Bir Kez Daha Gurbet


Bitmemiş bir şiirin hüznü dökülürken
Islak gözlerimden son gecenin sabahında
Yeni doğuşların ayak sesleri duyulur
Tedirgin yüreğimde
Artık ne rüzgarlar sarsar beni
Ne hırçın dalgalar devirir
Cesaretim bir deli Ferhat olup delerken dağları
Ümidim ürkek bir güvercin yüreğinden
Emanet... adı gurbet.



Ve bu ayrılık da bir çentik atar yüreğime
Birkaç parça eşya bir avuç hüzün
Yürek dolusu dostluklar kalır benden geriye
Yorgun ve mahzun...
Hatıraları zaptedemezken zihin kafesi
Eşyalarım sığıverir bavullara
Birkaç kutu yeter kitaplarıma
Ve ben... Savrulurum
Bir meçhule ki... adı gurbet


Korkularım diken diken büyürken boşlukta
Gönlüm takılıkalır ve ben yürürüm
Ne kırmızıdaki yangın ne sapsarı hüzün
Ben gurbet isimli bir
Yabancı diyarda büyürüm.
Ve işte böylece
Yanlızlığın garipliğin
Hasretin özlemin
Sonu gelmez bekleyişlerin
Beklenip de gelemeyişlerin
Gelip de göremeyişlerin
Görüp de diyeceğini diyemeyişlerin
Acı söz lokmasını ikiye bölüşlerin...
Bir ikinci adı olur... Gurbet







alinti