Sakın ölme benden önce…
Sakın ölme benden önce…
Evet, belki zamanı tutamayız ellerimizle, belki hayata hükmetme lüksümüz olamaz asla… Evet, haklısın biz karar veremeyiz belki ama; sen yine de ölme benden önce.
Sakın kapatma gözlerini, sakın bırakma beni bir başıma bu evrenin keskin yamaçlarında…
Hani düşünüyorum…
Düşünüyorum da; senin olmadığın bir şehir olabilir elbet,
Hatta senin olmadığın bir ülkede de bulunabilirim…
Bilemeyiz ki hayat ne düzenler kurmuş ve biz ilerliyoruz onun içinde…
Hani demem o ki, yanında başkaları da olabilir ve sen mutluluk dağıtabilirsin onlarla.
Yani ben, belki ben hiç olmayacağım kim bilir hayatında.
Belki düşüyorum da hiç görmeyeceğim de seni ama olsun;
Olsun dedim ya, bunlar benden önce gitmeni gerektirmez ki.
Ben zaten senin mutsuz olmanı istemiyorum, sadece benden önce ölme diyorum sana.
Nefes aldığını bilsin yüreğim.
Bir yerlerde gülücükler savurduğunu bilsin, yaşadığını ve ölmediğini.
Bilsin işte, sadece bilsin…
Fotoğraflara baktığımda gülümseyerek gitsin elim,
Varsın arayamasın seni; ama arama ihtimalimde açacağını bilsin kalbim…
Fotoğraflara bakıp öldüğünü düşünmemeliyim.
Düşünüp güçsüzleşmemeli.
Bilmeliyim, bir yerlerde nefes alıp gülümsediği sevgili!
Belki haberin olmadan anarım adını ardından şimdi olduğu gibi,
Belki gizli saklı kalmış sevdamı çıkarıp koklarım tekrartekrar kim bilir…
Ya da ağlarım aklıma geldiğinde gülümseyerek, belki yanımda bulunan dost sohbetlerinde gözlerim ışıl ışıl anlatırım seni umursamadan hiç kimseyi!
Bir şekilde var olduğunu hatırlatırım kalbime ya, öldü lafını yakıştıramam sana,
Bu yüzden sakın, ölme benden önce…
Senin olmadığın bir evrende yaşamayı öğrenmedim ben çünkü,
çünkü ben sensizliği hiç bilmedim…
Nasıl yaşanır, senin olmadığını bilerek nasıl ayakta durulur düşünemiyor bile yüreğim…
Sırf bu yüzden, sadece bu yüzden ölme benden önce…
Sakın kapatma gözlerini ben nefes alırken.
Birilerinden gelmesin gittiğinin haberi…
En fazla mutluluğunu anlatsınlar bana ama öldüğünü asla…
Dedim ya sana; senin olmadığın bir şehir olabilir elbet, hatta senin olmadığın bir ülkede de bulunabilirim… Bilemeyiz ki hayat ne düzenler kurmuş ve biz ilerliyoruz onun içinde… Hani demem o ki, yanında başkaları da olabilir ve sen mutluluk dağıtabilirsin onlarla. Yani ben, belki ben hiç olmayacağım kim bilir hayatında. Belki düşüyorum da hiç görmeyeceğim de seni ama olsun; sen yine de kapatma dünyaya gözlerini benden önce…
Sakın beni koyup gitme bir başıma, bil ki buralardaki kötülük sen olmazsan daha çok bulaşır bana…
Evet, belki zamanı tutamayız ellerimizle, belki hayata hükmetme lüksümüz olamaz asla… Evet, haklısın biz karar veremeyiz belki ama; sen yine de ne olur, ölme benden önce.
alıntı
Alıntı
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
