Ümmeti hakkında O'nu asla üzmeyiz

[Reyhani]

Ümmeti hakkında
O'nu asla üzmeyiz

Peygamber Efendimiz (s.a.v),
bir gün İbrahim suresinde İbrahim Peygamber’in (a.s)

“Ey Rabbim! Onlar (putlar) insanlardan birçoğunu saptırdı.
Artık kim bana uyarsa o bendendir.
Kim de bana karşı gelirse şüphesiz sen çok bağışlayan,
çok merhamet edensin”(İbrahim, 36)

sözlerini okur.

Ardından Hz. İsa’nın (a.s) Maide suresindeki

“Eğer onlara azap edersen şüphesiz ki onlar senin kullarındır.
Eğer onları bağışlarsan yegane galip,hüküm ve hikmet sahibi olan
hakikaten sensin sen!”(Maide, 118)

sözlerini okuduktan sonra ellerini kaldırarak;

“Rabbim!
Ümmetim(i bağışla)!
Rabbim! Ümmetim(i bağışla)!
Rabbim! Ümmetim(i bağışla)!”

diye dua edip ağlar.

Allah Teala Cebrail’e, Efendimiz’e (s.a.v) gidip
niçin ağladığını sormasını emreder.

Allah Rasulü’nün
“Rabbim daha iyi bilir” cevabını ileten Cebrail’e Rabbimiz

“Git ve Muhammed’e ümmeti hakkında kendisini razı edip
onu asla üzmeyeceğimi söyle” buyurur.


(M. Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe)