Baharda Saklıdır Vuslatım...

[Reyhani]

Varolmak için yol olmak gerekir kimi zaman. Yeniden kavuşmak için de ayrılığa boyun eğmek. Sonbahar, boyun eğişlerin ve yok oluşların yaşandığı sahnedir. Bir terk eden vardır o sahnede bir de geride kalan. Sarı ve solgun rengiyle terk edendir yaprak. Bu yüzden sonbaharda sarıdır ayrılıkların rengi. Ve solgunluk, ayrılık acısının dışa yansıyan hali. Kurumuş dalları ve çıplak gövdesiyle geride kalandır ağaç. Suyunu yitiren toprak gibi kuraktır şimdi ve Mecnun gibi sevgiliye muhtaç. Hangisinin daha çok acı çektiği bilinmez ama; kadere boyun eğişin, Yaradan'a teslimiyetin gücü hakimdir yaprakta. Sevgiliye son baharında kal diyememenin acısı vardır ağaçta. Ayrılık ve hüzün farklı değerlerdedir ikisi için de. Ortak olan bir şey varsa o da; baharda kavuşma ümididir. Hasretin sona ermesi,var oluşun gerçekleşmesi umudu.

Sonbaharda boyun eğiş vardır, yok oluş vardır bir de şahitlik vardır. Başta zaman şahittir bu ayrılıklara, çekilen çileye ve baharla gelecek olan mutluluğa. Takvim yaprakları sesiz çığlıklarla kasımı gösterirken, ayrılık çanları çalmaya başlar yeryüzünde. Ayrılanlar bilirler baharda kavuşacaklarını. Tekrar var olup, terk ettikleri dallarda hayat bulacaklarını. Ama yine de zordur beklemek baharı. Ta ki takvim nisanı gösterene, zaman baharı müjdeleyene kadar.

Göl şahittir bu ayrılıklara. Göl ki, sonsuza doğru akıp giden bir arayış içindedir. Aradığı bellidir. Ama bilir ki kavuşmak o kadar kolay değildir. İşte bu yüzden anlar ayrılanların halini. Kimi zaman dalından kopup içine düşen solgun bir yaprak tanesine dert ortağı olur. Onunla beklemeye başlar. Ta ki baharın ilk ışıkları yeryüzüne düşene kadar.
Rüzgar şahittir bu ayrılıklara. Bağrında taşıdığı yaprakların anlattıklarına ve çektikleri acılara. Bazen o kadar şiddetli eser ki, taşıdığı yapraklara acılarını unutturmak ister. O kadar hızlı eser ki, onlara gelmeyen baharı vermek, erken bir vuslat yaşatmak ister. Ama gücü buna yetmez. Sadece bekler. Çünkü; terk eden yaprağa, geride kalan ağaca, şahitlere, herkese beklemek düşer.
Yok olmadan var olmanın, ölmeden dirilmenin, ayrılmadan birleşmenin değeri anlaşılmaz. Sen ey sonbahar, gösterdiklerinle çok şey anlattın,çok şey öğrettin.
Şahidim gösterdiğin her şeye,
Şahidim seni bana gösterene.

Hazal Nida TUNAHAN

[BaRLa]

Allah razı olsun emeğine sağlık