Hoşgeldin Efendim...
Hayata gozlerimi actigimda'in adiyla Senin adini bir arada duydum. Sag kulagima ezan, sol kulagima kâmet okundu.
Kur'ân-i Kerim'den tefe'ul tutup adımı, Muhammed koydular. Guzel sesli bir hâfiz Seni anlatiyordu bana:
"Cevre yanuma gelup oturdular
Mustafa'yi birbirine mustular
Didiler oglun gibi hicbir ogul
Yaradılalı cihân gelmis degil
Bu senin oglun gibi kadri cemîl
Bir anaya vermemisdir ol Celîl."
Dibi derin gecenin karanligina girmeden once bir kez daha Senin nurunla aydinlanip âdeta Seninle vedâlastim. Salavat getirmeyi, suyu oturup icmeyi, yemege besmeleyle baslayip bitirince 'Elhamdulillah' demeyi, sag tarafima donup uyumayi, yemegi sag elimle yemeyi, yemeklerden once ve sonra ellerimi yikamayi, sokakta, yolda, okulda herkese selam vermeyi, tebessum etmeyi, disimi fircalamayi, tabagimdaki yemegi bitirmeyi ve daha pek cok seyi Senin kutlu sozlerinden ogrendim. Boylece hem mutlu ve saglikli bir hayata kavusma hem de Senin yaptiklarini yaparak rehberliginin bereketinden istifade etme imkâni buldum. Yillar gecti... Okudugum her kitapta Seninle karsilastim. Kitaplarin girisinde
"Yedi kat gokleri seyrân eyleyen
Kursunun ustunde cevlân eyleyen
Mi'râcinda ummetini dileyen
Adi guzel kendi guzel Muhammed"
Hele o basimizi ruzgâra kapilan sakayiklar gibi bir o yana bir bu yana sallayarak okudugumuz "guzel" Ilâhî yok mu!.. "Canum kurban olsun Senin yoluna
Adi guzel kendi guzel Muhammed
Gel sefâat eyle kemter kuluna
Adi guzel kendi guzel Muhammed."
Alıntı
Cevap: Hoş Geldin Efendim(s.a.v)...
Leylâ’nın Zülfüne Hemen Gönül Bağlama.
