Biliyor musun sevgili?
Seni her düşünmem
Bir gül açtırmalıyken içimde
Bulutlar aşk mavisine,
Rüzgârlar melteme dönmeliyken
Hayalinle şenlenmeliyken yüreğim
Tarifsiz bir fırtına başlıyor nedense içimde
İstanbul ağlıyor benimle
Sen, gözyaşı oluyorsun gözlerimde
İşte o vurgun saatlerimde
Yokluğun işleniyor gözlerime
İşleniyor da…
Ya yorgun düşüyorum
Ya ela mermiler vuruyor beni
Gecenin orta yerinde
En çok bildiğim şey
Haddim olduğu halde
Haddimi aşıyorum
Aşıyorum da,
Ölümü arıyor gözlerim
Sensizlik yüreğime her düştüğünde
İşte o vurgun saatlerimde
Kalem yapışıyor elime
Hüzün bıkıyor mısralara düşmekten
Oysa en iyi sen bilirsin
En çok sevdiğim şeydi gülmek
Ve en çok sevdiğim şeydi
Yaşamı, ilmek, ilmek örmek
Ya, attığım düğümler bozuluyor şimdilerde
Ya da mutluluk denen sihir kayboldu gidişinle
Neşeler yakışmıyor artık dilime
Susuyorum…
Karışıyorum;
Vurgun saatlerimin rengine
Karışıyorum da,
Kimseler bilmiyor,
Kimseler görmüyor hüznümün rengini
Bir hüzün deryasında boğuluyorum her gece…
IHSAN TURHAN
Alıntı
Cevap: Bir Hüzün Deryası
