit sırların anahtarı onda,

Büklüm büklüm bir yumak onun elinde zaman.



Durmuş gök yolculuğuna rampalar kuruyor,

Ermiş Hızır’la bir halvete önceden önce;

Gelip-geçene şafak mesajları sunuyor,

Bağrında tek ışığın çakmadığı bir gece...



Elinde meş’ale, saçıyor nûr üstüne nûr,

Kandiller sıra sıra geçtiği her bucakta;

Atlas ikliminde her dem üfül üfül huzûr,

Tütüyor amber kokusu, tüten her ocakta.



Yeşeriyor geçip gittiği yerler ardından,

Nâra atıyor ovalar, obalar, yamaçlar...

Rüzgâr bahar kokusuyla esiyor her yandan,

Artık doğruluyor devrilen bütün ağaçlar.



Sonsuzla iç içe onun düşünce dünyası,

Dilinde bir yanık türkü, gönlünde heyecân;

Gözlerinde rengârenk âhiret haritası,

Benliğinde nokta nokta ötelere iman...

[BaRLa]

İDEAL RÛHLAR



İnsan yüksek ideallerle yaşar;

Çocukluk ufkunda tatlı rüyâlar,

Gençlikte ağaran zengin hülyâlar,

Sonra da belirir sırlı verâlar..

İnsan yüksek ideâllerle yaşar!



Bahar çağlar gözlerinin içinde,

Düşüncede dirildiği demlerde..

Hep âhû peşinde, ıssız çöllerde,

Ölüp ölüp dirildiği günlerde,

Bahar çağlar gözlerinin içinde...



Ufku engin dertlilerle iç içe,

Gözleri hüzünlü, sînesi gamlı,

Havâriler gibi ahd ü peymânlı,

Nâm u nişan bilmez, va’de vefalı;

Ufku engin dertlilerle iç içe...



İnandıran eda var çehresinde,

Ayrı bir beyân, ayrı bir ifâde..

Öteyle sermest ve elinde bâde,

Hep gönüller arar temiz ve sâde,

İnandıran bir mânâ çehresinde.



Kafdağından ağır yükleri çekmek,

Acı olsa da mukaddes bir azap;

Lâubâlîlerce bunlar bir serâp..

İdeal rûhlar için şevk ü târâp,

Kafdağından ağır yükleri çekmek.

[BaRLa]

AKINCI TÜRKÜSÜ



Atlastan cepkenli yiğit akıncı!

Dönmedin geriye bunca yıl oldu.

Gözlerim yollarda rûhumda sancı,

Elimde güllerim buruşup soldu.



Gezdiğim yerlerde hep seni sordum;

Şimdi gelir diye hayaller kurdum.

Günler geçti ben hep yerimde durdum,

Bin hafakan sînem boşalıp doldu...



Ger dizgini artık, şahlansın atın!

Ger ki, vadedilen günler pek yakın!

Ufukta bahar var, unutma sakın!

Zulmet silindi her taraf nûr oldu.

[BaRLa]

DERTLİ SÎNELER



Sîneler dertli, rûhlar sıkılmışsa kederden,

Gözler buğulu, gamla inliyorsa geceler,

Bir de “diriliş”e emir gelmişse kaderden,

Her taraf canlanır, her şey “bahar”ı heceler.



Bak artık şahlanıyor bir bir dünkü garibân,

Yüreklerindeki kor ocaklardakine denk;

Ölesiye koşuyorlar bu yolda her zamân,

Koşacaklar hep ışığa ulaşıncaya dek...



Ufukta apaçık nûr, karanlıklarda hummâ,

Uçuşuyor yarasalar şaşkın ve elemli;

Gözsüzleri ürperten yepyeni bir muammâ,

Hicranlı rûhların şafağı olduğu belli.



Yılları gam üstüne gam geçenlere bayram!

Sarsılıyor eski meyhane tâ temelinden...

Geleceğe ta’zim gelenlere binler selâm!

Dönüyor şanlı akıncı artık seferinden...

[BaRLa]

MİLLET RÛHU



Bir yiğit vardı gömdüler şu karşı bayıra...

Arkadan kefenini, gömleğini soydular.

“Aman kalkar!” deyip üstüne taşlar koydular,

Bir yiğit vardı; gömdüler şu karşı bayıra.



Yiğidim, hele anlatıver olup biteni!

Sen dertli, vatan dertli, oturup ağlayalım...

Ağlayıp da sînelerimizi dağlayalım,

Yiğidim, hele anlatıver olup biteni.



Ses ver yiğidim, yoksa beni duymuyor musun!

Yıllar var ki hep hayalinle oynaşıyorum,

Kalkıp geleceğin ümidiyle yaşıyorum...

Ses ver yiğidim, yoksa beni duymuyor musun?!



Sırtımda ardan bir gömlek, yılların vebâli,

Ümitle ışıldayan gönlüm, seni bekliyor;

Kâh göklerde uçup, kâh yerlerde emekliyor.

Sırtımda ardan bir gömlek, yılların vebâli.



Her tarafta harâb eller, baykuşlara bayram,

Köprüler bir bir yıkılmış ve yollar yolcusuz,

Gelip uğrayanı kalmamış çeşmeler, susuz..

Her tarafta harâb eller, baykuşlara bayram.



İrâdelerde çatırtı, rûhlarda müthiş şok,

Târihi yağmaladı bir düzine tâlihsiz;

Değerler altüst oldu, mukaddesât sâhipsiz,

İrâdelerde çatırdı, rûhlarda müthiş şok.



Tıpkı rüyâlarda olduğu gibi diril, gel!

Beyaz atının üzerinde bir sabah erken;

Gözlerim kapalı rûhumda seni süzerken

Tıpkı rüyâlarda olduğu gibi diril, gel!

[BaRLa]

EBEDİYETE UYANANLAR



Yeni bir mevsim kızarıyor, günler şivekâr;

Rüyâlardaki o güneş çehreli nevhayâl,

Otağını kuracak bir âsûde yer arar..

İşveyle çağırıyor onu koylarda bahar,

Rûha hayat üfleyen tatlı mûsıkîsiyle,

İsrâfil’in sesi, seslerin en nefisiyle;

Ne hazan endişesi, ne de hüzünlü melâl...



Ümit iklimi her yanda sırça şadırvanlar,

Nûr akıyor musluklarından, içenler mahmûr..

Bu yerde bir bir ebediyete uyananlar,

Her lâhza ayrı bir vuslat hazzını duyanlar,

Artık sevdâya kanat açmışlardır şen-şakrak;

Ufuklarında ağaran pırıl pırıl şafak,

İçmekteler hayat suyu ellerinde fağfûr...



Bilmezler ne gurûb ânını, ne son baharı,

Kol gezer kehkeşanlar, gezdikleri her yerde..

Dört mevsim yaşarlar o güneş yüzlü çağları,

Cennetlerdekine denk tatlı hâtıraları;

Rûhları büyülenerek bir bilinmez hazla,

İki büklüm olup inlerken binbir niyazla;

Tüllenir solmayan güzellikler perde perde...



Ya o ömür boyu melalle yutkunan rûhlar,

Yıllarca yaşasalar da yine ömür kısa!

Stresler, hafakanlar ve bitmeyen “eyvâhlar,”

Yaşarken çeker, giderken inler ve ağlarlar..

Önlerinde dağ, dağın arkasında yine dağ,

Sel almış ovaları, her taraf bir viran bağ,

Gönüllerde ümitsizlik, dimağlarda tasa...

[BaRLa]

IŞIK ADAM



Belirdi bir kır atlı;

Başı gözü polatlı;

Gözler buğulu, nemli,

Üveyk gibi kanatlı...



Geliyor dolu dizgin,

Yüreği dertle ezgin..

Izdırap çekmiş belli,

Duyguları pek engin.



Ululardan bir ulu,

Heyecanla dopdolu;

Dokunsan ağlayacak,

Allah’ın sâdık kulu.



Bir gariplik sesinde,

Yalan yok çehresinde..

Bakanlar anlayacak,

Işık var çevresinde.



Sür atını durmadan,

Kalmadı bende derman;

Ey metâı nûr adam!

Yok fevt edecek zaman.



Sakın geç kalma zinhâr!

İçim hasretle yanar;

Kalmadı başka sevdam,

Ağar ufkumda ağar..!



Artık bende’nim bende’n,

Ayrılmam asla senden!

Tutkunum irfanına,

Vazgeçtim cân u tenden...



Sorma kim olduğumu!

Düşüp-doğrulduğumu;

Eriştim ummanına,

Duydum boğulduğumu..

[BaRLa]

BÜYÜK ÇİLEKEŞ



Kan-ter içinde yaşadın kan-terdi pazarın;

Yoktu hiç vefâdârın...



Sînelere çarpıp geçiyordu âh u zârın..

O ateşten efkârın...



Mağmalar gibiydin yalnız kaldığın günlerde..

Âlâmın perde perde..



Hasretle geçip gitti hicrân dolu her anın;

Gâyet netti kararın:



Nûrlar yağıp karanlıkları boğuncaya dek,

Bu kavga hep sürecek..!



Aşk rehberin olmuştu, mefkûren de dildârın;

İçtendi ah u zârın.



İnleyip dolaştın çöllerde.. çöldü her yöre:

Ova, oba, dağ, dere..



Bahar müjdelemiştin, tüllenmeden baharın,

Masmavi gülizarın.



Göçüp gittin bir gece tan yeri ağarırken..

Ak horozlar öterken...



Hep anıp durmuştun, erdin vuslatına Yâr'ın..

... Ve gönüller mezarın...