Vera Yoksa, Hayır Da Yok İlim De
Vera Yoksa, Hayır Da Yok İlim De
Fudayl b. İyâz (rahmetullahu aleyh) şöyle diyordu: “Huşu içermeyen namazda, cömertlik yapılmayan malda hayır olmadığı gibi; vera'dan yoksun fıkıh bilgisinde de hayır yoktur.”
Şöyle ki, bir kimse istediği kadar ilim sahibi olsun, eğer bu bilgisi onu diğer insanlardan daha takva sahibi yapmıyorsa, şüphelilere dikkat ederek, belki bu şüpheli olan şey beni harama götürebilir korkusunu içinde taşımıyorsa, onun ilminde fayda yoktur, ne kendisine ne de, çevresindeki insanlara.
Yunus b. Ubeyd (rahimehullah) şöyle diyordu: “Vera, şüpheden çıkmak ve her adımda nefsi kontrol etmektir. Böyle olmayan, vera sahibi sayılamaz.”
Ebû Abdullah el-Antâkî (rahimehullah) ise veranın başka bir boyutuna işaret ederek şöyle diyordu: “Ufak meselelerde vera gösterme hususunda gevşek davranma, çünkü küçük meselelerde gevşeklik, daha büyük meselelerde, takvayı bırakmaya merdiven dayamak demektir.”
Bu sözden, belki şu anlaşılmalıdır. İnsan ‘işim var’ diye bu gün sünnetleri bırakacak, diğer gün nefsi açık kapı bulduğundan, ona farzı bırakmayı teklif edecek ve belki farzları da ona bıraktıracaktır.
İbnü's Semmâk (rhm) şöyle diyordu: “Amelsiz, ilim peşinde koşanların önderi İblis'tir, riyaset (makam-mevki) peşinde koşanların lideri Firavun'dur, vera elde etmeğe çalışanın liderleri ise peygamberlerdir (aleyhimu's salâtu ves selam).
Dahhâk isminde bir sufi,dostu şöyle diyordu: “Bizim yetiştiğimiz insanlar verayı öğreniyorlar, bu amaçla üç ay veya daha fazla süreli seyahatlere çıkarlardı. Oysa günümüzde uyarılmalarına rağmen kimsenin böyle bir derdi yoktur.
Muhammed b. Sîrîn (rhm) şüpheli gördüğü şeye el sürmez, evindeki tüm mallarda kuşkuya düşecek, olsa hepsini elinden çıkarırdı
(alıntı)
Alıntı
